costasim":31n0p7ut said:
Ε ... Να είναι καί ο τρίτος ΠΙΛΟΤΟΣ...εφεδρικός τρόπον τινά καί με ...λιγώτερο μεροκάματο γιά τότε.
Αυτό αγαπητέ ούτε γι’αστείο. Εδώ κοιτάζουν να ξεφορτωθούν τον έναν ή και τους δύο. Και θα βάλουν τρίτο? Τουλάχιστον με αυτό που έγινε, θα το βουλώσει ο Ο’Λίγδι που εδώ και καιρό αναρρωτιέται δημοσίως: «Τί τους θέλουμε τους δύο πιλότους?»
AGV":31n0p7ut said:
Λέτε να δούμε και αερομεταφορές επιβατών με αεροσκάφη χωρίς πιλότους; (όπως λεωφορεία χωρίς οδηγούς
.
Ελπίζω όχι όσο μπορώ να ταξιδεύω εγώ.
Και γιατί θα εμπιστευόμαστε περισσότερο αυτόν που κοντρολάρει το αεροπλάνο από το έδαφος? Στο κάτω κάτω, δε θα σκοτωθεί κι’όλας! Σχετικά με αυτά που σηζητούνται γι’αυτό το θέμα («αφού υπάρχουν UAV, δεν χρειάζονται πιλότοι»), ρώτησε κανείς αν υπάρχει ανάλογο bandwith παγκοσμίως? Γιατί, άλλο να πετάς 20 drones στο Αφγανιστάν, και άλλο όλα τα αεροπλάνα του κόσμου.
northwest dc10":31n0p7ut said:
Με κανονικη συνθεση πιλοτηρίου σε φάσεις κριτικές το διαταραγμένο ατομο κανει ολική ζημιά.Προσγείωση με 140 knots και 300 πόδια και ο ενας το "σπρωχνει τερμα δεξιά".η σε απογείωση το τραβαει όλο πίσω κι αριστερά Τι συζητάμε τώρα !!!
Φανταζομαι, ότι στο μυαλό κάθε επίδοξου αυτόχειρα/δολοφόνου πιλότου, το χειρότερο πιθανό σενάριο θα είναι να πορσπαθήσει, να αποτύχει και να επιζήσει.Αρκεί να σκεφτεί κανείς τί περίμενε τον Calloway, που προσπάθησε να ρίξει το DC-10 της FedEx πάνω στα κεντρικά γραφεία. Γί’αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις, η προσπάθεια γίνεται όταν είναι μόνος του. Αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες επιτυχίας.
alex96":31n0p7ut said:
Δηλαδή θεωρείτε προτιμότερο να βγαίνει ο ένας από τους δύο και ο άλλος να παραμένει μόνος του στο πιλοτήριο,σωστά;
Εγώ ναί. Στατιστικά είναι υπέρ-ασφαλές.
George":31n0p7ut said:
Πιθανότατα και οι δύο περνούν από τα ίδια background checks, μόνο που ο πιλότος περνάει συχνά και από ψυχολόγο. .
Από που περνάει συχνά ο πιλότος???
George":31n0p7ut said:
Τι μέτρα security θεωρείτε ότι πρέπει να εφαρμόζονται στην αεροπορική βιομηχανία;")
Τα ακριβότερα. Ή μάλλον, τα ακριβότερα που μπορεί να αντέξει οικονομικά. Και μπορεί να αντέξει πολύ πολύ πιο ακριβότερα μέτρα από αυτά που υπάρχουν. Αν μείνουμε μόνο στην Ευρώπη, έχει ρίξει κανείς καμμιά ματιά στους ισολογισμούς των εταιρειών. Έχουν ξεπατωθεί στα κέρδη. Έχετε δεί τί χρεώνουν τα αεροδρόμια? Έχουν και αυτά ξεπατωθεί στα κέρδη. Νομίζω ότι οι περισσότεροι έχουμε ιδία άποψη για το επίπεδο ασφαλείας στα αεροδρόμια, όπου γνώμονας είναι κυριώς το κατά πόσο μειοδότησε η κάθε εταιρεία ασφαλειας στον ανάλογο διαγωνισμό. Τα υπόλοιπα για το θεαθήναι. Τη δουλειά που κάνουν 100 άτομα με Χ μισθό, θα μπορούσαν να την κάνουν 30 άτομα με 5Χ μισθό. Άνθρωποι ειδικευμένοι στο profiling, που με μιά ματιά καταλαβαίνουν πολλά. Άνθρωποι με πραγματική εκπαίδευση ασφαλείας.
