Όταν ένα μία εταιρεία έχει ένα επιτυχημένο ή καθιερωμένο brand, συνήθως δεν επιδιώκει να το αλλάξει εκ βάθρων, απεναντίας προχωρά σε μικροβελτιώσεις ή το συγχρονίζει αισθητικά με τις τάσεις της εποχής του. Στις αερομεταφορές, τα πιο πρόσφατα παραδείγματα που μου έρχονται είναι η SAS, η Lufthansa, η Swiss, η Iberia, η Turkish Airlines, η Finnair και η KLM.
Όταν ένα brand «στιγματίζεται» από κάθε είδους προβλήματα (χρεωκοπίες, κακοδιαχείριση, χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών, ατυχήματα, σκάνδαλα), παραπέμπει σε ένα άλλο παρελθόν, όχι και τόσο ένδοξο ή απλά οφείλει να γίνει ανταγωνιστικότερο, τότε το rebranding οφείλει να είναι αντίστοιχο της αλλαγής που επιδιώκει ο ιδιοκτήτης να φέρει σε επιχειρησιακό επίπεδο. Τέτοια παραδείγματα είναι η Sibir που έγινε S7, η Aeroflot Nord που έγινε Nordavia, η Cyprus Airways, η Avianca, η Brussels Airlines, η Germanwings που έγινε Eurowings, η South African Airways στη μετά Apartheid εποχή και η JAT/Air Serbia.
Υποθέτω, ότι η Αιγαίου επέλεξε τον πρώτο δρόμο. Δε νομίζω πως θα δούμε ριζοσπαστικές αλλαγές, αφ' ενός γιατί το brand είναι επιτυχημένο και αναγνωρίσιμο έστω και σε περιφερειακό επίπεδο, εφ' ετέρου γιατί τέτοιες αλλαγές κοστίζουν μερικά εκατομμύρια, ειδικά σε μία εταιρεία αερομεταφορών, όπου πρέπει να αλλάξεις το λογότυπο από το κάθετο, τα υπόστεγα και τα bulkheads μέχρι τις χαρτοπετσέτες και τις εμετοσακούλες.
