Tι Τατόι τι Ανόι... στη στοργική αγκαλιά του θείου Χο...

[COMPUTERISE]

H Do Quynh μας μοίρασε μικρές εικονίτσες του Λένιν και σκούπισε ένα δάκρυ της…

- Να προσέχετε σύντροφοι, να προσέχετε…

- Μην κλαις καλή μου Do Quynh, γρήγορα θα γυρίσουμε κοντά σας, της ψιθύρισε ο σύντροφος Jerry, ρίχνοντας ένα ρέψιμο…

- Αυτό το λάδι που βάζει η ρουφιάνα η Do Quynh στην ομελέτα πρέπει να είναι ορυκτέλαιο μου είπε συνωμοτικά ο σύντροφος Captain Jumbo ρίχνοντας κι αυτός το δικό του ρέψιμο…

Εγώ δεν είπα τίποτε... ρεβόμουν όλο το βράδυ... δεν μπορούσα ακόμη να χωνέψω τα φρεσκοτηγανισμένα σε άριστης ποιότητας Βιετναμέζικου ορυκτέλαιου spring rolls...

Μια ώρα αργότερα στο Noi Bai ζήσαμε μοναδικές κατασκοπευτικές στιγμές μυστηρίου... όπως άριστα σας περιέγραψε ο σύντροφος Jerry η αντίδραση με κάθε τρόπο προσπαθούσε να εμποδίσει την αναχώρηση μας… στην αρχή έστειλε χιλιάδες πράκτορές της με εκατομμύρια μηχανάκια για να μποτιλιάρει τον δρόμο… ο σύντροφος οδηγός μας όμως, με Ολύμπια ψυχραιμία και συνεχόμενα κορναρίσματα ξεμπρόστιασε τον λαϊκό εχθρό… ατάραχος, καβαλούσε πεζοδρόμια, έμπαινε σε παράδρομους, χρησιμοποίησε μυστικούς κώδικες για να ξεφύγει από τις παγίδες και τα κατάφερε… φτάσαμε στο αεροδρόμιο μια ώρα και ένα τέταρτο πριν την αναχώρησή μας…

Το επόμενο σχέδιο της αντίδρασης ήταν σατανικό… προσπάθησε να μας εφησυχάσει με το ηλεκτρονικό τσεκ ιν και σχεδόν τα κατάφερε… η υποδειγματική εκπαίδευση μας ευτυχώς μας έσωσε… σπρώξαμε , καβαλήσαμε ιμάντες, προσπεράσαμε ουρές και έγκαιρα φτάσαμε στο γκισέ για το κανονικό αυτή την φορά τσεκ ιν… κι εκεί που νομίζαμε πως τα είχαμε καταφέρει έπαιξαν το τελευταίο τους χαρτί… έστειλαν την Μάτα Χάρι του Βιετνάμ για να μας αποπροσανατολίσει… μια πραχτόρισσα του εχθρού με γλυκό χαμόγελο και νάζι με πήρε παράμερα και άρχισε να ζυγίζει τις αποσκευές… λύκαινα με μανδύα προβάτου… υποχρέωσε όλοι την ομάδα να στείλει τις αποσκευές στα έγκατα του αεροσκάφους μας… εμείς χωρίς να πτοηθούμε από τα εμπόδια του ταξικού εχθρού χρησιμοποιήσαμε τα ίδια όπλα… ξανασπρώξαμε , ξανακαβαλήσαμε ιμάντες, ξαναπροσπεράσαμε ουρές αφήνοντας άφωνους τους πράχτορες του εχθρού και προλάβαμε… ακριβώς στην ώρα μας…

Το αεροδρόμιο της Luang Prabank ήταν έρημο… οι μοναδικοί επιβάτες ήταν αυτοί της πτήσεις μας, τουρίστες όλοι περίμεναν στωικά στην ουρά για την visa… ο σύντροφος Captain Jumbo ήταν σκεπτικός και προβληματισμένος… κάτι η ηρωική απόφαση του για το καλό της επιχείρησης, να κουρευτεί, να ξυριστεί και να φορέσει τα πορτοκαλί ράσα, κάτι η αγωνία για το επόμενο βήμα της αποστολής μας τον είχαν κάνει ψυχολογικό κουρέλι… γρήγορα έφτασε η σειρά μας… εμβάσαμε 35€ στον σύντροφο βιζαδόρο του δώσαμε και μια φωτογραφία μας για να μας καταχωρήσει στα κομματικά αρχεία και περπατήσαμε προς την έξοδο περιμένοντας κάποιο σημάδι για τον σύνδεσμό μας στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λάος… τότε ήταν που ακούσαμε τον γλυκό θόρυβο του έλικα…

- Antonov φώναξα ενθουσιασμένος!! Ο σύνδεσμός μας έρχεται από τα βάθη της Σοβιετικής Ένωσης με ένα ηρωικό Antonov 24!! H επανάσταση επιτέλους άρχισε!!

Ο Captain Jumbo προσπάθησε να με καλμάρει και ο Jerry με προσγείωσε στην πραγματικότητα…

- Όχι σύντροφε γραμματέα… ούτε Antonov είναι ούτε φέρνει τον ένδοξο κόκκινο στρατό από την Σιβηρία… είναι η τακτική πτήση της Laos από την Vientiane… και το αεροπλάνο είναι ένα υπερσύγχρονο ΜΑ-60 Kινέζικης ρεβιζιονιστικής κατασκευής…

Απογοητεύτηκα σωριάστικα σε ένα δείγμα καναπέ και ζήτησα να πιώ λίγο νερό να συνέλθω… την ίδια ώρα το ΜΑ τροχοδρόμησε μπροστά μας και άρχισε να αδειάζει τους λιγοστούς επιβάτες του…

Τότε ήταν που την είδαμε και το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη μας… φορούσε την στολή της ηγουμένης της Lao Airlines και με ένα στριφνό χαμόγελο στα συνοφριωμένα χείλη της πέταξε κάτι σα χαιρετισμό… ναι ήταν αλήθεια… η δεσποτική φιγούρα της Μπρουμχίλντα Μάουερ, της μισότρελλης Ανατολικογερμανίδας αεροσυνοδού της Interflug και σημαίνον στέλεχος της υπηρεσίας μας ήταν ολοζώντανη μπροστά μας… η Μπρουμχίλντα ήταν ο σύνδεσμός μας στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λάος… και ο Λένιν βοηθός...

