Φοβίες...

  • Thread starter Thread starter NikosT
  • Ημερομηνία δημιουργίας Ημερομηνία δημιουργίας
Αυτο συνέβη πριν απο περίπου 3,5 χρόνια σε ATR σε πτήση απο Σάμο-Αθήνα. Δεν ξέρω αν είχε ήδη απαγορευτεί η είσοδος επιβατών στο πιλοτήριο. Πιστεύω όμως ότι στην τοτε τουλαχιστον ολυμπιακη αν πραγματικα το ηθελες θα μπορούσες να το καταφέρεις. Τωρα για την νέα....δεν έχω ταξιδέψει ακόμη για να κόψω κλιμα....
 
Η επίσκεψη στο πιλοτήριο είναι καθαρά θέμα του εκάστοτε Κυβερνήτη αν θα δεχτεί ή όχι.
 
Fear of flying

Παιδιά γειά σας, δεν ξέρω αν έχει ξαναγραφτεί το θέμα, αλλά μετά απο μια άθλια πτήση απο Gatwick (Λονδινο) πρός Αθήνα με την Ολυμπιακή πριν απο 3 μήνες, εχω πάθει τρομερή φοβία με τα αεροπλάνα (καλά ποτέ δεν ήμουνα και άνετη) σε τέτοιο βαθμό που σκέφτομαι να ταξιδέψω με τρένο σε ενα μήνα που θα ξαναπάω.. Αυτη η τρομαχτική (και υπερβάλω λίγο μόνο) εμπειρία μου οφείλεται στην ανώμαλη απογείωση σε σημείο να φοβηθούν και οι πιο ψύχραιμοι και κυρίως στο οτι παρόλα τα βασανιστικά πρώτα λεπτά, ο πιλότος δεν είπε ΛΕΞΗ κατα τη διάρκεια του ταξιδιού, οποτε δεν ησύχασα λεπτό όπως καταλαβαίνετε.
Τι μου προτείνετε να κάνω για να το ξεπεράσω;; :cry:
 
Γεια σας και απο μενα....με λενε ζαφειρη(περιεργο ονομα οντως) και ειμαι 14.Δηλωνω aviomaniac και με ενδιαφερει να ασχοληθω με την μολιτικη αεροπορια εμαγγελματικα στο μελλον.Θα μου πειτε αυτο που κολαει....θα σας εκσηγησω παρακατω...Λοιπον περσυ το καλοκαιρι κλισαμε με την οικογενεια μου εισιτηρια με alitalia απο αθηνα ρωμη return, απο τοτε ειμουνα παθιασμενος με την ΠΑ .Ετσι λιπον το βραδυ δεν εκλσα ματι απο την χαρα...το τα ταξιδη με τα κλασσικα a320.αφησαμε το εδαφος και απο την επιταχυνση αρχισα να σκεφτομαι ....8ελω να γινω πιλοτοσ η μπα....(τρομαξα με λιγα λογια)....λιγο πριν την προσγειωση οι αναταραξεις αρχισαν και σταυροκοπιομουν κοιτοντας την μισο λυποθυμη μανα στα ματια...η επιστροφη το ιδο εντονη με το που στριψαμε στον βασικο κουναγε. χτυπαγε. κλειστα φωτα μεσα απεξο τυφλα. Λιγο κατι σοκολταες απο τα duty φρεε του αεροδρομιου λιγο η θαλασσα ...τελοσ καλο ολα καλα προσγειωθηκαμε και τρεμοντας φτανοντας σπιτι μου σκεφτομουν¨πως θεσ να γινεις πιλοτοσ αμα εισαι τετοιο ¨κτηνος¨εγω ομως ακομα η8ελα να γινω πιλοτοσ! αλλη μια πτηση λοιπον με atr απο κοζανη καστορια αθηνα που με τρομακσε πλ και ειμουνα σιγουρος πως δεν 8α μπορουσα να γινω πιλοτος με τετοια φοβια...για να μην πολυλογω πριν 3 μηνες εγω μεσ στο πεισμα πως μπορω να υπερνικησω την φοβια μου εκλεισα πτηση εθυσμου με ενα zenair 701 (υπερελαφρω) στα μεγαρα...μετα απο εναν ανεξηγητο με την μητερα μου καυγα, συμβαινουν και αυτα.....φτανω μεγαρα μπενω στο αμφιβιο zenair με ενα γελειο σωσιβιο για λογουσ ασφαλειας .Καπως ανεξηγητα απογειωθηκαμε και ενιωθα αξογα ειμουνα απολυτος ικανοποιημενος ειχα την ευκαιρια να παρω χειριστηρια και ενιωσα την απολυτη εμπειρια...προσγειωθηκαμε (παρεπιπτοντως ο πιλοτος με Π κεφαλαιο) εκανε ενα landing κορυφη δεν ενιωσα τπτ...τεσπα ολη αυτη η λογοδιαρια γαι να σας αφηγηθω την δικια μου ιστορια...που απλα με επημονη και πολη αγαπη καταφερα να ξεπερασω την φοβια μου κατα ενα μεγαλο ποσοστο αν οχι εντελως....το ονειρο δεν εσβησε ποτε ουτε στιγμη(δηλαδη μπορει μια διο στιγμες αλλα δεν βαριεσε)...ισως η θελιση μου να πετυχω τον στοχο μου (να γινω πιλοτοσ δηλαδη για οσους ξεχαστικαν) ξεπερασε οπια φοβοια...αυτα απο μενα σασ αποχαιρετο μετα απο τα ορθογραφικα μου λαθη(συνχωρεστε με ) τρογοντας κερασια που παρεπιπτοντος ειναι σαπια.....ισως δινω ελπιδα σε καποιον .... ευχαριστω παρα πολυ :)
 
