Επειδή πολλές φορές το τόπικ πήγε να ξεφύγει επιχειρώ να το μαζέψω εστιάζοντας στα σημεία που απ' όσο καταλαβαίνω όλοι λίγο-πολύ συμφωνούμε (ή αν διαφωνούμε αυτό οφείλεται σε άγνοια):
- Η ΥΠΑ έχει προβλήματα (θα ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ έκπληξη αν δεν είχε ή αν ήταν μικρά μόνο). Συνίστανται κατά κύριο λόγο στην αναξιοκρατία στις τοποθετήσεις, στη μη ορθή κατανομή προσωπικού, καμιά φορά και στην ανεπαρκή εκπαίδευση. Η ευθυνοφοβία είναι παρούσα, όπως σε όλο το δημόσιο (αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, ειδικά στις μεγάλες επιχειρήσεις η ευθυνοφοβία κάνει πάρτυ). Για τη δε διαφθορά ακούγονται πολλά (σε 1-2 διευθύνσεις κυρίως) ωστόσο ως συνήθως γίνεται, τίποτα απτό δεν υπάρχει (διότι ο δωροδωκών έχει το ίδιο συμφέρον με το δωροδοκούμενο να μην αποκαλυφθεί τίποτα)
- Η ΥΠΑ έχει ένα τεράστιο αντικείμενο με τεράστια ποικιλία καθηκόντων, ειδικοτήτων κλπ. Είναι αφελές από 1 ή 2 αντικείμενα να βγαίνει συμπέρασμα για το σύνολο, ακόμα πιο αφελές δε, είναι να περιμένει κανείς από έναν υπάλληλο να γνωρίζει τα πάντα (ή σχεδόν τα πάντα). Αντίστοιχα οι αμοιβές όλων αυτών των υπαλλήλων ποικίλουν (σε μεγάλο βαθμό μάλιστα) ανάλογα τη θέση, τον κλάδο τα καθήκοντα. Όπως δεν υπάρχει η έννοια "υπάλληλος ΥΠΑ" (αλλά αναλύεται σε επιμέρους κλάδους πολύ διαφερτικούς πολλές φορές μεταξύ τους), έτσι δεν υπάρχει και η έννοια "μισθός ΥΠΑ" (παρά μόνο ενδεχομένως μέσοι όροι).
- Στην ΥΠΑ προσλαμβάνονται οι άνθρωποι αποκλειστικά μέσω ΑΣΕΠ και δεν αναλαμβάνουν καθήκοντα πριν εκπαιδευτούν συχνά επί μήνες, συχνές είναι δε και οι μετεκπαιδεύσεις - η ποιότητα αυτών σίγουρα μπορεί να συζητηθεί αλλά όχι και να μηδενιστεί. Είναι κατά κανόνα άνθρωποι υψηλού μορφωτικού επιπέδου (έστω και με "άσχετα" πτυχία - αν και για μένα άσχετος είναι αυτός που με το ζόρι τέλειωσε το σχολείο κι όχι ένας που πήρε ένα "άσχετο" πτυχίο) που κάποιοι απ' αυτούς αγαπάνε την αεροπορία έτσι κι αλλιώς, άλλοι το βλέπουν σα μια δουλειά όπως όλες τις άλλες (διαπράτοντας το ίδιο "έγκλημα" με το 95% της ανθρωπότητας).
- Η ΥΠΑ έχει να διαχειριστεί μεταξύ άλλων 40 αερολιμένες (όταν άλλες χώρες στο μέγεθος της Ελλάδας πληθυσμιακά και εδαφικά έχουν δεν έχουν 5 ή 6), η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων είναι ελλειματική στα έσοδα (η ύπαρξή τους επιβάλεται από λόγους νησιωτικής/εθνικής πολιτικής) και σα να μην έφτανε αυτό, μεγάλο μέρος των εσόδων των κερδοφόρων αερολιμένων καλύπτει τρύπες του κυρίως προϋπολογισμού. Κατόπιν αυτού καμία έκπληξη δε θα έπρεπε να προκαλεί η μέτρια ως κακή εικόνα των ελληνικών αερολιμένων με τις ελάχιστες υποδομές αεροναυτιλίας και εδάφους, αλλά απ' την άλλη μεριά το γεγονός ότι δεκαετίες τώρα λειτουργούν με σχεδόν μηδενικό ποινικό μητρώο σε σοβαρά ατυχήματα, δείχνει ότι οι υπάλληλοι της ΥΠΑ δεν είναι, αν μη τί άλλο, εντελώς για πέταμα.
- Η θέση της ΥΠΑ, στο βαθμό που επιτελεί κανονιστικό και ελεγκτικό έργο (δηλαδή στο 90% των δραστηριοτήτων της) είναι τέτοια που δεν είναι η καλύτερη για να κάνει κανείς φίλους. Φίλους κάνεις όταν σε όλους λες "ναι" δεν ελέγχεις κανέναν και είσαι "κολλητός" με όλους. Τυχαίνει να έχω και τέτοιους συναδέλφους, ακόμα και προϊσταμένους, διεθυντές κλπ., ΚΑΚΙΣΤΟΥΣ (για αυτούς τους λόγους) στη δουλειά τους τους οποίους ΚΑΝΕΙΣ (εκτός αν κάποιος κινδυνέψει να σκοτωθεί εξαιτίας τους) και ΠΟΤΕ δεν κατήγγειλε.