 

[fotis]

...μια πραχτόρισσα του εχθρού με γλυκό χαμόγελο και νάζι με πήρε παράμερα και άρχισε να ζυγίζει τις αποσκευές… λύκαινα με μανδύα προβάτου… υποχρέωσε όλοι την ομάδα να στείλει τις αποσκευές στα έγκατα του αεροσκάφους μας…

Ίσως έπαιρνε πίσω το αίμα των -κομμένων από την πλάστιγγα της κυρίας Ελένης- συναδελφισσών της...

 

[payneful_tales]

Aγαπητοί σφοι, εκείνο το ποτήρι γάργαρο νερό Ινδοκίνας που μας σέρβιρε με θείο τρόπο το.. πλουσιοπάροχο σέρβις της Vietnam Airlines δεν ήταν αρκετό να σβήσει την εικόνα της μεγάλης Μπρουμχίλντα από τα μάτια μας.Ναι, ήταν εκείνη, ντυμένη σε κείνο το γαλοπράσινο φουστάνι που διέγραφε κάθε ερεθιστική λεπτομέρεια από το ταλαιπωρημένο από τους αγώνες κορμί της. Ο αγέρας την έφερνε γρηγορότερα κοντά μας και πλησιάζοντας έφθασε μπροστά στο τεράστιο τζάμι που μας χώριζε. Προσπέρασε λάγνα και πέρασε τον έλεγχο του μηχανήματος, το οποίο άρχισε να σκούζει αγέροχα. Την ανάγκασαν να γδυθεί μπροστά μας και μετά να ξαναπεράσει τον έλεγχο. Ήταν ό,τι θυσία μπορούσε να προσφέρει στον μεγάλο αγώνα η ηρωική συντρόφισσα.
Σαν μέλος πληρώματος, μας έφθασε την ώρα που περιμέναμε τις αποσκευές μας. Στάθηκε (ντυμένη πια) δίπλα μας. Η τσάντα της ήρθε πριν από τη δική μας. Με λάγνο τρόπο την παίρνει και κάνει να φύγει. Ήταν εκείνη η στιγμή που το λευκό μεταξωτό μαντήλι γλύστρισε από τον θείο λαιμό της. Ο σφος ΓΓ προσπάθησε να το σηκώσει αλλά το εκνευριστικό του ρέψιμο τον πρόδωσε και δημιούργησε δίνες που τον καθήλωσαν για λίγα κρίσιμα δευτερόλεπτα στο έδαφος. Κατέβηκε και ο σφος Ιέρρειος να βοηθήσει, αλλά η Μπρουμχίλντα είχε ήδη αρχίσει να εξαφανίζεται προς την έξοδο. Όταν το μαντήλι έφθασε στα χέρια μας η έκπληξη ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Είχε κεντημένα στα λαοϊκά μία κρυπτογραφημένη πρόταση. Βιαστικά καλέσαμε στον τηλέγραφο τον σφο γλωσσικού ρεαλισμού και γνωστό σας ως "υπερπράχτωρ κάτοχος Λολίτας". Άλλος ένας γρίφος βγήκε: "Μια πιπεριά μες το καρπούζι στις 20:00". Έπρεπε να αρχίσει η έρευνα. Μα τις χιλλιάδες στοχαστικές τρίχες του Λένιν..
Η Λουάνγκ Πραμπάνγκ προσπέρναγε τα βλέμματά μας καθώς το ταξί μας άφηνε έξω από το ορμητήριό μας, αυστραλιανών συμφερόντων των σφων από την περσινή αποστολή. Οι μεγάλοι ανεμιστήρες δρόσιζαν την υγρή και ζεστή ατμόσφαιρα. Οι βαστάζοι μας οδήγησαν στα ομορφότερα δωμάτια με τις ξύλινες περσίδες. Ήταν ώρα για ένα φρεσκάρισμα. Είχαμε λίγες ώρες μέχρι να βρούμε το σημείο συνάντησης με την Μπρουμχίλντα...

δική σας

 

[Hastaroth]

Σύντροφοι,έχω να παρατηρήσω τα εξής:
1.Μετατρέψατε το trip report τής αποστολής σε τσόντα:

Ναι, ήταν εκείνη, ντυμένη σε κείνο το γαλοπράσινο φουστάνι που διέγραφε κάθε ερεθιστική λεπτομέρεια από το ταλαιπωρημένο από τους αγώνες κορμί της. Ο αγέρας την έφερνε γρηγορότερα κοντά μας και πλησιάζοντας έφθασε μπροστά στο τεράστιο τζάμι που μας χώριζε. Προσπέρασε λάγνα και πέρασε τον έλεγχο του μηχανήματος, το οποίο άρχισε να σκούζει αγέροχα. Την ανάγκασαν να γδυθεί μπροστά μας

2.Κάνατε καμάκι:

Στάθηκε (ντυμένη πια) δίπλα μας. Η τσάντα της ήρθε πριν από τη δική μας. Με λάγνο τρόπο την παίρνει και κάνει να φύγει. Ήταν εκείνη η στιγμή που το λευκό μεταξωτό μαντήλι γλύστρισε από τον θείο λαιμό της. Ο σφος ΓΓ προσπάθησε να το σηκώσει αλλά το εκνευριστικό του ρέψιμο τον πρόδωσε και δημιούργησε δίνες που τον καθήλωσαν για λίγα κρίσιμα δευτερόλεπτα στο έδαφος. Κατέβηκε και ο σφος Ιέρρειος να βοηθήσει

3.Οπως έχετε αντιληφθεί,τα προϊόντα τών δυτικών βιομηχανιών είναι τόσο καλής ποιότητος που οι Κινέζοι,νεόκοποι στον καπιταλισμό,σπεύδουν να τα αντιγράψουν (ή,έστω,να τα μιμηθούν) πάραυτα.Εξ ού και το υπερσύγχρονο Xian MA-60 είναι μία απομίμηση (τουτέστιν ιμιτασιόν,που λένε και οι γαλλομαθείς) τού Dash8-μιά σύγκριση φωτογραφιών θα σάς πείση.Εχουν βέβαια κάποιες διαφορές (ώστε να μήν τους παίρνουνε στο ψιλό τους Κινέζους ότι πιθηκίζουν),αλλά η μίμηση είναι εμφανής.