Έχεις απόλυτο δίκιο. Θα ήθελα κιεγω να δουλέυω σε αεροδρόμιο (εχω κάνει και αντίστοιχο τόπικ) μάλλον για να αγαπήσω κάποια στιγμή τα αεροπλάνα έτσι όπως αγαπώ τα αεροδρόμια. Είσαι πολύ τυχερός που έχεις φτάσει στο σημέιο να έχεις τη γνώση να σου δίνει δύναμη! Όσο σκέφτομαι οτι όταν ήμουνα μικρή και πετούσα δεν υπολόγιζα κίνδυνο και απολάμβανα την πτήση, θέλω να ξαναβρώ αυτη την ανεμελιά, γιατί τελικά όσο πιο πολύ σκεφτόμαστε τόσο διογνώνονται όλα στο μυαλό μας.. Ωραία στη θεωρία ολα αυτά βέβαια, για να τα δούμε και στην πράξη :wink:
 
χμμμ....
Σκεφτωμαι οτι καποιες φορες μπορει να φοβασαι κατι το οποιο δεν ελεγχεις εσυ....
Και εγω οταν ημουν μικροτερος εκανα διαφορες "καφριλες" με μηχανακια ή αυτοκινητα, αλλα οταν ειμαι συνοδηγος τρεμω λιγο.
Προφανως και στα αεροπλανα θα συμβαινει κατι τετοιο.

Οταν εισαι πιλοτος ελεγχεις απολυτα την κατασταση. Ξερεις γιατι ακουστηκε ο ταδε θορυβος, ξερεις γιατι εγινε καποια αναταραξη και γενικα ξερεις τι συμβαινει και αν συμβει κατι ασχημο μπορεις να κανεις κατι γι αυτο, γενικα ελεγχεις πληρως την κατασταση. Γνωριζεις ποτε ειναι ολα καλα και ποτε υπαρχει προβλημα. Δεν θα τρομαξεις αν το αεροσκαφος αρχιζει να τρεμει σαν τρελο οταν γνωριζεις οτι οι καιρικες συνθηκες ειναι πολυ ασχημες αλλα εντος των οριων του αεροσκαφους που χειριζεσαι. Αντιθετα ως επιβατης θα βλεπεις τα φτερα να τρεμουν και ολα τα εσωτερικα σου οργνανα να εχουν ανακατευτει σαν μια τεραστια κατσαρολα με ψαροσουπα οποτε προφανως φοβασαι και νομιζεις οτι ηρθε το τελος σου.

Ως επιβατης εισαι στην αγνοια. Δεν εισαι εσυ που κρατας την ζωη σου στα χερια σου, αλλα καποιος αλλος, ο οποιος μπορει καλιστα να κανει ενα μικρο λαθακι ή απροσεξια και να σε στειλει στον αλλο κοσμο. Δεν γνωριζεις ποτε υπαρχει προβλημα και αν οντως καταλαβεις οτι συμβαινει κατι δεν μπορεις να κανεις τιποτα.
Αυτα προς το φιλο Ζαφειρη που θελει να γινει πιλοτος αλλα ενοιωσε φοβο στο πρωτο του ταξιδι.
 
Πανάγιε,έπιασες ακριβώς το "μυστικό".

Ο φόβος όσων φοβούνται τά αεροπλάνα είναι ακριβώς επειδή μπαίνοντας σ'αυτά,όχι μόνο εμπιστεύονται την ζωή τους στά χέρια όλων όσων δούλεψαν και θα δουλέψουν γιά να υλοποιηθή η πτήση,αλλά σκέφτονται ότι ακόμα κι'άν συμβή κάτι,δέν μπορούν να αντιδράσουν σ'αυτό.

