gmmour
Business-Class-Member
- Εγγραφή
- 06/02/2008
- Μηνύματα
- 314
- Likes
- 0
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- DLH
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- LGAV
Κοίτα να δεις, εδώ διαφωνώ.
Η πΟΑ ήταν μία (κρατική μεν) εταιρεία που κύρηξε πτώχευση. Το ότι οι υπάλληλοί της ήταν μόνιμοι δεν τους εξασφαλίζει αυτομάτως το δικαίωμα να παραμείνουν εφ'όρου ζωής μόνιμοι. Για την ακρίβεια, η "μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων" ορίζει ξεκάθαρα ότι ένας υπάλληλος παραμένει μόνιμος για όσο χρόνο παραμένει η ανάγκη της θέσης για την οποία προσελήφθη! Δηλαδή, αρκεί θεωρητικά να χάσει το αντικείμενό του ένας δημόσιος υπάλληλος για να αποληθεί!
Πόσο μάλιστα όταν η εταιρεία του πτωχεύει, οπότε αν ισχύει η κοινή λογική ότι όλες οι εταιρείες είναι ισότιμες (είτε κρατικές είτε δημόσιες), όταν πτωχεύει η εταιρεία, το προσωπικό αναγκαστικά χάνει τη δουλειά του και δικαιούται αποζημίωσης από την εκκαθάριση!
Το ότι στην Ελλάδα, εθιμικά, η μονιμότητα επεκτείνεται στον αιώνα τον άπαντα, και ότι η κυβέρνηση χρειάζεται να εξασφαλίσει τους ήδη βολεμένους για τον φόβο των υπερδύναμων συνδικαλιστικών οργανώσεων, είναι ένα άλλο θέμα!
Άρα και χωρίς να καταργηθεί η μονιμότητα, αν εφαρμοστεί το πνεύμα του νόμου που κατοχύρωσε πριν από αιώνες (πλέον) την μονιμότητα, υπάρχει λύση στο πρόβλημα!
Η μονιμότητα θεσπίστηκε για να προστατεύει από λογικές πελατικές και κατάντησε το αντίθετο!
Για να κλείσω λοιπόν, το πνεύμα και το γράμμα του νόμου για τη μονιμότητα, στην περίπτωση της πΟΑ, θα επέτασσε να αποληθούν όλοι χωρίς καμία κοινωνική πρόνοια! Γι'αυτό άλλωστε χρειάστηκαν απανωτές νομικές παρεμβάσεις για να εξασφαλιστούν οι "μετατάξεις" και οι "κοινωνικές παροχές" στους εργαζομένους της πΟΑ! Κατά τα άλλα, αυτές οι παροχές δεν διαφέρουν νομικά από τις παροχές που θα έδινε το κράτος στους απολυμένους των Κλωστοϋφαντουργείων!
Συνεπώς, είναι κατάφορη διακριτική (ρουσφετολογική θα έλεγα) μεταχείριση των συνδικαλιστόσκυλων όλη αυτή η ιστορία και σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με λάθη του παρελθόντος που δεν ξεγίνονται!
Το κράτος (νομικά αλλά και ηθικά) δεν είναι υποχρεωμένο να πληρώνει στον αιώνα τον άπαντα, υπαλλήλους που έχασαν το αντικείμενο για το οποίο προσελήφθησαν!
Έτσι για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους!
Η πΟΑ ήταν μία (κρατική μεν) εταιρεία που κύρηξε πτώχευση. Το ότι οι υπάλληλοί της ήταν μόνιμοι δεν τους εξασφαλίζει αυτομάτως το δικαίωμα να παραμείνουν εφ'όρου ζωής μόνιμοι. Για την ακρίβεια, η "μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων" ορίζει ξεκάθαρα ότι ένας υπάλληλος παραμένει μόνιμος για όσο χρόνο παραμένει η ανάγκη της θέσης για την οποία προσελήφθη! Δηλαδή, αρκεί θεωρητικά να χάσει το αντικείμενό του ένας δημόσιος υπάλληλος για να αποληθεί!
Πόσο μάλιστα όταν η εταιρεία του πτωχεύει, οπότε αν ισχύει η κοινή λογική ότι όλες οι εταιρείες είναι ισότιμες (είτε κρατικές είτε δημόσιες), όταν πτωχεύει η εταιρεία, το προσωπικό αναγκαστικά χάνει τη δουλειά του και δικαιούται αποζημίωσης από την εκκαθάριση!
Το ότι στην Ελλάδα, εθιμικά, η μονιμότητα επεκτείνεται στον αιώνα τον άπαντα, και ότι η κυβέρνηση χρειάζεται να εξασφαλίσει τους ήδη βολεμένους για τον φόβο των υπερδύναμων συνδικαλιστικών οργανώσεων, είναι ένα άλλο θέμα!
Άρα και χωρίς να καταργηθεί η μονιμότητα, αν εφαρμοστεί το πνεύμα του νόμου που κατοχύρωσε πριν από αιώνες (πλέον) την μονιμότητα, υπάρχει λύση στο πρόβλημα!
Η μονιμότητα θεσπίστηκε για να προστατεύει από λογικές πελατικές και κατάντησε το αντίθετο!
Για να κλείσω λοιπόν, το πνεύμα και το γράμμα του νόμου για τη μονιμότητα, στην περίπτωση της πΟΑ, θα επέτασσε να αποληθούν όλοι χωρίς καμία κοινωνική πρόνοια! Γι'αυτό άλλωστε χρειάστηκαν απανωτές νομικές παρεμβάσεις για να εξασφαλιστούν οι "μετατάξεις" και οι "κοινωνικές παροχές" στους εργαζομένους της πΟΑ! Κατά τα άλλα, αυτές οι παροχές δεν διαφέρουν νομικά από τις παροχές που θα έδινε το κράτος στους απολυμένους των Κλωστοϋφαντουργείων!
Συνεπώς, είναι κατάφορη διακριτική (ρουσφετολογική θα έλεγα) μεταχείριση των συνδικαλιστόσκυλων όλη αυτή η ιστορία και σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με λάθη του παρελθόντος που δεν ξεγίνονται!
Το κράτος (νομικά αλλά και ηθικά) δεν είναι υποχρεωμένο να πληρώνει στον αιώνα τον άπαντα, υπαλλήλους που έχασαν το αντικείμενο για το οποίο προσελήφθησαν!
Έτσι για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους!