ToSofoPaidi
Business-Class-Member
- Εγγραφή
- 13/10/2007
- Μηνύματα
- 456
- Likes
- 0
- Περιοχή
- κόσμος
- Website
- tosofopaidi.weebly.com
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- LGAT
- ToSofoPaidi
Re: Συνεργασία Αιγαίου - Ολυμπιακής?
@chrivas
Το link που παραθέτεις έχει δημοσιευτεί και νωρίτερα.
Η δική μου μοναδική σκέψη (μαζί της και μια υποσκέψη) έχει ως εξής (την αναφέρω μία και μόνο φορά και ορκίζομαι να μην τοποθετηθώ ξανά έως ότου υπάρξουν πραγματικά νεότερα σχετικά με το θέμα):
Η Ελλάδα και τα δρομολόγια εσωτερικού & εξωτερικού (ή το μερίδιο σε αυτά) αποτελούν μια αγορά αξίας Χ. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν 2 μεγάλες εταιρείες που απολαμβάνουν το 95% ας πούμε αυτής της αξίας, έστω σε ποσοστό Χ/2 περίπου η κάθε μια, με αποτέλεσμα να έχουν Υ κέρδη στο σύνολο και άρα Υ/2 η κάθε μια. Μια πιθανή σύμπραξη, συγχώνευση, εξαγορά ή όπως αλλιώς την ονομάσουν ουσιαστικά θα παράξει το εξής αποτέλεσμα: Η ενωμένη εταιρεία θα απολαμβάνει Χ/2 + Χ/2 της αξίας της αγοράς (μείον το μικρό ποσοστό των λοιπών που για ευκολία δεν αναφέρω στη σκέψη μου), ωστόσο τα κέρδη θα είναι κατά πολύ παραπάνω από τα Υ/2 + Υ/2. Αυτό λέγεται με απλούς οικονομικούς όρους οικονομίες κλίμακας και όντως συνεπάγεται καλύτερο επιχειρηματικό αποτέλεσμα. Πως θα γίνει το παραπάνω; Ελλείψει ανταγωνισμού, η νέα εταιρεία δε θα χρειαστεί τον συνολικό αριθμό αεροσκαφών, υπαλλήλων, καυσίμων κλπ για να εκτελέσει το ίδιο έργο (που στην περίπτωση μας είναι η μεταφορά επιβατών). Αντίθετα, αντί για 5+5 Α320 σε μια γραμμή που λόγω ανταγωνισμού δεν γεμίζουν αλλά οριακά κερδίζουν, θα μπουν πχ. 6 Α321 που θα εξυπηρετούν λίγο πολύ τον ίδιο αριθμό επιβατών αλλά με σαφώς μικρότερο κόστος. Αν προσθέσουμε στις δύο προηγούμενες παραγράφους και τις άγονες γραμμές (δηλαδή ένα πακέτο εσόδων που δεν θα μοιραστεί, αλλά θα πάει κατά το μεγαλύτερο μέρος του στη νέα μεγάλη εταιρεία, τότε μιλάμε για επιστροφη στο καθεστώς της μιας εταιρείας (πΟΑ) που ωστόσο δεν θα ανήκει πλέον στο δημόσιο.
*(Οι αριθμοί είναι φανταστικοί και χρησιμοποιούνται ως παράδειγμα και μόνο)
Επειδή όμως δεν είμαι μέτοχος καμιάς εταιρείας και ούτε θέλω ή πρόκειται να γίνω, το συμφέρον της/των επιχειρήσεων μου είναι αδιάφορο. Το κόστος στην κοινωνία είναι εντελώς διαφορετικό και στην περίπτωση μας θα μπορούσε να σημαίνει: απολύσεις-ανεργία, άρα και συμπίεση μισθών-συνθηκών εργασίας, λιγότερα δρομολόγια άρα και πιθανόν λιγότερο βολικά ωράρια, μονοπωλική διαμόρφωση τιμών, καθώς και πολλά άλλα που δεν αναφέρω εδώ.
ΥΓ1: Η υποσκέψη μου έχει να κάνει με την μεγάλη ευκαιρία των μικρών, που ωστόσο θα είναι και η μοναδική. Διότι ο μειωμένος ανταγωνισμός πιθανόν να τις οφελήσει, ωστόσο η διαφορά μεγέθους, αν δεν προλάβουν να οργανωθούν, θα τις πλακώσει μέχρι εξαντλήσεως. Η λέξη-κλειδί είναι οργάνωση και στην ιστορία αυτής της χώρας, επιχειρηματική και μη, δεν περισσεύει.
ΥΓ2: Αν προχωρήσει κανείς την προτελευταία μου παράγραφο σα σκέψη, θα καταλάβει γιατί η πώληση (αντί της αναδιοργάνωσης με το όποιο πολιτικό κόστος) της πΟΑ ήταν μια κακή ιδέα. Ας μείνει το δημόσιο να εισπράττει μόνο τους φόρους του. Ωστόσο η κουβέντα αυτή είναι αλλουνού τόπικ ευαγγέλιο και δεν την συνεχίζω για να μην πάω κουβά!
