Επειδή η καραμέλα περί "ασφάλειας" και "ακρίβειας" της ΟΑ έχασε πλέον τη γεύση και το χρώμα της, επιτρέψατέ μου αγαπητέ να σας είπω τα εξής : Η ιστορία έχει αποδείξει ότι όλες σχεδόν οι αεροπορικές εταιρείες έχουν ατυχήματα, δυστυχήματα και καθυστερήσεις. Δυστυχώς, η ΟΑ δεν αποτέλεσε εξαίρεση στον κανόνα.
Όταν επί 50 χρόνια ο Έλληνας έβλεπε κι άκουγε την Ολυμπιακή, στο σινεμά, στις διαφημήσεις, στα τουριστικά γραφεία, στα ξενοδοχεία κλπ κλπ, φυσικό ήταν να ξέρει μόνο την Ολυμπιακή. Όταν στην Ελλάδα, δημιουργήθηκαν κι άλλες αεροπορικές εταιρείες και η πίτα μοιράστηκε, οι ψαγμένοι ταξιδιώτες δοκίμασαν το νέο προϊόν και φυσικά το βρήκαν ισάξιο, να μην πω καλύτερο του κατεστημένου. Μπορεί ο αιώνιος εγχώριος ανταγωνιστής να μην ένωνε τους απανταχού Έλληνες, αλλά πρόσφερε ασφαλείς πτήσεις, καλό service και πάνω απ' όλα ΑΚΡΙΒΕΙΑ, κάτι που η ΟΑ στα τελευταία της ποτέ δεν είχε. Κάποια στιγμή αναβάθμισε το στόλο, άρα προσέφερε περισσότερη άνεση/πολυτέλεια και ασφάλεια,σε σχέση με τα σαραβαλάκια της ΟΑ και τα HOLAδικα, οπότε λογικό ήταν να τραβήξει κι άλλο κόσμο.
Έκανε και μια σωστότατη κίνηση, την ένταξη σε μια συμμαχία, που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν το επιδίωξε η ΟΑ και φυσικά έδωσε το τελειωτικό χτύπημα. Η ΟΑ, όσο κι αν σου φαίνεται λυπηρό κ. Μαναρη, ΑΦΕΘΗΚΕ να πεθάνει. Αφέθηκε και από τους πολιτικούς και από τους εργαζόμενους και το κυριότερο αλλά και λυπηρότερο ΚΑΙ από τους απλούς επιβάτες της... Τον επιχειρηματία που ήθελε να είναι στη Νέα Υόρκη στην ώρα του, δεν τον ένοιαζε αν θα έτρωγε ντολμαδάκια με ασημένια μαχαιροπίρουνα αλλά να φτάσει στην ώρα του, οπότε διάλεγε Lufthansa, British, Swiss κλπ κλπ.
Τα περί βολεμένων, λαμόγιων κλπ κλπ, είναι χαρακτηριστικά της Ελληνικής Μπανανίας από ιδρύσεως Ελληνικού κράτους, οπότε μια κρατικοδίαιτη επιχείρηση όπως η ΟΑ, δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Πιστευω, πως το να μιλάμε για την ΟΑ 3,5 χρόνια μετά την κηδεία, δεν έχει πια νόημα.
