Η ξαφνική μας αναχώρηση για το Λάος μας είχε συνεπάρει. Ο captainjumbo αμέσως θυμήθηκε τα ατάρια της Laos που είχαν περάσει από το Βενιζέλο (στον πηγαιμό για storage), ο COMPUTERISE άρχιζε να αναρωτιέται πόσο παλιά είναι τα Fokker της Vietnam. Ξέρετε όλοι ότι αρέσκεται στο ρητό "όσο πιο παλιό, τόσο πιο καλό". Τον απογοητεύσαμε λέγοντάς του πως είναι παραγωγής 1997, και μάλιστα είναι από τα τελευταία που παρήχθησαν (για την ακρίβεια το VN-A504 είναι το τελευταίο και το VN-A502 είναι το 5ο από το τέλος, διότι δύο F70 έχει όλα και όλα η μεγάλη εταιρεία με το καταπράσινο livery). Εγώ πάλι έψαχνα αγωνιωδώς να δω αν μπορούμε να κάνουμε e-checkin για να ανακοινώσω περιχαρής πως μπορούσαμε για τις πτήσεις από HAN. Αποδείχτηκε αργότερα πως ήταν μια επιλογή όχι τόσο χρήσιμη όσο στο δυτικό κόσμο.
3o σκέλος
HAN-LPQ VN869 20APR11
DEP : 0855 ARR : 0955
EQP : F70 REG : VNA504
Ξυπνήσαμε πρωί για να προλάβουμε την πτήση των 08.55 για Luang Prabang. Η Do Quynh, η πιστή μας δούλα στο Hidden Charm Hotel, μας έφτιαχνε ομελέτες και μας έδινε φρούτα για τη διαδρομή. Της υποσχεθήκαμε πως θα γυρίσουμε (δεν ξέραμε το πότε ακόμα). Η πρωινή διαδρομή προς το αεροδρόμιο έδειξε ότι η πόλη ξυπνάει πρωί και αρχίζει και τρέχει στους δρόμους με μηχανάκια και κάθε λογής μεταφορικό μέσο (όπως ακριβώς κάνει και το μεσημέρι, και το απόγευμα και το βράδυ). Μετά την άφιξή μας στο Noi-Bai International τρέξαμε αμέσως να περάσουμε τον έλεγχο να βγούμε μπροστά (είχαμε να προλάβουμε την Aeroflot με το 333 από SVO που έπιανε στις 08.10 ακριβώς). Ο εχθρός όμως ήταν εκεί για να μας καθυστερήσει. Αρχίσαμε να δείχνουμε τις ηλεκτρονικές μας κάρτες επιβίβασης για να περάσουμε στην αίθουσα αναχωρήσεων αλλά ένας βαλτός αστυνομικός μας είπε πως χρειάζονται σφραγίδα και επικύρωση και μα ς είπε να πάμε στο check-in counter. Ποιο το νόημα λοιπόν του να κάνεις ηλεκτρονικό check-in (δεν το ρωτήσαμε εκείνη την ώρα, βιαζόμασταν). Αφού βρήκαμε το κατάλληλο check-in-counter μία χαμογελαστή υπάλληλος μας τύπωσε νέες κάρτες επιβίβασης (για να έχουμε και αναμνηστικό vietnam airlines) και μετά (πάντα με το χαμόγελο στα χείλη) ανακοίνωσε στον captainjumbo πως δε μπορεί να ταξιδέψει στο Laos γιατί το διαβατήριό του δεν ισχύει 6 μήνες μετά. Σας θυμίζει κάτι η ιστορία; Ναι, ναι, επαναλαμβάνεται πλήρως το σκηνικό του check-in στην Αθήνα, μόνο που αυτή τη φορά η υπάλληλος το ανακοίνωνε με τόσο χαμόγελο και τόση χάρη σα να σου έλεγε πως κέρδισες το Λόττο ενώ σου έλεγε ακριβώς το αντίθετο. Και φυσικά ξανάρχισαν οι διαβουλεύσεις και οι διευκρινίσεις και τα μαθήματα αριθμητικής για το πόσους μήνες απέχει ο Οκτώβριος από τον Απρίλιο κ.τ.λ. κ.τ.λ.
