Sofiag":zan4uyc1 said:
Απο τις συζητήσεις προκύπτει και είναι σαφές οτι άλλο νΟΑ και άλλο πΟΑ.
Ακριβώς, αλλά αυτό ισχύει σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο στους πιλότους. Επίσης δεν είναι απαραίτητα κακό, θα το δείξει η πορεία.
Sofiag":zan4uyc1 said:
κατα πόσο η νΟΑ έχει τις ίδιες προδιαγραφές που έχουν οι μεγάλες Ευρωπαϊκές εταιρείες στις προσλήψεις που κάνει (σε πιλότους πάντα αναφέρομαι) ή έχει ρίξει τα standards λόγω του ότι προτιμά νέους και άπειρους με λιγότερες οικονομικές απαιτήσεις.
Επίσης σωστό το ερώτημα. Όπως γνωρίσουν ακόμα και τα καρότσια του τέρμιναλ (από την πολυετή εμπειρία τους στο χώρο), η ασφάλεια πτήσεων κοστίζει και μάλιστα πολύ ακριβά. Και ένα ατύχημα κοστίζει αλλά, μή γελιόμαστε, αυτό είναι μόνο μιά "πιασιάρικια" έκφραση που πρακτικά δυστυχώς δεν ισχύει (όχι μόνο από την νΟΑ, αλλά και απο πάρα πολλές εταιρείες).
Όταν ο προυπολογισμός και ο ισολογισμός είναι το Α και το Ω για την επιτυχή πορεία μιάς αεροπορικής, τότε οι εκπτώσεις στην ασφάλεια είναι δεδομένες. Αν δεν το παραδεχόμαστε, κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.
Μιά παρένθεση. Ασχέτως ατομικής εμπειρίας ή/και ικανότητας των χειριστών, μεγάλο ρόλο παιζουν (όπως και αναφέρθηκε), η εκπαιδευτική οργάνωση μιάς εταιρείας όπως και η επιχειρισιακή της οργάνωση και ο εσωτερικός ποιοτικός έλεγχος . Αυτά τα τρία δεν αρκεί να είναι απλά καλά σχεδιασμένα εξ'αρχής αλλά να είναι σωστά εκτελεσμένα και συνεχώς βελτιούμενα. Όταν μιά εταιρεία είναι στο πρώτο εξάμηνο της ζωής της, βασικό της μέλλημα είναι τα "χοντρά". Τα πολύ "χοντρά". Τα υπόλοιπα είναι όλα σε αρχικό και πολύ βασικό στάδιο και με το χρόνο βελτιώνονται (ή πρέπει να βελτιώνονται). Όταν κάποιος μετακομίσει σε καινούριο σπίτι, κοιτάει πρώτα να έχει ένα κρεβάτι να κοιμηθεί, δεν κοιτάζει αν το κρεβάτι τρίζει ή κουνάει. Αυτό είναι το ένα κρατούμενο. Το δεύτερο ειναι η ομοιογένεια. Τεράστιο πράγμα σε μία εταιρεία ή ένα σμήνος. Όταν η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των χειριστών έχει κοινό ή παρόμοιο παρελθόν, τα οφέλη είναι τεράστια. Δεν υπάρχει η καχυποψία πρός το "άγνωστο", τα χούγια του καθενός είναι λιγο πολύ γνωστά και κυρίως μειώνονται πολύ δραστικά οι περιπτώσεις αντιδικιών και παρεξηγήσεων. Όταν στην ίδια εταιρία ή σμήνος, έχεις τον Σκανδιναβό πρώην Κ1 της SAS, τον πρώην Κ1 της πΟΑ, τον Κ2 της Α3, τον έλληνα πρώην Κ1 της ΒΑ, τον έλληνα πρώην Κ2 της Αιρ Αφρίκ, τον κύπριακής καταγωγής ελληνοβραζιλιάνο πρών Κ1 σε λίαρτζετ αμερικανικών συμφερόντων κλπ κλπ κλπ, ΠΡΟΦΑΝΩΣ θα πάρει πολύ πολύ καιρό ώστε όλη αυτή η βαβυλωνία να γίνει ένα σύνολο, μιά καλορυθμισμένη ομάδα. Δεν αρκεί να υπάρχει καλός μαέστρος.
Να το πώ και λίγο πιό χοντρά. Αν το επίπεδο των χειριστών είναι από 1 εώς 10, όπου 1=μπάζο και 10=άσος των άσων, έτσι και βάλουμε να πετάξουν μαζί ο Κ1 του 10 και ο Κ2 του 1 (ή το αντίθετο), το πλήρωμα αυτό, τί επιπέδου είναι? Του 10? Του 5? Του 1? *
Κλείνει η παρένθεση.
Η νΟΑ, δεν έδειξε ιδιαίτερο ζήλο στο να αποκτήσει ένα ομοιογενές σύνολο που είχε μέσα στα χέρια της. Οι πιλότοι της πΟΑ σαφώς και είχαν, σαν σύνολο, πολλές "ιδιαιτερότητες". Όχι όμως απαραίτητα αξεπέραστες. Μία αξιοπρεπής οικονομική προσφορά, και μιά πιό ομαλή μετάβαση εργασιακού καθεστώτος από το πρώην στο νύν, θα είχε σίγουρα προσελκύσει πολύ περισσότερους. Η επιλογή της νΟΑ ήταν το ακριβώς αντίθετο. Κοιτώντας το budget, επέλεξε να δημιουργήσει ομοιογένεια σε βάθος πολύ χρόνου (3-4 χρόνια) και όχι να την κληρονομήσει. Επιλογές είναι αυτές ! Ειδικά αν βάλεις και από πάνω την επερχόμεη ένωση των δύο εταιρειών, καλό κουράγιο. Σε μεγάλες ευρωπαικές εταιρείες που στο παρελθόν απορόφησαν ή ενώθηκαν με άλλες μεγάλες ετυαιρείες, έχουν περάσει 15 χρόνια και η σκιά υπάρχει ακόμα!
* Σωστή απάντηση δεν υπάρχει σ'αυτό. Απλά καταδεικνύει την αξία της ομάδας και όχι μόνο του ατόμου.