Τις προάλλες, σε μεγάλο Ευρωπαικό αεροδρόμιο, στο σεκιούριτι ήταν γυναίκα 200 κιλά. Δεν υπερβάλλω καθόλου και δεν την μέμφομαι για τα κιλά της. Με γειά της και χαρά της. Αλλά αν εγώ το έκοβα στην τρεχάλα, ούτε να στριψει δε θα είχε προλάβει. Φαντάζομαι ότι προσλήφθηκε στη θέση με βάση τα equal opportunities. Άρες μάρες δηλαδή.
Δεν φοράω ρόζ γυαλιά. Ασπάζομαι πλήρως ότι δεν υπάρχει 100% ασφάλεια. Όμως βγάζει μάτι η επιχειρηματική πλεονεξία. Καταλαβαίνω να υπάρχουν τρελές περικοπές όταν οι εταιρείες χάνουν λεφτά. Αλλά όταν βγάζουν κέρδη πέραν πάσης φαντασίας και παράλληλα εξακολουθούν να κάνουν περικοπές και στα βασικά, αυτό είναι πέρα για πέρα ανήθικο και επικίνδυνο.
------------------------------------------------------------------------------
Στο θέμα μας
Ένας πιλότος, από τους εκατοντάδες χιλιάδες που πετάνε κάθε μέρα, αποφάσισε να σκοτώσει 150 ανθρώπους και ξαφνικά όλοι οι πιλότοι γίνανε εν δυνάμει ψυχοπαθείς δολοφόνοι και δεν είναι πλέον ασφαλές να πετάμε. Εκτός και αν τους προσέχει μία αεροσυνοδός. Δεν υπάρχει ούτε ήρεμη ούτε ουσιαστική σκέψη από τις αρχές και τις εταιρείες να βρούν την ουσία και να καθοδηγήσουν τις εξελίξεις. Άγονται και φέρονται από τα πρωτοσέλιδα των φυλλάδων και τους δημοσιογράφους, που διαμορφώνουν την υστερία της κοινής γνώμης. Έμμεσα, γράφουν τις αεροπορικές διαδικασίες ο Μπογδάνος, η Τατιάνα, διάφοροι «ειδικοί» καλεσμένοι τους, που το τελευταίο αεροπλάνο που πετάξαν ήταν το DC6, και τα τμήματα δημοσίων σχέσεων των αεροπορικών εταιρειών. Αυτό είναι δουλειά των ειδικών, που θα εστίαζαν στις αιτίες και όχι στα συμπτώματα. Αλλά δυστυχώς, δεν έχουν πλεόν καμμία αρμοδιότητα γιατί οι λύσεις που θα έδειναν θα ήταν ακριβές (τί έλεγα πιό πάνω) ή μή ικανές να καθησυχάσουν το τρομοκρατημένο κοινό ή και τα δύο μαζί.
Αν είχε γίνει το ανάποδο, δηλαδή είχε μπεί κάποιος τρομοκράτης μέσα σε πιλοτήριο «νικώντας» την πόρτα, θα ήταν τα ίδια ΜΜΕ που θα ζητούσαν διπλές πόρτες, με ενδιάμεσο κενό ασφαλείας, δακτυλικό αποτύπωμα, σκανάρισμα ματιού, και με μπάρες ανάλογες χρηματοκιβωτίου τράπεζας.
Κατά τραγική ειρωνία, αυτό που λέμε σήμερα MPL (Multi Crew Pilot License), ήταν έμπνευση της Lufthansa. Τα ελάχιστα απαραίτητα προσόντα , στον ελάχιστο απαραίτητο χρόνο και σαν (τυχαία) απόροια, με την ελάχιστη αμοιβή. Αυτό δεν είναι ρίσκο από θέμα σεκιούριτι?
