Από προσωπική εμπειρία, αν εξαιρέσεις 3-4 πραγματικά καλά ξενοδοχεία και έναν αξιόλογο πολιτιστικό πλούτο, το νησί δυστυχώς μαστίζεται από χαμηλού επιπέδου/δυσανάλογα υψηλού κόστους τουριστικές υπηρεσίες, rooms to let, αγγλόμπαρα, κακής ποιότητας οδικό δίκτυο και άλλα χαρακτηριστικά ενός ελληνικού νησιού που αντιμετωπίζει διογκωμένα προβλήματα τουριστικής βιωσιμότητας κατά τους θερινούς μήνες (απορρίματα, κυκλοφοριακό, στάθμευση, επιχειρήσεις «αρπα-κολλατζήδων» ιδιοκτητών, που προσπαθούν να βγάλουν τη σαιζόν με τα ελάχιστα έξοδα, «χαλασμένα» POS, ξαπλώστες ως εκεί που φτάνει το μάτι) με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται η δυναμική του προϊόντος. Ίσως τα αλβανικά παράλια να προσφέρουν τα ίδια, αλλά με λιγότερα χρήματα. Θέλω να πω, ότι η «Αλβανική Ριβιέρα» δε θα είχε τις ίδιες προοπτικές, αν το νεο-ελληνικό μοντέλο επιχειρηματικότητας δεν είχε καταστρέψει τον ίδιο τον τουρισμό.
Επίσης, όσες φορές βρέθηκα στο νησί, σκέφτηκα να κάνω μια μονήμερη απέναντι με το δελφίνι. Ίσως το κάνουν πολλοί αυτό και φαίνεται ότι υπάρχει ροή προς Αλβανία.
