Πιστέψτε με μπορεί το κάθε κείμενο να σας πάρει 2 λεπτά διάβασμα, αλλά εμένα μου παίρνει ώρες. Συνεπώς αν δεν έχεις ελεύθερο χρόνο πια διότι κυνηγάς και την τελευταία δουλειά που μπορεί να σου αποφέρει κάποια χρήματα για να μπορείς να ονειρεύεσαι ξανά τέτοια ταξίδια, μοιραία το report πάει πίσω. Σε κάθε περίπτωση, είπα πριν γυρίσω ο χρόνος και 4 ώρες παρά κάτι πριν φτάσει το deadline, έχω το 2ο μέρος έτοιμο (υπάρχει το 3ο και τελευταίο μέρος αυτής της πτήσης που εκκρεμεί).
Emirates Airlines, flight EK413 Sydney-Dubai, January 6th 2010, Airbus A380-800
Με 45 λεπτά καθυστέρηση, η ανακοίνωση έγινε. Μπορούσαμε πλέον να επιβιβαστούμε για την 15ωρη επιστροφή μας στο Ντουμπάι. Το αεροπλάνο δυστυχώς δε μπορούσα να το δω, ήταν πια κοντά 11 το βράδυ. Φύγαμε από τους τελευταίους από το lounge, αφού μας χαιρέτησαν έναν έναν και ξεχωριστά καμια 10ρια εργαζόμενες κοπελίτσες με το χαμόγελο στα χείλη. Η επιβίβαση έγινε όπως και την άλλη φορά από διαφορετική φυσούνα για first&business επιβάτες. Αυτή τη φορά όμως είχα την ευχαρίστηση να σταματήσω στην θέση 2Α καθώς παρατηρούσα την πλειοψηφία του κόσμου να πορεύεται στην πτέρυγα business. (Οι first class θέσεις είναι 14, όταν οι business είναι περίπου 80).
Η υποδοχή ήταν με τιμές πρωθυπουργού. Για κάθε επιβάτη της first αναλάμβανε δύο αεροσυνοδοί να τον συνοδεύσουν στη θέση του. Έτσι κι εμένα με συνόδευσαν στη θέση μου (δηλαδή με πήραν απ’ το χεράκι δυο κοπέλες για να με πάνε 3 μέτρα παραπέρα). Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι το τέλος του ταξιδιού για την κάθε αεροσυνοδό ήμουν ο κος Μουρίκης. Σε όποια επικοινωνία κι αν είχαμε, με προσφωνούσανε πάντα ως Mr. Mourikis. Έψαξα να βρω κανένα κρεμασμένο μπακαλόχαρτο με το όνομά μου μπροστά από τη θέση μου, αλλά όχι…οι κοπέλες προφανώς είχανε σκονάκι μαζί τους, αλλά ήταν και διαβασμένες: θα μπορούσα να τη σταματησω όπως περνάει από το διάδρομο για να τη ρωτήσω αν χιονίζει στο Ντουμπάι, και θα μου απευθυνόταν και πάλι με το όνομά μου.
Κλείνω την παρένθεση με το όνομα και επανέρχομαι: φτάνοντας στη θέση μου, ενστικτωδώς (βλακωδώς θα πείτε εσείς) ρωτάω, μη βλέποντας overheads, πού μπορώ να βάλω την χειραποσκευή μου. ‘Μα, μαζί σας Κε Μουρίκη’. Κοιτάω λίγο καλύτερα τη θέση μου. Σωστά. Όχι χειραποσκευή, τα συμπράγκαλα ομάδας ποδοσφαίρου χωράνε εδώ.
Πετάω λοιπόν κάπου στην άκρη τη χειραποσκευή, και κάνω ένα ταχύ οπτικό έλεγχο…
gallery/image_page.php?album_id=4&image_id=22678
gallery/image_page.php?album_id=4&image_id=22679
Όπως βλέπετε κι εσείς στη φωτογραφία:
Χώρος γραφείου:
Οθόνη 26 ιντσών
Λαμπατέρ
Συγκεντρωτικό φως γραφείου
Πανέρι με σοκολάτες, καραμέλες, τσιπς και λοιπά διατροφικά προϊόντα
Συρτάρι με ένα organizer μέσα: Τετράδιο σημειώσεων, ημερολόγιο, στυλό
Φρέσκες ορχιδέες
Εφημερίδες-περιοδικά (δεξιά κάτω)
Senses Kit (δείτε το και σε ζουμ)
gallery/image_page.php?album_id=4&image_id=22683
Όλα τα λεφτά το senses kit, το οποίο περιείχε:
Δύο sniff boxes. Δηλαδή κουτί για τζούρες. Το άνοιγες, σνίφαρες, και απολάμβανες αποτελέσματα. Τι αποτελέσματα; Σας κάνω copy paste:
Sleep sniff box: Open Sniff Box, take a few breaths and receive aromatherapy benefits. Enjoy Sleep – to promote calm & relaxation. Ελληνιστί, πάρε μια τζούρα να δεις το Χριστό φαντάρο και μετά χαλλλαρά πάμε για ύπνο.
Focus Sniff Box: Open Sniff Box, take a few breaths and receive aromatherapy benefits. Enjoy Focus to promote clarity of thought and awaken your senses. Ελληνιστί, πάρε μια τζούρα και τύφλα να χουν τα σπιντάκια.
Έκανα εισπνοές και από τα δύο. Βάσει των αποτελεσμάτων έπρεπε να με βρίσκανε σε κωματώδη κατάσταση από χρήση κοκτέιλ ναρκωτικών, αλλά δεν έγινε απολύτως τίποτα. Είτε τα μυρωδάτα είχαν λήξει, ή κάποιος έξυπνος επιχειρηματίας πουλάει αέρα κοπανιστό (και ευωδιαστό) σε εταιρείες σα την Emirates. Πείτε με συνομοσιωλόγο, αλλά ψυχανεμίζομαι το δεύτερο.
Τελειώσαμε; Όχι! Στο travel kit είχε επίσης και 3 σωληνάρια με τις εξής ετικέτες:
1.
TAKE A GRIP: Dry Shower in a tube (οκ, κατανοητό)
2.
ΑΑΑΗΗΗ!: Soothing balm for aching feet & limbs. (αυτό το aaahhh όσο ναναι με ερέθισε, αλλά όταν κατάλαβα ότι είναι καταπραϋντικό για κάλους στα πόδια ξενέρωσα)
3.
PEACE BE STILL: CALMING FACE & BODY CALM: Κάτι σα το sleep sniff box αλλά με επαλειπτική χρήση.
Μη περιμένετε ότι τα θυμόμουνα όλα αυτά απ’έξω: πήγα στο μπάνιο όπου και φυλάμε την κασετίνα σαν κειμήλιο (θα μπει και σε κανα σεντούκι σε 10 χρόνια), και ξαναθυμήθηκα τα διάφορα.
Αυτά λοιπόν μπροστά, στην έδρα εργασίας όμορφα (ή μήπως κιτσάτα
επενδεδυμένη με ξύλο.
Στο πλάι αριστερά, είχα το mini bar το οποίο βυθιζότανε με ηλεκτρικό διακόπτη για να κρατηθούν τα αναψυκτικά παγωμένα. Υπήρχε επίσης ένας χώρος αποθήκευσης (δε τον χρησιμοποίησα γιατί εγγυημένα ό,τι έβαζα μέσα θα το ξέχναγα κιόλας), και το γνωστό gameboy: αυτό το φορητό πραγματάκι που αν βαριέσαι να βλέπεις στην 26 ιντσών οθόνη την ταινία, τη βλέπεις έχοντας αυτό αγκαλιά (όχι μόνο ταινία βέβαια, αλλά ολόκληρο το ICE πρόγραμμα της Emirates είχε διαθέσιμο). Να πω την αλήθεια και στις 2 πτήσεις το χρησιμοποίησα ελάχιστα. Δε βολεύει, είχε περίεργα κουμπιά, ήταν βαρύ, και η μόνη επιπλέον λειτουργία του ήταν το μασάζ που ήταν και μια χαζομάρα όπως έχω ήδη εξηγήσει από την προηγούμενη πτήση.
Αριστερά και πίσω, είχες όλο τον ‘σα στο σπίτι σου’ εξοπλισμό.
gallery/image_page.php?album_id=4&image_id=22680
Δηλαδή παντόφλες, σκίαστρο, πιτζάμες και το σετ κρεβατιού: στρώμα, κουβέρτα, πουπουλένιο πάπλωμα. Για τον ύπνο, εκτός της οριζοντίωσης της θέσης, μπορείς να χαμηλώσεις στο ίδιο ακριβώς επίπεδο και τα armrests, εξασφαλίζοντας σχεδόν ημίδιπλο κρεβάτι.
Στα δεξιά μου είχα το διάδρομο. Αν όμως είμαι μονόχνωτος, μισάνθρωπος, φιγουρατζής ή απλά θέλω να κοιμηθώ, με το πάτημα ενός κουμπιού
gallery/image_page.php?album_id=4&image_id=22681
έχω sliding door που κλείνει και με ξεκόβει από τους κοινόχρηστους χώρους. Το ύψος της πόρτας είναι πάνω από 1.60, συνεπώς έχωτην ησυχία μου.