- Στην Ελλάδα ζούμε, τη χώρα όπου κάνει πάρτυ, εκτός από τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, την έλλειψη επαγγελματισμού και άλλα που ήδη αναφέρθηκαν και λίγο-πολύ όλοι ξέρουμε και στηλιτεύουμε, ο ξερολισμός και η ημιμάθεια. Άριστη παρέα με τα τελευταία κάνει και η τάση να θεωρούμε τις ΔΙΚΕΣ μας ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ διαφορές και απωθημένα (ειδικά σε εποχή κρίσης τα απωθημένα πολλαπλασιάζονται) "υπόθεση όλων" και να κάνουμε ότι μπορούμε για να πείσουμε τον πλανήτη ότι έτσι είναι.
Κλείνω λέγοντας τα εξής από την προσωπική μου εμπειρία (κι όποιος θέλει με πιστεύει): Πριν μπω στην ΥΠΑ, άσκησα επί χρόνια ένα επάγγελμα που από τη φύση του με έφερνε σχεδόν καθημερινά σε επαφή με δημόσιες υπηρεσίες (αλλά και τεράστιους ιδιωτικούς οργανισμούς). Πραγματικά σας λέω, ότι όταν πέρασα και ρπιν διοριστώ, αναρωτήθηκα πολλές φορές πώς θα καταφέρω να συμβιώσω ως δημόσιος υπάλληλος έχοντας συναδέλφους ορισμένους από αυτούς που είχα γνωρίσει ως συναλλασόμενος. Ευτυχώς στην ΥΠΑ (εκεί που βρίσκομαι τέλοσπάντων) και με λίγες εξαιρέσεις ΔΕ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ να βάλω τα δυνατά μου, γιατί είχα την τύχη να συνεργαστώ/συνεργάζομαι μα ανθρώπους καταρτισμένους, ανοιχτόμυαλους και ευσυνείδητους - υπάρχουν ΚΑΙ αυτοί και δεν είναι και ΤΟΣΟ λίγοι.
Εύχομαι στη συζήτηση να συνεχίσει να εξελίσσεται εποικοδομητικά κατά κύριο λόγο (διότι σε ένα αεροπορικό φόρουμ οφείλει να υπάρχει μία τέτοια συζήτηση) και να μην επικρατήσουν οι έξαλλες φωνές.
- Η ΥΠΑ έχει προβλήματα (θα ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ έκπληξη αν δεν είχε ή αν ήταν μικρά μόνο). Συνίστανται κατά κύριο λόγο στην αναξιοκρατία στις τοποθετήσεις, στη μη ορθή κατανομή προσωπικού, καμιά φορά και στην ανεπαρκή εκπαίδευση. Η ευθυνοφοβία είναι παρούσα, όπως σε όλο το δημόσιο (αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, ειδικά στις μεγάλες επιχειρήσεις η ευθυνοφοβία κάνει πάρτυ). Για τη δε διαφθορά ακούγονται πολλά (σε 1-2 διευθύνσεις κυρίως) ωστόσο ως συνήθως γίνεται, τίποτα απτό δεν υπάρχει (διότι ο δωροδωκών έχει το ίδιο συμφέρον με το δωροδοκούμενο να μην αποκαλυφθεί τίποτα)
- Η ΥΠΑ έχει ένα τεράστιο αντικείμενο με τεράστια ποικιλία καθηκόντων, ειδικοτήτων κλπ. Είναι αφελές από 1 ή 2 αντικείμενα να βγαίνει συμπέρασμα για το σύνολο, ακόμα πιο αφελές δε, είναι να περιμένει κανείς από έναν υπάλληλο να γνωρίζει τα πάντα (ή σχεδόν τα πάντα). Αντίστοιχα οι αμοιβές όλων αυτών των υπαλλήλων ποικίλουν (σε μεγάλο βαθμό μάλιστα) ανάλογα τη θέση, τον κλάδο τα καθήκοντα. Όπως δεν υπάρχει η έννοια "υπάλληλος ΥΠΑ" (αλλά αναλύεται σε επιμέρους κλάδους πολύ διαφερτικούς πολλές φορές μεταξύ τους), έτσι δεν υπάρχει και η έννοια "μισθός ΥΠΑ" (παρά μόνο ενδεχομένως μέσοι όροι).
