Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τις απαντήσεις σας μέσα από τις οποίες με ενδιαφέρει να κατανοήσω κατά πόσο ήταν μια κατάσταση "συνηθισμένη" ή "ακραία", "υπό έλεγχο" ή "επικίνδυνη". Αυτό το κάνω για πολλούς λόγους, δεν σας κρύβω ότι για μένα ήταν ένα σοκ μια και ταξίδευα με τον σύζυγο έχοντας αφήσει πίσω δυο παιδιά και ενώ λατρεύω τα ταξίδια δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου τις ενοχές που ένιωσα εκείνη τη στιγμή, όχι φόβο - ενοχές για το τι άφηνα πίσω μου. Άλλος λόγος είναι ότι όταν δεν γνωρίζω κάτι με ενδιαφέρει να το μαθαίνω και ΝΑΙ ενημερώνομαι από το internet, θεωρώ ότι είναι το πιο δημοκρατικό μέσο γνώσης, το μεγάλο πλεονέκτημα της εποχή μας. Άλλος λόγος επειδή είναι υποχρέωσή μας να ελέγχουμε αυτούς με τους οποίους συναλλασόμαστε είτε είναι πιλότοι, είτε γιατροί, είτε δάσκαλοι είτε ο μπακάλης της γειτονιάς που μας έδωσε χαλασμένο τυρί. Όχι για λόγους εκδίκησης αλλά γιατί πρέπει.
Σας ευχαριστώ όλους και σας εύχομαι ασφαλή και χαρούμενα ταξίδια.