Σε αντιστοιχία με το προηγούμενο, υπάρχει αναδυόμενο πέτασμα μεταξύ των όμορων καθισμάτων. Έχει φάει σκορδαλιά ο διπλανός σου; Μήπως σε ενοχλεί το λαμέ περτεκαλί του υποκάμισο το οποίο αντανακλάται στην οθόνη σου; Μήπως σου πήρε το κρανίο με την ακατάσχετη φλυαρία του για τη νέα Mercedes CL500 GTRSLV που αγόρασε; Μήπως ψηφίζει ΠΑΣΟΚ; Αλλά και πάλι, μπορεί είναι η γυναίκα σου δίπλα: Μήπως διαμαρτύρεται που το σερβιριζόμενο κρασί είναι σε θερμοκρασίου δωματίου και όχι συντήρησης; Μήπως απλώνει το χέρι της και σου τσιμπολογάει τις τυροκροκέτες σου;
gallery/image_page.php?album_id=4&image_id=22677
Μήπως απλά είναι η ώρα της προβλεπόμενης κρεβατομουρμούρας (κοιτάξτε πάντως αν υπάρχει τέτοια και σε κρεβάτι σε ύψος χιλιάδων ποδιών, σκεφτείτε τη λύση της ατυχούς εκπαραθύρωσης); Κανένα πρόβλημα. Με το πάτημα ενός άλλου κουμπιού, τον/την εξαφανίζετε από μπροστά σας και αφήστε τον/την να χτυπιέται επί ματαίω.
Μετά τη σύντομη περιήγηση, επανέρχομαι σε πραγματικό χρόνο. Η αεροσυνοδός μου προσφέρει πορτοκαλάδα/σαμπάνια/σόδα/της παναγιάς τα μάτια. Πήρα μια πορτοκαλάδα (δε το θυμάμαι, τη βλέπω στις φωτογραφίες και το συμπεραίνω). Κάπου εκεί ρώτησα μια αεροσυνοδό πότε μπορώ να χρησιμοποιήσω το μπάνιο (για τους μη γνωρίζοντες, στη first class του 380 μπορείς να κάνεις και μπάνιο). Είμασταν 14 άτομα και 2 μπάνια. Οπότε με ρώτησε πότε θα ήθελα να κάνω μπάνιο, και έκανα κράτηση για αμέσως μετά το βραδυνό (δε θυμάμαι ακριβή ώρα συμπαθάτε με). Αντίστοιχα η Σοφία έκλεισε για αμέσως μετά το πρωινό.
Πάει κι αυτό. Μέχρι το pushback είχε μεσολαβήσει κανα 45λεπτο που είμασταν στο αεροπλάνο. Υποθέτω δεν είναι κι εύκολο να τακτοποιηθούν οι μυριάδες των επιβατών στον από κάτω όροφο. Βέβαια δε πολυκατάλαβα πως πέρασε η ώρα καθώς περιεργαζόμουνα όλα όσα σας περιέγραφα παραπάνω.
Το Α380 ήταν το EK-EDB, το 2ο παλιότερο της εταιρείας, με παράδοση τον Οκτώβριο του 2008 (να σημειώσω πως την εποχή εκείνη είχε 6 και όχι 17 Α380).
Όσο κάναμε taxiing προσπαθούσα να φτιάξω την καρέκλα σε θέση που να βολεύομαι. Όταν είσαι στην τουριστική, πατάς ένα κουμπί και πάει πίσω η πλάτη. Τέλος. Στα μεγάλα γλέντια υπάρχει και λενα έξτρα όψιον που έχει να κάνει με τη μέση. Αλλά εδώ; Παίρνεις το gameboy να φτιάξεις την καρέκλα. Δείτε εδώ
gallery/image_page.php?album_id=4&image_id=22682
και πείτε μου. Όχι πείτε μου! Αφού ξεχαρβάλωσα τα γρανάζια για ένα 5λεπτο, παρέδωσα πνεύμα: Φορώντας λοιπόν το ενοχλημένο/απηυδυσμένο ύφος μου, φώναξα το πλήρωμα (σκέφτηκα και να χτυπήσω παλαμάκια αλλά επειδή δεν ήθελα να δω το Βέγγο μπροστά μου το άφησα), και αμέσως αναλάβανε εκείνες να φέρουν το κάθισμα στην επιθυμητή θέση.
Θυμίζω όλα τα παραπάνω έγιναν πριν την απογειωση. Δε ξέρω γιατί, αλλά ουδείς μου ζήτησε να φέρω τη θέση μου κατακόρυφα. Έτσι απόλαυσα μια αναχώρηση σε γωνία 179 μοίρες, κοιτάζοντας για πρώτη (και σίγουρα τελευταία) φορά το ταβάνι με ευχαρίστηση.
Μείνετε μαζί μας για να δείτε:
Τις μοναδικές 15 συνεχόμενες ώρες μέσα σε αεροπλάνο που δε θέλεις ποτέ να τελειώσουν.