ΥΓ 1.Πρό δεκαετιών η Ισπανία είχε συγκλονιστεί από ένα σκάνδαλο νοθείας ελαιολάδου με ορυκτέλαιο-μέχρι και σ'εμάς στο μάθημα τής Χημείας Τροφίμων το είχε αναφέρει ο καθηγητής μας.Μήπως τα λάδια όπου τηγανίσανε τίς ομελέτες και τα spring rolls σας ήταν τίποτε απομεινάρια εκείνης τής εποχής;

ΥΓ 2.Σύντροφε τού ιδεολογικού,επιτέλους έμαθες πώς λέγεται το κυνάριον τού σύντροφου υπερπράχτορα-εύγε,θα εισηγηθώ στην επόμενη αποστολή να σε στείλη με την Hellenic Imperial...

 

[COMPUTERISE]

Aκόμη και σήμερα, κοντά ενάμιση μήνα από την επιστροφή μας, απορώ πως διάολο τα καταφέραμε πάλι… η αποστολή όπως έχετε καταλάβει ήταν νεφελώδης και η όλη επιχείρηση ακανθώδης…

Τυπικά η Λαϊκή Δημοκρατία του Λάος είναι μια φίλια χώρα… σοσιαλιστικά τσιτάτα παντού ,σφηροδρέπανα σε σημαίες, φωτογραφίες κομισάριων και πενταετή πλάνα έξω από κομματικά κτίρια, τα πάντα ωραία καμωμένα, αλλά φευ, πόσο ψεύτικα ήταν όλα… το καταλάβαμε σχεδόν αμέσως, όταν ρωτήσαμε για το λεωφορείο που θα μας οδηγούσε στην πόλη…

- Δεν υπάρχει λεωφορείο, μας δήλωσε με χαζοχαρούμενη φωνή στα Αγγλολαοτινά μια συντρόφισα στις πληροφορίες και μας προέτρεψε να δώσουμε 15$ για να πάρουμε ταξί…

Ο σύντροφος Jerry κόντεψε να πάθει συγκοπή… τα ήδη μετρημένα οικονομικά μας κινδύνευαν με ολοσχερή κατάρρευση αν αρχίζαμε τέτοια αλόγιστα έξοδα… άλλη επιλογή όμως δυστυχώς δεν είχαμε κι έτσι το κατάπιαμε… με δυσκολία είναι η αλήθεια, αλλά τουλάχιστον παρηγορηθήκαμε στην ιδέα ότι θα επιβιβαζόμαστε σε κάποιο θρυλικό LADA ή έστω σε κάποιο παρόμοιο Κινεζικό παραφερνάλιο… εις μάτην… το ταξί που εμφανίστηκε μας έφερε στα πρόθυρα νευρικής κρίσης… το πιστεύετε ή όχι ήταν λακέδικης κατασκευής… ο Captain Jumbo στήλωσε τα πόδια και δήλωσε με στόμφο…

- Εγώ σε νοτιοκορεάτικο ταξί δεν μπαίνω, θα πάω με τα πόδια!! Ο Jerry φανερά εξοργισμένος κι αυτός, συμπορεύτηκε…

- Χίλιες φορές με τα πόδια…

Προσπάθησα να συμβιβάσω τα ασυμβίβαστα, αλλά η προοπτική να περπατήσουμε τα πέντε χιλιόμετρα μέχρι την πόλη κάτω από καυτό ήλιο και έχοντας μάλιστα προκαταβάλει τα 15$ φαίνεται ότι έπαιξε καταλυτικό ρόλο… τελικά μετά πολλών βασάνων μπήκαμε στο προδοτικό ταξί και σε σκάρτα δέκα λεπτά διαβαίναμε την πόρτα του Villa Lotus, του καταλύματος μας στην Luang Prabang…
http://www.lotusvillalaos.com/

Η Villa Lotus ήταν πραγματικά ένα αριστούργημα… κέντρο απόκεντρο, χαμένη μέσα σε ένα δάσος τροπικών φυτών , στον παράλληλο από τον κεντρικό δρόμο, ήταν ένα παραδεισένιο μέρος…τα δωμάτιο μας, λιτά αλλά καλόγουστα, με σήμα κατατεθέν έναν τεράστιο ξύλινο ανεμιστήρα που σκορπούσε δροσιά ολόγυρα , μας προσέφεραν πολύτιμες στιγμές γαλήνης και ξεκούρασης για να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες της αποστολής… και όλα αυτά με μόλις 60$ το δίκλινο…

Το καυτό νερό έπεφτε ηδονικά στο ταλαιπωρημένο σαρκίο μου όταν άκουσα το διακριτικό κτύπημα του Jerry στην πόρτα…

- Σύντροφε σε δέκα λεπτά διαβούλευση στο δωμάτιο μας…

Ο σύντροφος Captain Jumbo κοίταζε και ξανακοίταζε σκεφτικός το λινό μαντήλι στης Μπρουμχίλτα ενώ ο Jerry άκουγε σιωπηλός τον υπερπράχτορα στη γραμμή του κινητό του… με ένα βιαστικό ok το έκλεισε και φανερά προβληματισμένος μας ανακοίνωσε…

- Σύντροφοι, ο υπερπράχτορας από τα κεντρικά επιβεβαίωσε τα όσα φοβόμαστε… άμεση προϊσταμένη μας στο Λάος είναι η Μπρουμχίλντα… μου εξήγησε ότι πετάει κάθε μέρα το πρωί με το MA από την Βιεντιάνε στην Λουάνγκ Πραμπάνγκ και ότι σε αυτή πρέπει να αναφερόμαστε…

- Άψογα , είπα , αλλά δεν έχω καταλάβει ρε σύντροφε πια είναι η αποστολή μας… η Μπρουμχίλντα λύνει και δένει στο Λάος , η κυβέρνηση έστω και τύποις είναι κομμουνιστική, εμείς που κολλάμε?