Καί στο λεωφορείο εμπιστευόμαστε την ζωή μας στά χέρια τού οδηγού,αλλά άν δούμε ότι πάει να τρακάρη το λεωφορείο,μπορούμε να ανοίξουμε την πόρτα και να πηδήξουμε έξω.

Καί στο πλοίο εμπιστευόμαστε την ζωή μας στά χέρια τού καπετάνιου,αλλά άν δούμε ότι άρχισε να παίρνη επικίνδυνη κλίση,μπορούμε να αρπάξουμε ένα σωσίβιο και να βουτήξουμε στην θάλασσα.

Στό αεροπλάνο όμως;Αν αρχίση να κουνάη επικίνδυνα,ούτε την πόρτα μπορούμε να ανοίξουμε,ούτε στόν αέρα να....βουτήξουμε.Είμαστε υποχρεωμένοι να μείνουμε δεμένοι στό κάθισμά μας.

Η λύση λοιπόν είναι
1.Αφ'ενός να φροντίσουμε να ξέρουμε τά "βασικά" τής αεροπορίας-γιατί ένα αεροπλάνο πετάει καί δέν πέφτει,ποιά είναι η "φιλοσοφία" πίσω από τον σχεδιασμό και την κατασκευή του,ποιό είναι το "σκεπτικό" τών διαφόρων μέτρων και κανονισμών που δημιουργούν τίς δικλείδες ασφαλείας που μειώνουν τίς πιθανότητες να γίνη κάποιο ατύχημα κλπ.
(Γιά παράδειγμα,όταν το αεροπλάνο κουνιέται σάν καρυδότσουφλο,βοηθάει να σκεφτούμε εκείνη την στιγμή ότι η αντοχή του είναι υπολογισμένη γιά πολύ εντονώτερες αναταράξεις απ'αυτές που συνήθως αντιμετωπίζει,οπότε είναι ελάχιστα πιθανό ότι θα διαλυθή στον αέρα-προσωπικά,έχω πάντα στο μυαλό μου την φωτογραφία από το static test airframe τού A300 μέ τά φτερά καμπυλωμένα τόσο πολύ ώστε τά ακροπτερύγια ήταν σχεδόν κατακόρυφα,και όμως τά φτερά δέν είχαν σπάσει...)

2.Αφ'ετέρου κάθε φορά που πρόκειται να ταξιδέψουμε,νά κάνουμε ένα είδος risk management ώστε να μειώσουμε τίς πιθανότητες να εκτεθούμε σέ επικίνδυνες καταστάσεις.
(Γιά παράδειγμα,να επιλέγουμε εταιρείες που ξέρουμε ή έχουμε βεβαιωθεί ότι είναι αξιόπιστες όσον αφορά τά μέτρα που παίρνουν γιά να είναι ασφαλής η πτήση:μιά σχετικά "άγνωστη" εταιρεία ,π.χ. έχει περισσότερες πιθανότητες νά είναι "χαλαρή" στην εφαρμογή τών διεθνών κανονισμών και προδιαγραφών από μιά "φίρμα".Επίσης μιά εταιρεία που έχει έδρα σέ "τριτοκοσμική" χώρα (όπου δηλαδή ανθεί η κρατική διαφθορά) έχει περισσότερες πιθανότητες νά είναι "ανασφαλής" από μιά εταιρεία που εδρεύει π.χ. στην Ευρώπη..).

Προσωπικά,ουδέποτε έχω φοβηθεί σέ πτήση και πάντοτε απολάμβανα τό ταξίδι.Μόνο μία φορά,καθώς κάναμε line-up γιά να απογειωθούμε από την Γενεύη,ένιωσα ότι έπρεπε να είμαι λίγο πιό "alert" από ό,τι συνήθως.Τό αεροπλάνο ήταν ένα DC8 τής Swissair,το HB-IDF και αυτό μέ έκανε να θυμηθώ ότι το "προηγούμενο" στην σειρά νηολόγησης,το HB-IDE,ήταν αυτό που είχε κάνει overrun στό Ελληνικό λίγα χρόνια νωρίτερα.....
 
Με αφορμή τα posts της alkisti και του Ζαφείρη, θα ήθελα να συμπληρώσω κι εγώ κάποια πράγματα σε αυτά που έγραψαν παραπάνω ο panagios & o Hastaroth.

