aris320
1. Επειδή πικρατεί ομίχλη η οποία επηρεάζει την γενική ορατότητα, το Runway Visual Range του διαδρόμου προσγείωσης και την δυνατότητα του πιλότου να αποκτήσει οπτική επαφή με τα φώτα προσέγγισης ή διαδρόμου για να προσγειωθεί.
2. Το αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης έχει σχεδιασμένες διαδικασίες για ενόργανες
προσεγγίσεις οι οποίες για να καταλήξουν σε
προσγείωση απαιτούν την απόκτηση οπτικής επαφής με τον διάδρομο ή τον φωτισμό του. Κάποιες από αυτές τις διαδικασίες βασίζονται στο ILS του δ/δ 16. Δεν υπάρχει δυνατότητα ενόργανης προσγείωσης, αν με αυτό εννοείς κάποιο συνδυασμό πληροφοριών από όργανα στο αεροδρόμιο και στο αεροσκάφος που θα εξασφαλίσουν την προσγείωση χωρίς να απαιτείται οπτική επαφή του πιλότου με σημεία αναφοράς.
Στο
skybrary υπάρχει ένας πίνακας με τη διαβάθμιση σε κατηγορίες των προσεγγίσεων και προσγειώσεων ακριβείας (του ILS συμπεριλμβανομένου) και τα ανεκτά όρια για κάθε κατηγορία. Το ILS του δ/δ 16 υπάγεται στη κατηγορία ΙΙ κι έχει, πιο αυστηρά κιόλας, ελάχιστα DH 150 ft και RVR minimum 400 m. Αυτό σημαίνει ότι RVR 350 m είναι κάτω απο τα ελάχιστα όπως και ceiling 100 ft (η μετεωρολογική παρατήρηση θα αφορά κατακόρυφη ορατότητα 100 ft που σε συνδυασμό με την πολύ χαμηλή (οριζόντια) ορατότητα ουσιαστικά σημαίνει ceiling 100 ft). Αν κάποια από αυτές τις δυο τιμές είναι κάτω από τα ελάχιστα το αεροδρόμιο δεν μπορεί να παρέχει την πιστοποιημένη υπηρεσία και καμία αεροπορική δεν είναι τόσο ανεύθυνη ώστε να επιτρέπει στους πιλότους να επιχειρήσουν να προσεγγίσουν. Τα δε ελάχιστα των αεροπορικών εταιριών είναι συνήθως αυστηρότερα από τα δημοσιευμένα. Επίσης τα ελάχιστα ποικίλουν ανάλογα και με το αεροσκάφος, οπότε κάποιος τύπος να απαιτεί αυστηρότερα ελάχιστα.
Η καθιέρωση των ελαχίστων εξαρτάται κυρίως από την αποφυγή των εμποδίων ειδικά για την περίπτωση που χρειαστεί να διακοπεί η προσέγγιση και να ακολουθηθεί η διαδικασία αποτυχημένης προσέγγισης. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορεί να τοποθετηθεί σύστημα κατηγορίας ΙΙΙ.