Η (νέα) απόδραση και οι εντυπώσεις των ξένων
Με το που έγινε γνωστή η νέα, πανομοιότυπη απόδραση του Παλαιοκώστα αρχίσαμε την πλάκα με τους γνωστούς και φίλους.
Μία μέρα μετά την απόδραση φύγαμε οικογενειακώς για τη Νέα Υόρκη συνεχίζοντας την πλάκα στο αεροπλάνο με (πιθανόν κρύα για κάποιους, άστοχα για κάποιους άλλους) αστειάκια του τύπου "λες να σταματήσει το αεροπλάνο στο Γκουαντάναμο για επιβίβαση και ανεφοδιασμό;".
Γυρίσαμε χτες (6 Μάρτη) και αυτό που μας έκανε εντύπωση και θέλω να σας το μεταφέρω είναι ότι (πέρα από το γεγονός ότι η είδηση αυτή έφτασε μέχρι τις ΗΠΑ όπως ήταν φυσικό) στη Νέα Υόρκη όταν μάθαιναν ότι είμαστε από την Ελλάδα μας ρωτούσαν τι θα κάνουμε τώρα που (ξανα)απέδρασε ο Παλαιοκώστας.
Όταν κάναμε check out από το ξενοδοχείο η υπάλληλος στην υποδοχή (έχοντας αποκτήσει μια κάποια οικειότητα αφού μείναμε εκεί 10 βράδυα) μας ζήτησε να προσέχουμε το μωρό μας (6 μηνών), τουλάχιστον μέχρι να συλλάβουν τον "περιβόητο" κακοποιό. Ένιωσε, μάλιστα, απίστευτη έκπληξη όταν μας άκουσε ψύχραιμους και χαμογελαστούς να κάνουμε χιούμορ και να προσπαθούμε (μάταια) να την πείσουμε ότι "δεν έγινε και κάτι τρομερό".
Συνεχίζω να υποστηρίζω ότι δε με ενοχλεί η απόδραση του συγκεκριμένου καταζητούμενου.
Αυτό που με ενοχλεί είναι ο τρόπος και η ευκολία που απέδρασε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, η αναισθησία υπουργών (νομίζω πως δεν παραιτήθηκε κάποιος, διορθώστε με αν κάνω λάθος), η ευκολία με την οποία εξαγγέλονται "μέτρα που θα παρθούν" και -κυρίως- το γεγονός ότι τέτοια περιστατικά αποτελούν "φροντιστήριο" για άλλους (ίσως) πιο επικίνδυνους κακοποιούς.
