Εγώ πλέον είμαι ένα χρόνο και κάτι μήνες στο επάγγελμα και έχω περάσει από δύο εταιρίες.Μπορώ να σας πω αντικειμενικά τα καλά και τα κακά τους εφόσων ενδιαφέρεστε.
Όσον αφορά την Ο.Α ηταν η εταιρία που ξεκίνησα και με εκπαίδευσε και με έβαλε στο χώρο.Η σύμβαση μου ανανεώθηκε και έγινα αορίστου ωστόσο παραιτήθηκα κυρίως για προσωπικούς λόγους.Το να γίνω αεροσυνοδός δεν ήταν ποτέ όνειρο ζωής αλλά ήταν το να ταξιδέψω και αυτό δε γινόταν στην ολυμπιακή -ή olympic air όπως θα έλεγαν φίλες μου της παλιάς ολυμπιακής.Ωστόσο ειναι μια δουλειά που όντως σου δίνει και σταθερό μισθό και μια βάση στο σπίτι του.Είναι επιλογή σου από εκεί και πέρα αν θα μείνεις εκεί η θα φύγεις...
Εγώ έφυγα λοιπόν και πήγα σε τσάρτερ εταιρία.Εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά.Το να έχεις βάλει μια μπορντωροδοκόκκινη (
)απόχρωση κραγιόν δεν αποτελεί έγκλημα και το να πάρεις 5 κιλά το παρατηρείς μόνο εσύ -δυστυχώς στη ζυγαριά βρίζοντας.Ταξιδεύεις,πετάς με διαφορετικούς ρυθμους και έχεις άλλο σέρβις (που δε σου βγάζει την παναγία).Ωστόσο θα σας πω ότι η μοναξιά είναι στο τέλος κουραστική.Γυρνάς τον κόσμο αλλά αισθάνεσαι πολύ συχνά πολύ μόνος.Γιατί πάντα σημασία έχει τόσο το ταξίδι όσο το με ποιόν θα το κάνεις.Επίσης πάντα το μέλλον είναι αβέβαιο.Η επόμενη βάση, το τέλος της σύμβασης.Τα πάντα.
Όταν πετάω με την Ο.Α σαν επιβάτης μερικές φορές θέλω να βάλω τα κλάματα γιατί θεωρώ ότι σαν εταιρία μας έχει εκπαιδεύσει και μας έμαθε να δουλευουμε -ειδικά εμάς τις καινούργιες πραγματικά μας "έμαθε"- ασταμάτητα.Και εγώ που έχω και δύο γλώσσες,πτυχίο και προυπηρεσία αισθάνομαι ότι κέρδισα πολλά από αυτή την εταιρία.
Το ίδιο αλλά σε άλλους παράγοντες ισχυεί και για τη δεύτερη.Είδα και έζησα σε ξένες χώρες.Συνδέθηκα,γέλασα,πέταξα σε παράξενα μέρη.Βγήκα έξω στην ευρώπη τα πρωινά και έμεινα κλεισμένη τα βράδια στα ξενοδοχεία -όταν είσαι νυχτερινός τύπος υποφέρεις κατα καιρούς σε κάτι μέρη όπως το Λονδίνο.Ωστόσο γνώρισα καινούργια πρόσωπα, έκανα φιλίες και κυρίως δοκίμασα τις αντοχές μου.Και είδα ότι παρόλο που κάποτε σκεφτόμουν να φύγω και να ζήσω έξω από αυτή τη χώρα δεν είμαι άνθρωπος που μπορώ να το αντέξω.Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει δεν ελεγε ο Σεφέρης;Και όμως μακρια από την Ελλαδα για μένα ηταν πολύ δύσκολα.
Γι'αυτό όλοι εσείς που σκέφτεστε ότι ο ουρανος είναι ένα μεγάλο σας όνειρο και θέλετε να το δοκιμάσετε...ορμήξτε.Οπου και όπως το βρείτε.Απλά μη σας φανεί παράξενο αν τελικά είστε παιδιά της γής και σας λείψει η σιγουριά του εδάφους.Όλοι κρύβουμε άλλωστε και τα 4 στοιχεία μέσα μας.
Υ.Γ.Όσον αφορά την κυρία Μεζίτη είναι μια γυναίκα που δίνει πραγματικά τα πάντα στη δουλειά.Οι απαιτήσεις της είναι πολύ ψηλές συνηθως στο να φροντίζουν οι κοπέλες τον εαυτό τους αλλά θα τολμήσω να πω ότι μέσα στο αεροπλάνο και στο αεροδρόμιο τα κορίτσια είναι πάντα αξιολάτρευτο θέαμα.Όσο αφορά τα υπόλοιπα για μέσον κτλ θα δηλώσω άγνοια.Η μητερα μου σα δικηγόρος δεν ηθελε να γίνω αεροσυνοδός πήγα στα μουλωχτά για τη συνέντευξη και μετα με την πάροδο του χρόνου το αποδέχτηκε.
Υ.Γ2.Και κάτι τελευταίο και άσχετο με τα προηγούμενα..Αυτό που με έχει εντυπωσιάσει είναι η συμπεριφορά Ολυμπιακής και Αιγαίου με τα airport stand by τα οποία δε μετριούνται ούτε στις ώρες εργασίας -όχι τις πτητικές αλλά ούτε εργασίας- των κοριτσιών.Είναι απαράδεκτο.