Ο Captain Jumbo σκεφτικός μου έδωσε έναν μικρό φάκελο…

- Μαζί με τα κλειδιά του δωματίου ο ρεσεψιονίστ μου έδωσε αυτόν τον φάκελο… μου είπε πως μια εύσωμη κυρία, που μιλούσε Λαοτινά με έντονη Γερμανική προφορά, τον παρακάλεσε να τον παραδώσει σε έναν από τους Έλληνες τουρίστες … μόλις πριν λίγο κατάφερα να αποκωδικοποιήσω το μήνυμα… η Μπουμχίλντα μας στέλνει πέντε ονόματα Λαοτινών κομματικών πρακτόρων και μας καλεί να ξεμπροστιάσουμε τους προδότες… κάποιοι ή όλοι από αυτούς προδίδουν κομματικά μυστικά στους ιμπεριαλιστές… η Μπρουμχίλντα είναι πασίγνωστη στη Luang Prabang κι έτσι την βρωμοδουλειά πρέπει να την κάνουμε εμείς…

Έμεινα να κοιτάω τον φάκελο σαστισμένος ενώ ο Captain Jumbo συνέχιζε…

- Η αποστολή μας αρχίζει σήμερα το βράδυ… έχω την εντύπωση πως όλοι μας πεινάμε… το Tamarind όλοι λένε πως έχει άψογο φαγητό…

Το εστιατόριο Tamarind ήταν άψογο… βαμμένο στο χρώμα του λάιμ με μια υπέροχη αποικιοκρατική διακόσμηση έβλεπε σε έναν παραπόταμο του Μεκόνγκ…Τα φαγητά του, στα όρια του γκουρμέ, ήταν ένα ευφάνταστο μίγμα Γαλλολαοτινής κουζίνας… ένα πραγματικά εξαίσιο μέρος… παράγγειλα κολοκυθόσουπα…

- Και για υγρά καύσιμα? Με ρώτησε ο νεαρός σερβιτόρος…

Διάλεξα ένα τροπικό κοκτέιλ με βάση το καρπούζι και την καυτή πιπεριά…Η τραγανή ρυζογκοφρέτα που συνόδευε την καυτερή κολοκυθόσουπαέσπαζε ηδονικά στον ουρανίσκο μου… τι υπέροχο έδεσμα… και όλα αυτά σε τιμές σοκ… οκτώ με δέκα ευρώ το άτομο… είναι πραγματικά απορίας άξιον πως η Γαλλία καταλαμβάνει ξανά το Λάος, με ειρηνικά μέσα αυτή την φορά… τα Γαλλικά εστιατόρια είναι μια ενδιαφέρουσα επαναλαμβανόμενη πραγματικότητα, τα Γαλλικών συμφερόντων ξενοδοχεία είναι πια καθεστώς και οι Γάλλοι τουρίστες πλειοψηφία…

- Αν μου έλεγαν πως φαντάζεσαι την Ινδοκίνα θα σκεφτόμουν αβίαστα την Luang Prabang … είπε σε μια στιγμή ευδαιμονισμού ο Captain Jumbo και είχε δίκιο…πράγματι η πόλη είναι μια αισθητική φαντασμαγορία... είναι σχεδόν αδύνατον να μένεις αδιάφορος μπροστά σε αυτή την τόσο διακριτική γοητεία που εκπέμπει... αναδύει την αύρα της Ινδοκίνας, αλλά το φινετσάτο Γαλλικό ρετούς που έχει υποστεί την κάνει να ξεχωρίζει, να διαφέρει...

Τα άναρχα χάχανα ενός ζευγαριού Γάλλων τουριστών στο πίσω τραπέζι με έβγαλαν από τις σκέψεις μου… το ζευγάρι γελούσε και παράγγειλε ένα ακόμη μπουκάλι Γαλλικό κρασί… δεν έδωσα σημασία και αφέθηκα στην θεϊκή κολοκυθόσουπα μου… λίγα λεπτά αργότερα το κάλεσμα της φύσης με οδήγησε στην τουαλέτα… στον προθάλαμο της τουαλέτας είδα έναν ντόπιο καλοντυμένο τύπο να δίνει ένα φάκελο στον Γάλλο τουρίστα του πίσω τραπεζιού κι εκείνος να τον εξαφανίζει στο σακάκι του με γρήγορες κινήσεις… ατάραχος χαμογέλασα και αποσύρθηκα στις τουαλέτες… λίγα λεπτά αργότερα όταν επέστρεψα στο τραπέζι μου αδιάφορα ρώτησα τον σερβιτόρο ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου για να τον συγχαρώ για το έξοχο φαγητό… μου έδειξε τον καλοντυμένο ντόπιο… πήγα προς το μέρος του και έσφιξα με συγκίνηση το χέρι του ρωτώντας το όνομα του…

- Suvana Nosa μου συστήθηκε ανέμελα…

Μια ώρα αργότερα στο δωμάτιο μου είδα στη λίστα της Μπρουμχίλντα ότι ο πρώτος ύποπτος που πουλούσε κρατικά μυστικά στους Γάλλους λακέδες λέγονταν Suvana Nosa…

Tον είχα ξεμπροστιάσει…

 

[COMPUTERISE]

Η υπογλυκαιμία είναι κακός σύμβουλος… πάρα πολύ κακός… ο σύντροφος Jerry άριστα το γνωρίζει γι αυτό και φορτικά ζητούσε κρέπα με σοκολάτα μια που τα γλυκά στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λάος είναι είδος προς εξαφάνιση…

Η κρεπατζού, στην άκρη του κεντρικού δρόμου της πόλης ήταν αδύνατη και με μια ψιλή φωνή διαλαλούσε την γλυκιά πραμάτεια της… στα χαρτιά ήταν πράχτορας της μυστικής υπηρεσίας της Λ.Δ του Λάος και το όνομά της φιγουράριζε ψηλά στη λίστα των υπόπτων για προδοσία της Μπρουμχίλντα, αλλά στην ουσία ήταν μια μίζερη τσιγκούνα… ζητήσαμε τρεις κρέπες σοκολάτα κι αυτή έβαζε το κολασμένο παχύρευστο υγρό με το σταγονόμετρο… εις μάτην ο σύντροφος την προέτρεπε να προσθέσει μια κουταλίτσα μερέντα ακόμη… αυτή εκώφευε… τι κατάντια Λένιν μου… ο Captain Jumbo της έδωσε κάτι ψιλά για τις τσουρούτικες κρέπες και εγώ με αηδία διέγραψα το όνομά της από την λίστα των υπόπτων… αίσχος… χαμένος κόπος…

