Μή γνωρίζοντας πολλά γιά το ατύχημα, απλά σαν δεδομένα παραθέτω το ακόλουθα:
1) 500 μέτρα είναι ζόρικα για ILS cat1. Για NDB ή VOR ή PAR προσέγγιση, ούτε για αστείο. Ειδικά αν τα μίνιμα είναι σχετικά ψηλά, ούτε 5000 μέτρα δεν φτάνουν για να δεί κανείς διάδρομο ή φώτα έστω.
2) Τα JARs αναφέρουν ρητά ότι μέχρι τρείς προσπάθειες για προσγείωση επιτρέπονται και η τρίτη μόνο όταν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ο καιρός έχει βελτιωθεί. Βέβαια πιθανολογώ ότι το καθεστώς πτήσεων του πολωνικού VIP, δεν υπόκειτω στα JARs. To αναφέρω απλά σαν ενδεικτικό στοιχείο του τί ισχύει με τον μέγιστο αριθμό προσεγγίσεων.
" If, due to weather conditions, a Commander is obliged to go-around from two successive approaches, he should not make a third attempt to land at the airfield except in an emergency or unless he has a report of a significant improvement in landing conditions from the controlling authority."
3) Εκτός από τις φήμες πέρί της "επιμονής" για προσγείωση στο συγκεκριμμένο αεροδρόμιο, άλλοι λόγοι που στο παρελθόν έχουν "αναγκάσει" τους πιλότους να επιμείνουν σε μία προσγείωση, παρότι είναι επικίνδυνη, είναι ότι δεν έχουν άλλη λύση επειδή έγιναν από μόνοι τους commited να προσγειωθούν εκεί. Πώς το "κατάφεραν"? Από τις πολλές προσπάθειες, κάψανε τα καύσιμα που είχαν για εναλλακτικό αεροδρόμιο. Ακραίο για μιά προεδρική πτήση, αλλά έχουμε δεί και χειρότερα στο παρελθόν!
Θα διαφωνήσω με το φίλο που ανέφερε ότι "ο σχολιασμός και οι κουβεντες των καφενειων δεν βοηθησαν ποτε την ασφαλεια των πτησεων". Ίσα ίσα θα έλεγα. Τα "αεροπορικά καφενεία", είτε είναι σε μοίρα είτε σε crew room, προάγουν την σκέψη του αεροπόρου. Οι ιστορίες των άλλων (ακόμα και οι ψεύτικες) και τα διάφορα πιθανά σενάρια επί σεναρίων, είναι πρώτης τάξης "φαγάκι" για το μυαλό του κάθε αεροπόρου.