1. ΚΑΝΕΝΑ αεροπλάνο δεν πέφτει απο ένα και μόνο λάθος ή απο μια μόνο βλάβη ή απο μία μόνο παράλειψη. Πρέπει να υπάρχει σειρά ή συνδυασμός αυτών, ενώ έχουν προβλεφθεί αμέτρητες "δικλείδες ασφαλείας" που μειώνουν τις πιθανότητες να συμβούν όλα αυτά στο απειροελάχιστο.
2. ΚΑΝΕΝΑΣ groundεμπλεκόμενος δεν θα διώξει ποτέ αεροπλάνο και ΚΑΝΕΝΑΣ πιλότος δεν θα φύγει εάν ο καιρός (σε οποιαδήποτε φάση της πτήσης) προβλέπεται ότι θα θέσει την ασφάλειά της σε κίνδυνο.

Φυσικά, δεν σας κρύβω ότι ακόμα κι εγώ, που έχω ξοδέψει πάνω απο 20 χρόνια απο τη ζωή μου, δουλεύοντας σε αεροπορικές εταιρείες και αεροδρόμια, που έχω περάσει αμέτρητες εκπαιδεύσεις στις διάφορες εταιρείες που έχω δουλέψει και έχω εκπαιδεύσει ένα σωρό άτομα σε θέματα ground safety, που έχω πάνω απο 6000 ώρες πτήσης σαν επιβάτης (λόγω δουλειάς) και κοντεύω τις 100 σαν πιλότος (λόγω ψώνιου)... έρχονται στιγμές που φοβάμαι.
Αλλά... έχω καταλήξει στην εξής "φιλοσοφία":
Ο φόβος είναι ένα φίδι. Αν του επιτρέψεις να σε πλησιάσει, θα σου δαγκώσει το μυαλό και θα αφήσει το δηλητήριό του στο μυαλό και στο σώμα σου. Ετσι, θα παραλύσεις και δεν θα μπορέσεις να σκεφτείς γρήγορα, ψύχραιμα και να ενεργήσεις σωστά τη στιγμή που θα χρειαστεί.

Αυτό για μένα σημαίνει ότι αν είμαι ένας φοβισμένος επιβάτης, που σταυροκοπιέται οταν έχει παλιόκαιρο και κουνάει, δεν θα μπορέσω ΠΟΤΕ να φορέσω σωστά τη μάσκα οξυγόνου (ή κι αν τη φορέσω... θα ξεχάσω ότι πρέπει να την τραβήξω προς τα κάτω για ν' αρχίσει η ροή του οξυγόνου) ή ν' ανοίξω μια έξοδο κινδύνου αν χρειαστεί ή (μέσα στον πανικό μου) θα φουσκώσω το σωσίβιο πρίν βγώ απο το αεροπλάνο κι έτσι θα μπλοκαριστώ κι εγώ... και θα καθυστερήσω και τους υπόλοιπους πίσω μου.

Οπότε... όταν βλέπουμε το φιδάκι να έρχεται, πιάνουμε το στυλιάρι της λογικής και το διώχνουμε μακρυά... στην ανάγκη του δίνουμε μια στο κεφάλι και το αφήνουμε λιπόθυμο για αρκετές ώρες... για να μη μας ξαναενοχλήσει :lol:
 
ε αγαπητοι προλαλησαντες, υπαρχει και η αφηρημαδα.
Της γνωστης malev δεν ηταν το tupolev που το 2000 στην θεσσαλονικη οι πιλοτοι απλα ξεχασαν να κατεβασουν τους τροχους και εκανε ενα ωραιοτατο belly landing?
χα χα χα χα
 
Για την ακριβεια, belly touch'n'go εκαναν αυτοι. Γελαγα για πολυ καιρο μετα απο αυτο το συμβαν. :lol:

Επισης,μια συμπληρωση: το να φοβαται καποιος τ αεροπλανα επειδη ξερει οτι δεν εχει τον ελεγχο,το δικαιολογω.
Οταν μπαινεις στο αμαξι σου καθε μερα, εχεις τον απολυτο ελεγχο και δεν φοβασαι ετσι?
ΞΕΡΕΙΣ οτι δεν θα σου πεταχτει κανενα 18χρονο καγκουρι με το rallye και τα μπλε φωτακια στα πιτσιλιστηρια απο το κοκκινο φαναρι.
ΞΕΡΕΙΣ οτι εκεινη η λιμνουλα δεν εχει κρατηρα απο κατω.
ΞΕΡΕΙΣ οτι ο νταλικιερης που σου ερχεται "μαλλια" στο αντιθετο ρευμα ειναι νηφαλιος και ξεκουραστος.
ΞΕΡΕΙΣ οτι ο ταριφας δεν θα κοκκαλωσει απο τα 80 χαω χωρις alarm μπροστα σου για να παρει κουρσα.
(Θα μπορουσα να βρω αλλα 1002 "ΞΕΡΕΙΣ" αλλα βαριεμαι.)

Παιδια, ΠΟΤΕ δεν εχουμε τον ελεγχο της καταστασης ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ μεταφορικο μεσον.
 
Συνδεθείτε ή εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Top