Από εκεί ακριβώς ξεκινάει και η φοβία περί τά αεροπλάνα:οτι ο επιβάτης δέν μπορεί να κάνη τίποτε.Είναι υποχρεωμένος να αφεθή στά χέρια και τίς γνώσεις αυτών που έφτιαξαν το αεροπλάνο,αυτών που το συντήρησαν,το φόρτωσαν,το έλεγξαν,καθόρισαν την πορεία που θα ακολουθήση και αυτών πού θά το χειριστούν κατά την πτήση.
Γι'αυτό λοιπόν,καλό είναι νά είμαστε ενημερωμένοι:τί εταιρεία είναι αυτή μέ την οποία θά πετάξουμε;τί στόλο έχει;τί ατυχήματα είχε μέχρι τώρα και σέ ποιούς τύπους της;Υπάρχουν στοιχεία που να μάς λένε άν η εταιρεία τηρεί τίς κατάλληλες προδιαγραφές,κανονισμούς κλπ ασφαλείας που ισχύουν διεθνώς ή άν λειτουργεί μέ "χαλαρούς" ρυθμούς καί "ντάξ μωρέ,σ'εμάς θά τύχη;" νοοτροπίες (υπάρχουν ΚΑΙ τέτοιες εταιρείες,μόνο που δέν το μαθαίνουμε παρά μόνο άν βγή πρός τά έξω κάποιο δυστύχημα καί τότε αποκαλύπτεται οτι π.χ. οι πιλότοι της δέν είχαν ιδέα πώς λειτουργούν τά αεροπλάνα που πετούσαν,τά αεροπλάνα αυτά είχε να τα δή μηχανικός από τότε που φτιάχτηκαν κλπ κλπ).
Αυτό που λέω εγώ είναι οτι όποιος φοβάται τά αεροπλάνα αλλά είναι αναγκασμένος να ταξιδέψη,νά το κάνη αποκλειστικά μέ κάποια από τίς γνωστές εταιρείες που έχουν καλό safety record (άς ρωτήση έναν ταξιδιωτικό πράκτορα,άν βαρυέται ή δέν έχει χρόνο να ψάξη ο ίδιος).Καλύτερα νά πάς π.χ. στό Katmandu μέσω Παρισιού,Λονδίνου,Βιέννης και Μαδρίτης μέ Air France,BA,Iberia κλπ σέ 23 ώρες παρά απ'ευθείας μέ την π.χ."Air Brahmaputra" που άν δέν διαλυθή στον αέρα το απαρχαιωμένο Heron της που πετάει από το 1936,ή δέν μείνη από καύσιμα πάνω από τά Ιμαλάϊα γιατί ο πιλότος έχει την κακή συνήθεια να μήν ελέγχη ο ίδιος τί καύσιμα πήρε,ή δέν χαλάσουν οι κινητήρες του που είναι δεύτερο χέρι και έχουν να δούνε συντήρηση από τότε που τούς βάλανε στο αεροπλάνο,κλπ.κλπ,θά σέ πάη σέ 15 ώρες.....