Ξαναρχίσαμε το τρέξιμο για τις αναχωρήσεις. Το 333 της Aeroflot είχε στο μεταξύ προσγειωθεί (όχι που θα μας περίμενε). Μπήκαμε σε κάποιες μικρές αλλά ύπουλες (γιατί αργούσαν) ουρές για το immigration departure control. “Δεν είναι κρίμα που δε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα διπλωματικά μας διαβατήρια και να περάσουμε; Μια ζωή undecover” ρώτησα τον COMPUTERISE, ο οποίος δεν ήταν δίπλα μου διότι μία παραδοσιακά ντυμένη υπάλληλος της Vietnam τον είχε πλευρίσει και τον πήγαινε σε μία ζυγαριά. Ετοιμάστηκα να βγάλω το σπαθί μου και να τον σώσω αλλά συνειδητοποίησα πως απλά του ζύγιζε την αποσκευή του. Το χτύπημα βαρύ. “Να πάτε να τις τσεκάρετε όλες” μας είπε με γέλια που μετά βίας κρατούσε. Ξαναπάμε στο check-in στη γνωστή υπάλληλο, η οποία μας εξυπηρέτησε με το ίδιο χαμόγελο και ξαναματαγυρνάμε στο immigration control. Εμείς διαπραγματευόμασταν στο immigration control τους σκοπούς της επίσκεψής μας στη Luang Prabang. Είπαμε πως πάμε το σ/φο captainjumbo να τον κουρέψουμε, να τον ξυρίσουμε, να τον ντύσουμε στα πορτοκαλί και να τον αφήσουμε στη μεγάλη παγόδα. Φυσικά έπρεπε να καλύψουμε τον πραγματικό σκοπό και ότι μας έστελνε η υπηρεσία. Οι σ/φοι Βιετναμέζοι μας είπαν καλή επιτυχία (σα να ήξεραν) και μας άφησαν να περάσουμε.
Στο μεταξύ η VN869 από Hanoi για Luang Prabang και Siem Reap (υπερ-δρομολόγιο)
είχε ξεκινήσει επιβίβαση (το δε 333 της Aeroflot που σας κοπανάω είχε πια δέσει στη φυσούνα, ετοιμαζόταν και για αναχώρηση). Η επιβίβαση θα γινόταν με λεωφορείο, σε μία πτήση που εξυπηρετεί αποκλειστικά τουρίστες (μα αποκλειστικά όμως). Φωτογραφίζοντας
ό,τι βρισκόταν στο διάβα μας, φτάσαμε
στο τελευταίο παραγωγής Fokker VN-A504. Οι εκεί
πράκτορες μας αποχαιρέτισαν ενώ μπαίναμε στο απαύγασμα της Ολλανδικής Αεροβιομηχανίας. Η υποδοχή από το πλήρωμα ήταν στεγνή όπως και το service (
μαντηλάκι και αναψυκτικό και έξω από την πόρτα μας). Η τροχοδρόμηση άρχισε και συνεχίσαμε την κάλυψη του αεροδρομίου (
Air Asias,
VN A321,
Air Mekong CR9 και
να! και το 333 της Aeroflot. O captainjumbo σας έδωσε την
απογείωση, η πτήση δεν είχε άλλα παρελκόμενα καθώς ήμασταν πάνω από το μουντό καιρό μέχρι που αρχίσαμε την κάθοδο για το αεροδρόμιο της Luang Prabang,
περνώντας πάνω από την πόλη.
Το μικρό και κομψό αεροδρόμιο της LPQ ήταν έτοιμο να μας υποδεχτεί. “Δεν έχει άλλες πτήσεις τώρα” σχολίασε ο captainjumbo ενώ έβγαζε το διαβατήριό του για να περάσουμε τον έλεγχο. Και τότε ακούσαμε κάτι σαν έλικα...
). Οι γερμανοί μαζί μας από κοντά. Τα βλέμματά μας συναντιόντουσαν "τυχαία" αλλά τίποτε δεν θα μας υπέτασσε μπορστά στη λαχτάρα της τελικής αποστολής. Η είσοδος στο μέγα σπήλαιο φτωχή και ταπεινή. Λίγα όμως μέτρα και μερικές δεκάδες σκαλιά ήταν αρκετά για να μας οδηγήσουν σε ένα υπέροχο σπήλαιο. Πραγματικά όμορφο και μαγικό. Εκεί μπροστά στον "σταλαγμίτη φαλό" έγινε η μεγάλη συνάντηση. Μία πλανόδια πωλήτρια πληρίασε την ομάδα και πούλαγε αναψυκτικά και πατατάκια. Ο σφος ΓΓ την απωθούσε χαρακτηριστικά. Το ίδιο και οι λοιποί. Έφθασ εμπροστά μου και με βλέμμα βαθύ σαν το χάσμα του Μιντανάο με προσκαλούσε να το πάρω. Έβγαλα μερικά ντινγκ-ντονγκ και έκανα δική μου μία Ναμ ναμ κόλα. Την άνοιξα και προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν άδεια. Μέσα της είχε σε ρολό ένα χαρτί. Δεν το άνοιξα. Κράτησα το μπουκάλι μέχρι την έξοδο από το μαγικό σπήλαιο. Στο καίκι ήμουν σφιγμένος. Οι σφοι δεν πήραν χαμπάρι. Ήταν η στιγμή που ετοιμαζόμασταν για καγιάκ στα νερά του Χαλόνγκ Μπέι. Διστακτικοί όλοι αλλά επέμενα να οδηγήσουμε τα καγιάκ μας σε ένα κρυφό ξέφωτο του νησιού δίπλα. Εκεί σοκαρισμέμνος ανακοίνωσα στους σφους το γεγονός. Ανοίξαμε το μπουκάλι και διαβάσαμε:
στριπτιζάδικο, 
