Να σας πώ κιεγώ..
Τελικά όσο ασχολούμαι με αυτό το forum τόσο πιο πολύ γουστάρω!!
Επί του θέματος ΄τωρα!! Λένε οτι όταν έχεις μια φοβία , για να την αντιμετωπίσεις πρέπει να έχεις συνεχή επαφή με το φοβικό αντικείμενο (λέεεμε τώρα)
Αυτό που έχω μάθει είναι οτι όλα είναι σχετικά.. Λόγω του οτι ως φοιτήτρια έκανα το δρομολόγιο Ρόδο-Χανιά αρκετά συχνά (με ανταπόκριση απο Αθήνα που σημαίνει 2 πτήσεις) αλλά και απο πιτσιρίκα ταξίδευα γενικά πολύ και μόνη μου πολλές φορές. Ολα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να θεωρώ το αεροδρόμιο οικέίο περιβάλλον και τις πτήσεις διασκεδαστικές.. Ο δε αδελφός μου πάντα ήθελε να γίνει πιλότος και ήξερε τα πάντα οπότε όλο για αεροπλάνα ακούγαμε στο σπίτι...
Μέχρι που μια καλή μέρα πετώντας με Ολυμπιακή (δεν το ξανάκανα το λάθος) άρχισε ο γολγοθάς.. πετούσα απο Αθήνα για Ρόδο αν δεν κάνω λάθος..( πάντα αυτό τοταξίδι είναι λίγο περίεργο λόγω ανέμων φαντάζομαι??) anyway. Πολλά ανοδικά και καθοδικά ρεύματα (κοινώς κενά αέρος-μιλάω σωστά??) και μια ξαφνική "πτώση" προς τα κάτω, δηλαδή ένα πολύ έντονο καθοδικό,που σου άφηνε μια αίσθηση οτι του πιλότου του έφυγε το αεροπλάνο απο τα χέρια..
Μας έφυγαν τα ποτήρια απο τα χέρια,ο κόσμος πανικοβλήθηκε και γενικά ταλαιπωρηθήκαμε πάρα πολύ.. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ποτέ δεν μου πέρασε απο το μυαλό οτι το αεροπλάνο μπορεί να πέσει..
Απο εκείνη τη μέρα άρχισαν τα κωμικοτραγικά... άσπριζα, με έπιαναν κρίσεις πανικού και όλα όσα προανέφεραν οι ομοιοπαθούντες (μην γίνω κουραστική)
Συν του οτι να σημειώσω οτι στην επιστροφή πάλι με Ολυμπιακή (αναγκαστικά, βλέπετε το εισιτήριο προπληρωμένο λόγω εκλογών..χμ) είχα να αντιμετωπίσω έναν καιρό άστα να πάνε και ένα αεροπλάνο μινιατούρα (Βούλα Πατουλίδου το έλεγαν, όνομα και πράμα!! :evil: )
και!! όταν εξέφρασα την επιθυμία να εξέλθω απο το αεροσκάφος πριν αυτό αναχωρήσει , για να μην ταλαιπωρήσω και το άμοιρο πλήρωμα, βγαίνει ο κυβερνήτης και ρωτάει τι συμβαίνει με την κοπελα (έγινε θέμα βλέπετε).
Του απαντάω δειλά οτι φοβάμαι και ξέρετε τι είπε στωικά???
"κι εγώ φοβάμαι κοπέλα μου αλλά δεν κάνω έτσι!!"
φοβόταν αυτός που θα με πετούσε δηλαδή,εγώ τι έπρεπε να κάνω???
Με τα χρόνια και μετά απο πτήσεις προς Νέα Υόρκη,Ρώμη κλπ το φιλοσόφησα. Το μελέτησα όσο μπορούσα.Κιάρχισα ξαφνικά να γουστάρω απο κει που φοβόμουν!!
Αυτό βέβαια δεν ήταν δύσκολο,καθώς είμαι και ΄λίγο κακομαθημένη και δεν μπορώ να θαλασσοδέρνομαι 30 ώρες σε ένα μέρος που μυρίζει,έχει απαίσιο φαγητό και που στο κάτω κάτω αν γίνει η στραβή μην έχετε αυταπάτες οτι σώζεσαι, απλά βασανίζεσαι μέχρι να πνιγείς!!
Με Ολυμπιακή δεν πετάω γιατί παρόλο που έχει καλόύς πιλότους(κατά γενική ομολογία) τα αεροσκάφη της είναι μπακατέλες και παρόλο που είμαι άσχετη,νιώθω οτι δεν χρησιμοποιεί τη μέγιστη ισχύ στις απογειώσεις (η Α3 το κάνει και γουστάρω!!) και,κατά τη διάρκεια αυτών νιώθω σαν το αεροπλάνο να "τρίζει" και να "τρέμει".
Επίσης μου τη "σπάει" όλη αυτή η εμμονή με τους πιλότους της Ολυμπιακής,λες και όλοι οι άλλοι είναι άχρηστοι. Στην Α3 δεν καταλαβαίνω τίποτα στην απογείωση (που συνήθως ζαλίζομαι) ενώ έχω τύχει και σε απίστευτες προσγειώσεις με σχετικά κακό καιρό και με αεροπλανάρες που κατα κανόνα έίναι δύσκολο να προσγειώσεις..
Είναι κρίμα να φοβόμαστε το μέσο που μας επιτρέπει να γυρίσουμε τον κόσμο ή να πάμε να δούμε το έτερον ήμισυ έστω και για μία μέρα(!!)
Ασε που όποιος κ αν είσαι,όταν βρίσκεσαι σε ένα Ελευθέριος Βενιζέλος αισθάνεσαι κάπως cosmopolitan!! (Δείτε και τη σχετική διαφήμιση)
Και στο τέλος τέλος,και να πέσουμε, βουτιά στην μολυβένια θάλασσα θα κάνουμε!! μήπως αν πεθάνεις αλλιώς θα πεθάνεις καλύτερα ή μήπως θα πονέσεις λιγότερο??
Αυτά απο μένα. Μακάρι να είχα λεφτά τώρα να πάρω το αεροπλανάκι...κλαψ κλαψ!!
φιλούρες.