Η χθεσινή επιστολή της EASA προς τις εταιρείες, σχετικά με τις αεροσυνοδούς στο πιλοτήριο, είναι ευκρινώς συμβουλευτική. Δεν τις υποχρεώνει. Βλέπετε πέσαμε και στην περίπτωση χρονικά, όπου όσες εταιρείες δεν πετάνε με ελάχιστο αριθμό πληρωμάτων καμπίνας, θέλουν να τον μειώσουν, παρά τις αντιδράσεις των σωματείων. Τώρα αυτό πάει πίσω. Όχι για πολύ όμως. Μόλις ξεχαστεί το θέμα, μία μία οι εταιρείες θα πάψουν να ακολουθούν την συμβουλή. Μία συμβουλή παραβλέπετε. Ο νόμος όχι. Γι’αυτό δεν έγινε υπό μορφή κανονισμού. Απλά τώρα για λόγους εύκολα κατανοητούς, οι εταιρείες επιδίδονται σε ένα αγώνα δημοσίων σχέσεων για το ποιός θα πρωτοβάλει συνοδούς να φυλάνε τους πιλότους. Δεν ξέρω, βγήκε και καμμία ανάλογη διαφήμιση πουθενά? Δεν θα με εξέπλητε.
Σκέφτομαι ήδη το σενάριο. Ο Κ1 είναι τουαλέτα, ο φροντιστής στο πίσω κάθισμα, και ξαφνικά βαράει το TCAS λόγω άλλου αεροπλάνου σε πορεία πρόσκρουσης. Ο Κ2 βάσει διαδικασιών, βγάζει τον αυτόματο και αρχίζει κάθοδο αποφυγής. Και σε εκείνο το σημείο ακούει τον φροντιστή να τον ρωτάει με στύλ: «ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ???». Αν δεν του έχει φέρει κανένα πυροσβεστήρα στο κεφάλι πρίν.
Άκουσε κανείς τίποτα από τις Ευρωπαικές αεροπορικές αρχές ή τις κατά τόπους ΥΠΑ, τίποτα περί διαθέσιμης υποστήριξης σε πιλότους που έχουν προβλήματα? Γραμμές υποστήριξης υπάρχουν στις περισσότερες χώρες. Αλλά που να βγούν να πούν τέτοιο πράγμα. Θα ήταν σαν να έλεγαν στο κοινό ότι έχουμε μερικούς δυνητικά τρελλούς. Αντ’αυτού, βάζουν τον άνθρωπο με ψυχικά προβλήματα σε πολύ στενότερο λούκι. Τώρα και να ήθελε να μιλήσει με κάποιον και να ζητήσει υποστήριξη, θα κάνει την πάπια γιατί ξέρει ότι έστω και κίχ να πεί στην εταιρεία του ή στον γιατρό του, δε θα ξαναδεί αεροπλάνο ούτε σε καρτ ποστάλ. Και ας είναι το πρόβλημά του απλό και απόλυτα θεραπεύσιμο. Τώρα προτρέπεται εμμέσως να το κάνει γαργάρα μέχρι να γίνει πολύ χειρότερη η κατάσταση. Οι όποιες ψυχομετρικές εξετάσεις στις οποίες υποβάλλονται οι πιλότοι, βασίζονται συντριπτικά στην ειλικρίνεια. Αυτή μόλις μας τελειώσε και επισήμως.
Κλείνοντας, αυτό που με άγγιξε πιό πολύ σήμερα είναι αυτό που είπε ο πατέρας ενός εκ των επιβατών της πτήσης που έχασε τη ζωή του. Είπε:
«Αν υπήρχε λόγος ή κίνητρο πίσω από το ατύχημα, δεν θέλουμε να τον μάθουμε. Θέλουμε μόνο να υπάρχει διαφάνεια στις αεροπορικές εταιρείες και να φροντίζουν σωστά τους πιλότους τους. Βάζουμε τις ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας στα χέρια αυτών των πιλότων»
Ένας απλός, χαροκαμμένος άνθρωπος, είπε με μία φράση τα πάντα. Κι ας είναι άσχετος με το τί συμβαίνει στις αερογραμμές τα τελευταία 20 χρόνια.
Συγνώμη για το μακροσκελές του πόστ.