@chrivas
Το link που παραθέτεις έχει δημοσιευτεί και νωρίτερα.
Η δική μου μοναδική σκέψη (μαζί της και μια υποσκέψη) έχει ως εξής (την αναφέρω μία και μόνο φορά και ορκίζομαι να μην τοποθετηθώ ξανά έως ότου υπάρξουν πραγματικά νεότερα σχετικά με το θέμα):
Η Ελλάδα και τα δρομολόγια εσωτερικού & εξωτερικού (ή το μερίδιο σε αυτά) αποτελούν μια αγορά αξίας Χ. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν 2 μεγάλες εταιρείες που απολαμβάνουν το 95% ας πούμε αυτής της αξίας, έστω σε ποσοστό Χ/2 περίπου η κάθε μια, με αποτέλεσμα να έχουν Υ κέρδη στο σύνολο και άρα Υ/2 η κάθε μια. Μια πιθανή σύμπραξη, συγχώνευση, εξαγορά ή όπως αλλιώς την ονομάσουν ουσιαστικά θα παράξει το εξής αποτέλεσμα: Η ενωμένη εταιρεία θα απολαμβάνει Χ/2 + Χ/2 της αξίας της αγοράς (μείον το μικρό ποσοστό των λοιπών που για ευκολία δεν αναφέρω στη σκέψη μου), ωστόσο τα κέρδη θα είναι κατά πολύ παραπάνω από τα Υ/2 + Υ/2. Αυτό λέγεται με απλούς οικονομικούς όρους οικονομίες κλίμακας και όντως συνεπάγεται καλύτερο επιχειρηματικό αποτέλεσμα. Πως θα γίνει το παραπάνω; Ελλείψει ανταγωνισμού, η νέα εταιρεία δε θα χρειαστεί τον συνολικό αριθμό αεροσκαφών, υπαλλήλων, καυσίμων κλπ για να εκτελέσει το ίδιο έργο (που στην περίπτωση μας είναι η μεταφορά επιβατών). Αντίθετα, αντί για 5+5 Α320 σε μια γραμμή που λόγω ανταγωνισμού δεν γεμίζουν αλλά οριακά κερδίζουν, θα μπουν πχ. 6 Α321 που θα εξυπηρετούν λίγο πολύ τον ίδιο αριθμό επιβατών αλλά με σαφώς μικρότερο κόστος. Αν προσθέσουμε στις δύο προηγούμενες παραγράφους και τις άγονες γραμμές (δηλαδή ένα πακέτο εσόδων που δεν θα μοιραστεί, αλλά θα πάει κατά το μεγαλύτερο μέρος του στη νέα μεγάλη εταιρεία, τότε μιλάμε για επιστροφη στο καθεστώς της μιας εταιρείας (πΟΑ) που ωστόσο δεν θα ανήκει πλέον στο δημόσιο.
*(Οι αριθμοί είναι φανταστικοί και χρησιμοποιούνται ως παράδειγμα και μόνο)
Επειδή όμως δεν είμαι μέτοχος καμιάς εταιρείας και ούτε θέλω ή πρόκειται να γίνω, το συμφέρον της/των επιχειρήσεων μου είναι αδιάφορο. Το κόστος στην κοινωνία είναι εντελώς διαφορετικό και στην περίπτωση μας θα μπορούσε να σημαίνει: απολύσεις-ανεργία, άρα και συμπίεση μισθών-συνθηκών εργασίας, λιγότερα δρομολόγια άρα και πιθανόν λιγότερο βολικά ωράρια, μονοπωλική διαμόρφωση τιμών, καθώς και πολλά άλλα που δεν αναφέρω εδώ.
ΥΓ1: Η υποσκέψη μου έχει να κάνει με την μεγάλη ευκαιρία των μικρών, που ωστόσο θα είναι και η μοναδική. Διότι ο μειωμένος ανταγωνισμός πιθανόν να τις οφελήσει, ωστόσο η διαφορά μεγέθους, αν δεν προλάβουν να οργανωθούν, θα τις πλακώσει μέχρι εξαντλήσεως. Η λέξη-κλειδί είναι οργάνωση και στην ιστορία αυτής της χώρας, επιχειρηματική και μη, δεν περισσεύει.
ΥΓ2: Αν προχωρήσει κανείς την προτελευταία μου παράγραφο σα σκέψη, θα καταλάβει γιατί η πώληση (αντί της αναδιοργάνωσης με το όποιο πολιτικό κόστος) της πΟΑ ήταν μια κακή ιδέα. Ας μείνει το δημόσιο να εισπράττει μόνο τους φόρους του. Ωστόσο η κουβέντα αυτή είναι αλλουνού τόπικ ευαγγέλιο και δεν την συνεχίζω για να μην πάω κουβά!
...