Το ρυθμικό κροτάλισμα των κυμβάλων με έβγαλε από τον λήθαργο μου… η αλήθεια ήταν πως λαγοκοιμόμουν γιατί επ’ουδενί δεν ήθελα να χάσω την πρωινή μυσταγωγία… στο πρώτο κροτάλισμα λοιπόν σηκώθηκα , ζώστηκα την μηχανή μου και βγήκα στο δρόμο… μπροστά από το ξενοδοχείο μαςάρχισε ήδη να σχηματίζεται το πορτοκαλί ποτάμι των μοναχών… ντυμένοι το φωτογενές πορτοκαλί σχήμα, ξυρισμένοι , στοιχισμένοι κατά μόνας, περπατώντας με αργό αλλά σταθερό βήμα,έσκυβαν και εισέπρατταν από γηραιές ντόπιες κυρίες ψήγματα ρυζιού για το προς το ζην … τα κύμβαλα έδιναν ρυθμό στο σταθερό βηματισμό τους και οι αγουροξυπνημένοι τουρίστες απαθανάτιζαν με μανία τα δρώμενα…

Κάθε πρωί, γύρω στις έξη, πλήθος μοναχών, μόνιμων και εκκολαπτόμενων, με συνοδεία κυμβάλων, περιδιαβαίνει συγκεκριμένες οδούς της πόλης προς άγραν τροφής… οι μοναχοί ως γνωστόν, δεν έχουν καμία άλλη πηγή βιοπορισμού εκτός της φιλανθρωπίας των κατοίκων… οι γηραιές κυρίες λοιπόν μαγειρεύουν και προσφέρουν στους μοναχούς ταπεινές μερίδες ρυζιού… η όλη ιεροτελεστία επαναλαμβάνεται σταθερά κάθε πρωί για αιώνες… ούτε καν οι δύσκολες εποχές του πολέμου δεν ανέτρεψαν αυτή την παράδοση…

Οι γηραιοί μοναχοί ηγούνται της πομπής ακολουθούμενοι από τους νεώτερους… τελευταίοι παρελαύνουν οι δόκιμοι, όπου δόκιμοι οι νεανίσκοι ηλικίας από δεκαπέντε ετών… ο καλός ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου μας, μάς πληροφόρησε πως η συντριπτική πλειοψηφία των νεαρών Λαοτινών υπηρετεί την μοναστική θητεία του επί τρεις μήνες και μετά το πέρας αυτής διαλέγει αν θα απαρνηθεί τα εγκόσμια ή θα ξαναγυρίσει στην απλή καθημερινή ζωή… το περίτεχνα κουρεμένο κεφάλι του μου έδωσε την απάντηση για το τι διάλεξε αυτός…

Το γνωστό προδοτικό ζευγάρι των Γάλλων που το προηγούμενο βράδυ δωροδοκούσε τον ιδιοκτήτη του εστιατορίου, περιέφερε τις υπάρξεις τους δέκα μέτρα μακριά από εμένα… έβγαζε αδιάφορα φωτογραφίες σε απόσταση βολής από την ουρά των μοναχών… σε μια στιγμή, εντελώς απρόσμενα ένας μεσήλικας μοναχός παρεξέκλινε της πορείας του και με τρόπο έδωσε κάτι στον Γάλλο… ο φακός μου ευτυχώς καραδοκούσε… ο δεύτερος προδότης είχε βρεθεί…

 

[Hastaroth]

σφηροδρέπανα σε σημαίες

Σύντροφε γραμματεύ,δέν αισχύνεσαι κοτζάμ γραμματέας να μή γνωρίζης πώς γράφεται το ένδοξον τούτο σύμβολον;
Εκτός άν σε παρέσυρε το προδοτικόν ζεύγος τών Γάλλων να προβής σε ευτελισμόν τού εμβλήματος.

Τά δωμάτιά σας στο ξενοδοχείο πάντως μιά χαρά μού φάνηκαν.Η δέ τιμή,εξευτελιστικώτατη (γιά δίκλινο).Δέν μπορώ όμως να είπω το αυτό γιά τον ταξιτζή με το νοτιοκορεατικόν όχημα,διότι 3 δολλάρια το χιλιόμετρο είναι κλοπή μετά ληστείας.Στη θέση σας,θα πήγαινα με τα πόδια....

Η φωτογραφία πάντως τού δρόμου στην Luang Prabang μού θύμισε κάτι από Καρδίτσα.Ισως πρέπει να καταθέσουμε αίτημα αδελφοποίησης τών δύο πόλεων.

Κολοκυθόσουπα (και γενικώς κολοκυθοειδή) δέν τρώγω,αλλά αυτή η ρυζογκοφρέτα δέν θα με χάλαγε.Οσον διά τους μοναχούς,μήν είσαι τόσο σίγουρος ότι οι μόνοι πόροι τους είναι τού ρυζιού οι σπόροι.Πάντως το πορτοκαλί χρώμα φαίνεται ότι είναι χαρακτηριστικόν τών ανατολικών θρησκειών-πρό ετών υπήρχε στην πολυκατοικία δίπλα μου μία οργάνωσις μοναχών τής οποίας τα μέλη εξύριζαν τάς κεφαλάς των και εφόρουν χιτώνας χρώματος πορτοκαλί,εις δέ το αυτόν χρώμα έβαφαν και τα αυτοκίνητά τους.....

 

[aakunz]

Σύντροφοι,

Μην αποκρύπτετε την αλήθεια πίσω από τις καλοκαιρινές σας βουτιές. Αποκαλύψτε στο φανατικά σεβάσμιο και σεπτό κοινό σας το με πόση ευλάβεια και προσοχή τηρούνται οι διαδικασίες του departure control στο όμορφο Okecie. Ζω για την περιγραφή της επιβίβασης σας στη LO603.

Άντε πάμε!

