Η απλή λογική λέει: "Αμα στην δεύτερη προσπάθεια δέν έχεις καταφέρει νά προσγειωθής εκεί που θέλεις,τά παρατάς και πάς αλλού.Δέν πρόκειται ν'ανοίξη ο καιρός έτσι ξαφνικά στο πεντάλεπτο που θα κάνης τον κύκλο γιά να ξανάρθης στην αρχή τής τρίτης προσέγγισης".
Δυστυχώς,ώς άνθρωποι που είμαστε,πολλές φορές υποκύπτουμε στο λεγόμενο Zeigarnick effect,ήτοι "πρέπει οπωσδήποτε να ολοκληρώσω την δουλειά που ανέλαβα".Τό να φύγουν και να πάνε στό Μίνσκ ή στην Μόσχα σήμαινε γιά τόν Κ1 (και τό υπόλοιπο πλήρωμα) περισσότερη ώρα στόν αέρα,περισσότερη δουλειά,προετοιμασία γιά προσγείωση σέ ένα άλλο αεροδρόμιο-και αυτοί ήταν ήδη κουρασμένοι από την πολύωρη πτήση που είχαν κάνει γιά να φτάσουν μέχρι τό Σμολένσκ.
"Φάγαμε τόν γαϊδαρο και θά κολλήσουμε στην ουρά;" η κλασσική παροιμία,που λέμε όλοι μας,ακόμα και γιά μιά δουλειά στό γραφείο.Ακόμα κι'άν το αεροπλάνο είχε κάποιο πρόβλημα,δέν πρέπει να ήταν κάτι σοβαρό,αλλιώς θα είχαν διακόψει την πτήση νωρίτερα και θα είχαν κατέβει σέ κάποιο άλλο αεροδρόμιο.
Θά μάθουμε βέβαια τί πραγματικά συνέβη όταν δημοσιοποιηθή το πόρισμα,όμως το φαινόμενο που ανέφερα παραπάνω σίγουρα έπαιξε σημαντικώτατο ρόλο στο δυστύχημα αυτό.
Πάντως,δέν συμφωνώ μέ την "εκτίμηση" ότι οι υποτιθέμενα ικανότεροι πιλότοι, είναι αυτοί που κάνουν τα τραγικά λάθη/δυστυχήματα και όχι οι τυπικοί και υπεύθυνοι 'σπασίκλες' που ακολουθούν τις διαδικασίες και μελετούν δια βίου. Κι αυτοί δυστυχώς, στατιστικά οι περισσότεροι είναι οι προερχόμενοι από την Πολεμική Αεροπορία.Τέτοιες γενικεύσεις είναι άστοχες καί άδικες.Υπάρχουν πολλά παραδείγματα πιλότων που δέν προήλθαν από την -όποια- πολεμική αεροπορία και όμως έκαναν τραγικά λάθη που κόστισαν ανθρώπινες ζωές,όπως και πιλότων πρώην "πολεμικών" που έσωσαν καταστάσεις και αεροπλάνα γεμάτα επιβάτες από σίγουρη καταστροφή.
