Re: ΕΕΚ
Σκέψεις ενός ανώνυμου Ελεγκτή Εναέριας Κυκλοφορίας
Ο Έλεγχος Εναέριας Κυκλοφορίας μπορεί να περιγραφεί ως η «επιστήμη της εφαρμοσμένης Φυσικής σε συνδυασμό με την Τέχνη της Χορογραφίας». 24 ώρες την ημέρα, 365 ημέρες το χρόνο οι Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας βοηθούν στην καθοδήγηση και το διαχωρισμό αεροσκαφών και διασφαλίζουν την ασφαλή, κανονική, και ταχεία διεκπεραίωση της Κυκλοφορίας (με αυτήν ακριβώς την σειρά). Πολλές φορές τυχαίνει να πεις το «Χριστός Ανέστη» στη δουλειά τα μεσάνυχτα του Πάσχα. Αλλαγές του χρόνου, Εθνικές Εορτές και Επίσημες αργίες είναι απλώς εργάσιμες ημέρες.
Η πρώτη φορά που ένας Ελεγκτής μιλά στο μικρόφωνο και δίνει την πρώτη του εντολή μένει χαραγμένη ανεξίτηλα στη μνήμη του. Όποιον Ελεγκτή και να ρωτήσεις θα σου πει το ίδιο. Παρ' όλο που είναι δίπλα του πάντα ένας έμπειρος Ελεγκτής στην αρχή, η αδρεναλίνη χύνεται στο αίμα και οι αισθήσεις δουλεύουν στο full για όση ώρα είναι εκεί.
Είναι πραγματικά εξαντλητικό! Μια απλή φράση: «CLIMB TO FLIGHT LEVEL 290 (29,000 πόδια)» έχει σαν αποτέλεσμα την ενεργοποίηση χιλιάδων ίππων ισχύος από δύο ή τέσσερις πανίσχυρους κινητήρες GENERAL ELECTRIC ενός Βoeing που μπορεί να ζυγίζει 80 τόνους και μεταφέρει 250 ψυχές. Καθώς ανεβαίνει, έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση ένα Αirbus που μεταφέρει 300 ανθρώπους με ταχύτητα 500 Ναυτικών μιλίων την ώρα στα 30,000 πόδια. Τα δύο αεροπλάνα πλησιάζουν με σχετική ταχύτητα 900 Ναυτικών Μιλίων την ώρα (περίπου 460 μέτρα το δευτερόλεπτο, όση και η ταχύτητα μιας σφαίρας που εξέρχεται από κάποιο όπλο). Αυτά τα αεροπλάνα είναι μόνο δύο από τα 15 που μπορεί να έχει ένας Ελεγκτής κάτω από τον έλεγχο του. Είναι να μην του ανεβαίνουν οι καρδιακοί παλμοί?
Ευτυχώς, όσο περνάει ο καιρός και αποκτάς εμπειρία αποστασιοποιείσαι από αυτές τις σκέψεις. Τα αεροπλάνα γίνονται σημάδια με ταμπέλες πάνω στην οθόνη ραντάρ και απλώς πραγματοποιείς τη δουλειά που εκπαιδεύτηκες σκληρά να κάνεις. Κάποιοι εφιάλτες σε κρατάνε ξάγρυπνο που και που αλλά σε μερικά χρόνια τους συνηθίζεις και αυτούς. Μερικές φορές τους καλοδέχεσαι κιόλας. Είναι η απόδειξη πως είσαι ακόμα άνθρωπος και δεν έχεις γίνει ψυχρός σαν το γυαλί της οθόνης σου.
Κάποιος εκπαιδευτής μου είπε κάποτε: Ένας Ελεγκτής Εναέριας Κυκλοφορίας μέσα σε μία μόνο ώρα δουλειάς, είναι υπεύθυνος για όσες ζωές περνάνε από τα χέρια ενός καρδιοχειρουργού σε όλη του την καριέρα! Τώρα επαναλαμβάνω αυτή τη φράση στους νέους που έρχονται στη δουλειά αλλά και σε όποιον νομίζει πως πληρωνόμαστε καλά. Πώς μπορεί να βάλει κάποιος ένα χρηματικό τίμημα σε αυτό το έργο;
Η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης ήταν μια συγκλονιστική εικόνα για όποιον την είδε, αλλά φανταστείτε πως ένοιωσε ένας Ελεγκτής Εναέριας Κυκλοφορίας. Live μετάδοση από την τηλεόραση του χειρότερου εφιάλτη του! Αεροπλάνα να πέφτουν πάνω σε κτίρια!!! Πώς στην ευχή έγινε αυτό? Κάποιος να με ξυπνήσει! Πάλι αυτό το καταραμένο όνειρο; Θυμάμαι ακόμα και τι φορούσα εκείνη την ημέρα. Θυμάμαι που ήμουν και θυμάμαι τι έφαγα εκείνο το μεσημέρι.
Υπάρχουν όμως και όμορφες στιγμές: Κάποτε καθοδήγησα έναν άπειρο πιλότο που είχε χαθεί μέσα στα σύννεφα με το ιδιωτικό του αεροπλάνο και είχε πανικοβληθεί. Του τελείωναν και τα καύσιμα. Του μιλούσα ήρεμα και τον διαβεβαίωνα πως τον παρακολουθώ κρύβοντας έντεχνα την δική μου ανησυχία. Ένα αστειάκι που και που χαλάρωνε την ατμόσφαιρα. Όταν προσγειώθηκε με ασφάλεια με αναζήτησε. Ήθελε λέει να δει τον «φύλακα άγγελο» του.
Κάποτε πριν πολλά χρόνια κάποιο υπεριπτάμενο αεροπλάνο δήλωσε "ΡΑΝ ΡΑΝ". Είναι η κωδικοποιημένη φράση για επείγουσα κατάσταση που δεν έχει όμως άμεσο κίνδυνο για πτώση του. Κάποιος επιβάτης του είχε πάθει καρδιακή προσβολή και ο πιλότος ζήτησε επείγουσα προσγείωση στην Αθήνα. Το πρόβλημα ήταν όμως πως πετούσε στα 37,000 πόδια και από κάτω πετούσαν αεροπλάνα που είχαν «κατειλημμένα» όλα τα ύψη. Μεσοκαλόκαιρο και η κυκλοφορία πυκνή. Έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου να τον κατεβάσω γρήγορα ανάμεσα από τα άλλα. Με οριακούς διαχωρισμούς και γρήγορο ρυθμό καθόδου τον έφερα πάνω από την Νεμέα, Αργολίδος. Εκεί τον άφησα να συνεχίσει με άλλον συνάδελφο που χειριζόταν την κυκλοφορία μετά από αυτό το σημείο. Λίγα λεπτά μετά με αντικατέστησαν γιατί τελείωσε η βάρδια. Καθώς έβγαινα από το parking, με το αυτοκίνητο μου με προσπέρασε ένα ασθενοφόρο ουρλιάζοντας. «Ήταν ζωντανός» σκέφτηκα. Άναψα ένα τσιγάρο και οδήγησα αργά στην δεξιά λωρίδα της Βουλιαγμένης μέχρι το σπίτι...χαμογελούσα σε όλη την διαδρομή.