 

[airzena]

Παρακινούμενος από αυτά που γράψατε και υποβοηθούμενος από μια προσφορά της ΒΑ από LHR-HKG ξεκινήσαμε να οργανώνουμε το ταξίδι για Βιετνάμ. Προσωπικά το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν το Ha Long Bay ενώ σε ένα φίλο ενδιέφερε το ταξίδι με τρένο από Ha Noi για Da Nang. Η προσφορά της ΒΑ και η δυνατότητα να πετάξουμε με το Α380 έδωσε άλλη ώθηση στο σχεδιασμό του ταξιδιού.
Έτσι λοιπόν παραμονή Χριστουγέννων μετά την δουλειά ξεκινάμε το ταξίδι προς Λονδίνο. Ξεκινήσαμε παραμονή γιατί ανήμερα Χριστουγέννων στο Λονδίνο δεν υπάρχουν ΜΜΜ. Μετρό, τρένα, λεωφορεία πάπαλα.
Δεν θα επεκταθώ στην πτήση μας από Αθήνα για Λονδίνο με Α3 γιατί είναι τετριμμένη. Το μόνο που θα σχολιάσω η επιλογή της ταινίας που πρόβαλαν ήταν παιδαριώδες.
Μόνος στο σπίτι…. Τους την χαρίσανε;
Ας προχωρήσουμε όμως στην μετάβασή μας από Λονδίνο για LHR terminal 5. Έγινε με μετρό και μας έκανε εντύπωση πόσο μακριά είναι το Terminal 5 από τα υπόλοιπα Terminals. Το κτήριο μεγάλο χωρίς κάτι το ενδιαφέρον ή κάποιο αρχιτεκτονικό εντυπωσιασμό. Κατευθυνθήκαμε λοιπόν για το check – in. Όπως ήταν αναμενόμενο το check-in γινόταν από μηχανήματα, αρκετά πολύπλοκα γιατί έπρεπε να εισάγεις το διαβατήριό σου αλλά υπήρχε ανθρώπινη παρουσία και βοήθεια οπότε έγινε η διαδικασία χωρίς ταλαιπωρία. Μετά την εκτύπωση της κάρτας επιβίβασης κατευθυνθήκαμε στο κισσέ για την παράδοση της βαλίτσας όπου διαπιστώσαμε ότι παρόλο που είχαμε εισαγάγει στην κράτηση μας τον αριθμό μιλίων της ΒΑ στην κάρτα επιβίβασης δεν υπήρχε, έτσι ο υπάλληλος στο κισσέ τον επανεισήγαγε και μας εκτύπωσε άλλη κάρτα επιβίβασης. Αφού τα κάναμε όλα αυτά βουρ για τα duty free και στο Harrods που λόγω Χριστουγέννων είχε εκπτώσεις.

https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

Μετά τον έλεγχο διαβατηρίων βρίσκεται ο χώρος των καταστημάτων και 1 όροφο κάτω βρίσκονται τα εστιατόρια και οι ανελκυστήρες που σε οδηγούν 1 όροφο κάτω στο τρένο και από εκεί στα άλλα δύο κτήρια επιβίβασης στα αεροσκάφη. Υπάρχουν πίνακες που σε ενημερώνουν πόση ώρα χρειάζεσαι για να φτάσεις στην πύλη επιβίβασης. Εμείς χρειαζόμασταν 20 λεπτά για να φτάσουμε στο 2 και μακρινότερο κτήριο. Φτάνουμε λοιπόν στο κτήριο που λόγω της βραδινής ώρας ήταν άδειο και στην στροφή αντικρίζουμε την Lea.

https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

Η επιβίβαση έγινε με 15 λεπτά καθυστέρηση και αφού περάσαμε την πύλη κατευθυνθήκαμε με την γέφυρα σε ένα υποσταθμό από όπου ξεκινούσαν 3 γέφυρες προς το αεροσκάφος. Καθώς είχαμε τις οικονομικές θέσεις 81Α και 82Α στον επάνω όροφο, πήραμε την μεσαία γέφυρα επιβίβασης (οι άλλες δύο γέφυρες εξυπηρετούσαν τον κάτω όροφο) όπου μας οδήγησε στην business class

https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

και από εκεί στην economy plus

https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

και τέλος στην economy class

https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

βρίσκουμε τις θέσεις μας που είναι στο τέλος, μόνο άλλη μια σειρά υπάρχει η 83.
Όπως παρατηρείτε στον επάνω όροφο αριστερά των θέσεων υπάρχει αποθηκευτικός χώρος και είναι ποιο ευχάριστα γιατί έχεις περισσότερο διαθέσιμο χώρο.

https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

Αφού τακτοποιηθήκαμε (ο αποθηκευτικός χώρος πάνω από τις θέσεις πάρα πολύ μικρός μετά δυσκολίας χώρεσαν τα πράγματα που ήταν σακίδια και όχι carry-on) περιμέναμε την απογείωση, μπορούσες να αρχίσεις να παρακολουθείς το IFE που ήταν καλό γιατί είχαμε άλλα 15 λεπτά καθυστέρηση. Το IFE αρκετά καλό με πολλές επιλογές ταινιών και τηλεοπτικών εκπομπών καθώς και ντοκιμαντέρ αλλά απαράδεκτα τα ακουστικά, χρειάσθηκε αρκετές φορές να κουνήσω το βύσμα (μόνο με μία προεξοχή) για να μπορέσω να ακούσω και από τα δύο αυτιά.
Αρχίσαμε να τροχοδρομούμε με αρκετή κίνηση αεροσκαφών στο αεροδρόμιο, περιμέναμε να απογειωθούν άλλα 4 αεροσκάφη και τελικά απογειωθήκαμε με συνολική καθυστέρηση 45 λεπτών. Ταρακουνηθήκαμε αρκετά κατά την απογείωση το οποίον το αποδίδω στο ότι βρισκόμασταν επάνω, εμπρός από το κάθετο σταθερό.
Κατά την διάρκεια των ενημερώσεων ο πιλότος μας ενημέρωσε ότι θα μας πει όλες τις ενημερώσεις τώρα ώστε μετά το δείπνο να έχουμε αρκετό χρόνο για ύπνο. Επίσης έγιναν οι ενημερώσεις και σε Ασιατική γλώσσα από μέλος του πληρώματος. Μας ενημέρωσαν ότι εάν θέλουμε κάλτσες και σκέπαστρο ματιών θα πρέπει να τα ζητήσουμε από το πλήρωμα…?..?
(εγώ φυσικά και το έκανα, αν και δεν τα χρησιμοποίησα…. Πολύ τσίπιδες )
Άρχισε το σερβίρισμα και με έκπληξη διαπίστωσα ότι μέλη του πληρώματος ήταν και υπέρβαροι. Έχω δει και σε άλλες εταιρείες πληρώματα μεγάλης ηλικίας αλλά υπέρβαρα πληρώματα δεν είχα ξαναδεί.
Οι επιλογές στο δείπνο ήταν μόνον 2, <beef or fish> δεν υπήρχε Ασιατική επιλογή. Το φαγητό θα το χαρακτήριζα απαράδεκτο. Παρατήρησα επίσης ότι η πλειοψηφία των Ασιατών απλώς το δοκίμαζε και το άφηνε, εγώ καθότι κοιλιόδουλος το έφαγα όλο και παρήγγειλα και δεύτερο μπουκάλι κρασί, όπου με περίμενε και άλλη έκπληξη…. Μου είχαν σερβίρει κόκκινο κρασί από την Ισπανία (γευστικότατο) ενώ το δεύτερο που μου έφεραν ήταν κόκκινο από την Νότιο Αφρική (ξίδι). Απαράδεκτο να σερβίρεις διαφορετικά κρασιά στους επιβάτες.