- Στην ΥΠΑ προσλαμβάνονται οι άνθρωποι αποκλειστικά μέσω ΑΣΕΠ και δεν αναλαμβάνουν καθήκοντα πριν εκπαιδευτούν συχνά επί μήνες, συχνές είναι δε και οι μετεκπαιδεύσεις - η ποιότητα αυτών σίγουρα μπορεί να συζητηθεί αλλά όχι και να μηδενιστεί. Είναι κατά κανόνα άνθρωποι υψηλού μορφωτικού επιπέδου (έστω και με "άσχετα" πτυχία - αν και για μένα άσχετος είναι αυτός που με το ζόρι τέλειωσε το σχολείο κι όχι ένας που πήρε ένα "άσχετο" πτυχίο) που κάποιοι απ' αυτούς αγαπάνε την αεροπορία έτσι κι αλλιώς, άλλοι το βλέπουν σα μια δουλειά όπως όλες τις άλλες (διαπράτοντας το ίδιο "έγκλημα" με το 95% της ανθρωπότητας).
- Η ΥΠΑ έχει να διαχειριστεί μεταξύ άλλων 40 αερολιμένες (όταν άλλες χώρες στο μέγεθος της Ελλάδας πληθυσμιακά και εδαφικά έχουν δεν έχουν 5 ή 6), η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων είναι ελλειματική στα έσοδα (η ύπαρξή τους επιβάλεται από λόγους νησιωτικής/εθνικής πολιτικής) και σα να μην έφτανε αυτό, μεγάλο μέρος των εσόδων των κερδοφόρων αερολιμένων καλύπτει τρύπες του κυρίως προϋπολογισμού. Κατόπιν αυτού καμία έκπληξη δε θα έπρεπε να προκαλεί η μέτρια ως κακή εικόνα των ελληνικών αερολιμένων με τις ελάχιστες υποδομές αεροναυτιλίας και εδάφους, αλλά απ' την άλλη μεριά το γεγονός ότι δεκαετίες τώρα λειτουργούν με σχεδόν μηδενικό ποινικό μητρώο σε σοβαρά ατυχήματα, δείχνει ότι οι υπάλληλοι της ΥΠΑ δεν είναι, αν μη τί άλλο, εντελώς για πέταμα.
- Η θέση της ΥΠΑ, στο βαθμό που επιτελεί κανονιστικό και ελεγκτικό έργο (δηλαδή στο 90% των δραστηριοτήτων της) είναι τέτοια που δεν είναι η καλύτερη για να κάνει κανείς φίλους. Φίλους κάνεις όταν σε όλους λες "ναι" δεν ελέγχεις κανέναν και είσαι "κολλητός" με όλους. Τυχαίνει να έχω και τέτοιους συναδέλφους, ακόμα και προϊσταμένους, διεθυντές κλπ., ΚΑΚΙΣΤΟΥΣ (για αυτούς τους λόγους) στη δουλειά τους τους οποίους ΚΑΝΕΙΣ (εκτός αν κάποιος κινδυνέψει να σκοτωθεί εξαιτίας τους) και ΠΟΤΕ δεν κατήγγειλε.
- Στην Ελλάδα ζούμε, τη χώρα όπου κάνει πάρτυ, εκτός από τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, την έλλειψη επαγγελματισμού και άλλα που ήδη αναφέρθηκαν και λίγο-πολύ όλοι ξέρουμε και στηλιτεύουμε, ο ξερολισμός και η ημιμάθεια. Άριστη παρέα με τα τελευταία κάνει και η τάση να θεωρούμε τις ΔΙΚΕΣ μας ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ διαφορές και απωθημένα (ειδικά σε εποχή κρίσης τα απωθημένα πολλαπλασιάζονται) "υπόθεση όλων" και να κάνουμε ότι μπορούμε για να πείσουμε τον πλανήτη ότι έτσι είναι.
Κλείνω λέγοντας τα εξής από την προσωπική μου εμπειρία (κι όποιος θέλει με πιστεύει): Πριν μπω στην ΥΠΑ, άσκησα επί χρόνια ένα επάγγελμα που από τη φύση του με έφερνε σχεδόν καθημερινά σε επαφή με δημόσιες υπηρεσίες (αλλά και τεράστιους ιδιωτικούς οργανισμούς). Πραγματικά σας λέω, ότι όταν πέρασα και ρπιν διοριστώ, αναρωτήθηκα πολλές φορές πώς θα καταφέρω να συμβιώσω ως δημόσιος υπάλληλος έχοντας συναδέλφους ορισμένους από αυτούς που είχα γνωρίσει ως συναλλασόμενος. Ευτυχώς στην ΥΠΑ (εκεί που βρίσκομαι τέλοσπάντων) και με λίγες εξαιρέσεις ΔΕ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ να βάλω τα δυνατά μου, γιατί είχα την τύχη να συνεργαστώ/συνεργάζομαι μα ανθρώπους καταρτισμένους, ανοιχτόμυαλους και ευσυνείδητους - υπάρχουν ΚΑΙ αυτοί και δεν είναι και ΤΟΣΟ λίγοι.
Εύχομαι στη συζήτηση να συνεχίσει να εξελίσσεται εποικοδομητικά κατά κύριο λόγο (διότι σε ένα αεροπορικό φόρουμ οφείλει να υπάρχει μία τέτοια συζήτηση) και να μην επικρατήσουν οι έξαλλες φωνές.