https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

Τέλος πάντων μάζεψαν το δείπνο και ώρα για ύπνο. Η θέση αρκετά καλή αλλά για 8 ώρες ύπνου, εγώ πιάστηκα και θυμάμαι ότι ξύπναγα και στριφογύριζα. Επίσης θυμάμαι ότι πάνω από την Σιβηρία κούνησε αρκετά το αεροσκάφος και ξύπνησα.
Εντέλει ξημέρωσε και άρχισε το σερβίρισμα του πρωινού,

https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

πάλι άγευστο. Καλό θα ήταν η ΒΑ ή να διορθώσει το φαγητό της ή να σταματήσει να σερβίρει φαγητό. Είναι κρίμα να πετιέται τόσο φαγητό, ενώ κόσμος πεινά.
Κρίμα τόσο σπατάλη φαγητού.
Φτάσαμε στο HKG και στη προσγείωση κούνησε αρκετά. Στην επιστροφή θα επιλέξω τον κάτω όροφο για να δω την συμπεριφορά του αεροσκάφους.
Μπορώ να πω ότι απογοητεύθηκα από την εξυπηρέτηση της ΒΑ. Αν και είμαι υπέρμαχος των Ευρωπαϊκών εταιρειών αρχίζω να κατανοώ γιατί ο κόσμος στέφεται στις Ασιατικές και στις εταιρείες του κόλπου. Το επίπεδο της εξυπηρέτησης των Ευρωπαϊκών εταιρειών έχει πάρει την φθίνουσα πορεία ανεπιστρεπτί. Μπορεί να θέλουν να κάνουν εξοικονόμηση κόστους αλλά εμάς σαν καταναλωτικό κοινό αφού μπορούμε να βρούμε καλύτερη εξυπηρέτηση θα στραφούμε αλλού. :evil:
Ο κάθε ένας κοιτά το συμφέρον του.
Μετά το διάλλειμα η συνέχεια…..

 

[airzena]

Φτάσαμε λοιπόν στο HKG....., εκεί μας περίμεναν οι 3 ξαδέλφες
Η κα Μ
https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

Η κα S
https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

H κα T
https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

τις άλλες δύο ξαδέλφες ελπίζω να τις δούμε το βράδυ. Το βράδυ καταφτάνουν τα Α380 της Emirates και της Qantas. Στο HKG καταφτάνουν 6 διαφορετικών εταιρειών Α380 , αν θέλεις να δεις περισσότερα να πας στην BΚΚ ή στο LAX με 8 διαφορετικά, και για ποιο πολλά στο CDG ή στην SIN με 10 διαφορετικά Α380.
Επίσης εάν είμαστε τυχεροί την Τρίτη το βράδυ στις 19:00 μπορεί να δούμε το DC10 της Biman θα έρχεται μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου 2014 και ύστερα θα αποσυρθεί οριστικά.
Εμπάς εν περιπτώσει, πάμε τώρα να περάσουμε τον έλεγχο διαβατηρίων που γίνεται ένας χαμός ( δεν είμαστε κάτοικοι του HKG για να περάσουμε τον ηλεκτρονικό έλεγχο διαβατηρίων από μηχανήματα) και ύστερα να πάρουμε τις βαλίτσες.
Αφού τα κάναμε όλα αυτά σχετικά γρήγορα, βουρ για το τρένο που θα μας πάει στην πόλη. Εισιτήριο τρένου και ανταλλακτήριο χρημάτων θα βρεις μόλις περάσεις την πύλη αφίξεων. Για να πας στην πόλη υπάρχει το τρένο που σε πάει σε 40 λεπτά και το λεωφορείο που σε πάει σε 50-60 λεπτά. Η διαφορά χρημάτων είναι μικρή, και η πρόσβαση είναι εύκολη και στα δύο. Εμείς για κλαμουριά θα πάμε με το τρένο.!
Αφού σουλατσάραμε στην πόλη και φυσικά πήγαμε στην Canton Rd για να δούμε όλα τα αξιοπρεπή μαγαζιά (Armani, Hermes κλπ) και όλον τον αξιοπρεπή κόσμο να περιμένει στην σειρά για να μπουν να αγοράσουν (βλέπεις σε αυτές τις κοινωνίες υπάρχει ανάπτυξη, όχι όπως εδώ αφού τα φάγαμε στις λαμογιές, κλαίμε που δεν μπορούμε να τα επιστρέψουμε και από ανάπτυξη ούτε που θα την δούμε – κρίμα στις νέες γενιές μας που τις καταδίκασε η γενιά του Πολυτεχνείου) πρέπει να πάμε και μια βόλτα στο χ- Πορτογαλικό Μακάο.
Αφού τα κάναμε αυτά για δύο μέρες στο πανάκριβο HKG ώρα να ξεκινήσουμε για το Χα Νόι. Θα πετάξουμε με Vietnam Airlines γιατί και φτηνή ήταν και σου δίνει την δυνατότητα να φτάσεις στο HAN και να γυρίσεις από SGN. Η τοπική Χονκονέζικη Αγγλικών συμφερόντων αεροπορική εταιρεία ήταν πανάκριβη ενώ η άλλη τοπική Κινεζικών συμφερόντων πετά μόνο για Χα Νόι. Πάμε λοιπόν στο Airport Station στην πόλη όπου κάνεις check-n πήραμε τις κάρτες επιβίβασης και παραδώσαμε τις βαλίτσες. Ξέγνοιαστοι πήραμε το τρένο και φτάσαμε αεροδρόμιο.

https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

Μετά από μια απίθανη πτήση (περιγραφή στο τέλος για έκπληξη.!) φτάνουμε στο Χα Νόι. Η έκδοση visa γίνεται επί τόπου. Πρέπει να έχεις το visa support letter (από Βιετναμέζικο τουριστικό γραφείο) 2 Φώτο και $40. Στην πραγματικότητα δεν τους νοιάζουν οι Φώτο (πήραν μία και γα τους δύο μας) αλλά πήραν $45 από κάθε ένα μας. Η διαδικασία ήταν απλή και μετά από μισή ώρα, παραλάβαμε τις βαλίτσες και με ένα ταξί αφού συμφωνήσαμε την τιμή των $20 φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας δίπλα από τον καθεδρικό ναό. Αλλαγή χρημάτων κάνεις στα ξενοδοχεία, ανταλλακτήρια υπάρχουν αλλά είναι δυσεύρετα.
Οι άνθρωποι φιλικότατοι και υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνεις στο Χα Νόι.
Φυσικά για να τιμήσεις το Τατόι, μπορείς να δεις το Presidential Palace ένα κτήριο του 1906 που κτίστηκε για τον Γάλλο Governor – General Paul Doumer. Οι κήποι του κτηρίου είναι θαυμάσιοι, σε παρακείμενο οικίσκο του ηλεκτρολόγου ζούσε ο Ηο από το 1954 μέχρι το 1958.
Υπάρχει επίσης το Vietnamese Air Force Museum με παλιά αεροσκάφη. Αν σας ενδιαφέρει υπάρχει και ένα Β-52 σε μια λίμνη που το είχαν καταρρίψει στον 2ο πόλεμο (αυτόν ...με τις ΗΠΑ).
Πρωτοχρονιά κάναμε στην πλατεία εμπρός από την Όπερα όπου από τους 10 εκατ. κατοίκους της πόλης μπορεί να ήταν και 1 εκατ. εκεί.
Παρακαλώ, εκείνο το βράδυ είδαμε μέχρι και Lamborghini στους δρόμους.!. Υπάρχει ανερχόμενη αστική τάξη στο Βιετνάμ καθώς και μαγαζιά επωνύμων οίκων στην Trang Tien Plaza στην Γαλλική περιοχή και επίσης κοντά στο ιστορικό Metropole ξενοδοχείο.
Μετά από δύο μέρες, έτοιμοι για την ημερήσια κρουαζιέρα στο Ha Long Bay, η οποία εμένα με ικανοποίησε. Άκρως τουριστική με ανθρώπους από όλες τις γωνιές του κόσμου.
Το επόμενο βράδυ ετοιμαζόμαστε για την διαδρομή του τρένου για Ντα Ναγκ. Ήμουν λίγο σκεπτικός για το τρένο από αυτά που είχα διαβάσει αλλά ευτυχώς κανένα πρόβλημα. Μας είχαν προειδοποιήσει μόνον για τις καθυστερήσεις που όντως έγιναν, φτάσαμε με 2 ώρες καθυστέρηση. Υπάρχουν 4 τρένα ιδιωτικά και 1 κρατικό (χειρότερο). Το καλύτερο / ακριβότερο αλλά πολύ δύσκολα να κάνεις κράτηση είναι το Livitrans, εμείς πήραμε το Green train το οποίον αποδείχθηκε αξιοπρεπέστατο, καθαρό, με υπαλλήλους να πωλούν φαγητό και νερό / τσάι.

https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

Φτάσαμε στο Ντα Νανγκ την 3 πόλη του Βιετνάμ, ανερχόμενη και βιομηχανικά και τουριστικά. Καλό είναι να πάτε στο γραφικό χωριουδάκι Χο Αν, είναι κοντά και για απογευματάκι είναι ότι καλύτερο μπορείς να κάνεις.
Έφτασε η ημέρα για αναχώρηση προς την πόλη του Ho Chi Minh, πάμε λοιπόν στο αεροδρόμιο του Ντα Ναγκ που είναι σχεδόν στο κέντρο της πόλης
https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

και εκεί μας εκπλήττει η κα Vietjet. Όσο μας ανέβασε στα ουράνια η Vietnam τόσο μας κατέβασε στα τάρταρα η Vieyjet. Ανακαλύπτουμε ότι η πτήση είχε αλλάξει σε 40 λεπτά αργότερα. Φυσικά δεν μας είχαν ενημερώσει παρ όλου που είχαμε αγοράσει τα εισιτήρια μέσω της ιστοσελίδα τους. Αφού κάναμε check-in και παραδώσαμε βαλίτσες τις οποίες είχαμε πληρώσει κατά την διάρκεια της κράτησης, περιμέναμε το αεροσκάφος. Άλλη μια έκπληξη άλλα 20 λεπτά καθυστέρηση. Χα… χα..
Επιτέλους ήλθε το αεροσκάφος
https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

Αφού έγινε η επιβίβαση και η παρουσίαση των σωστικών, το μόνο που έκανε το πλήρωμα ήταν να πουλήσει φαγητό και νερό / τσάι / καφέ.

https://www.airliners.gr/gallery/display ... play_media

Συνολικά φτάσαμε στον προορισμό μας με 1 ώρα καθυστέρηση, :evil: να την χαίρονται την εταιρεία οι λάτρεις των LCC.
Η διαφορά τιμής ήταν μικρή έπρεπε να πάρουμε την Vietnam, λάθος μας.
Η συνέχεια μετά το διάλειμμα………..