Ας προσθέσω μερικά ακόμα ευφυολογήματα (ως συνήθως):
1. Να τονίσουμε ότι η 'απώλεια' των 100 επιβατών έχει νόημα μόνο τους full high season καλοκαιρινούς μήνες. Ας πούμε και μια κουβέντα για την 'εξοικονόμηση' 100 άδειων θέσεων τις δύσκολες ημέρες low season. Και βέβαια, το flexibility πάντα επιτρέπει επιπλέον δρομολόγηση όταν η εποχή το 'σηκώνει'.
2. Οι εποχές αλλάζουν, όσοι δεν το παραδέχονται μένουν στο παρελθόν. Η 'βασιλεία' του 747, όσο λαμπρή και να ήταν, έχει λήξει προ πολλού. Στις αρχές του 2000 σχεδόν ΟΛΕΣ οι εταιρείες που είχαν 747 σαν το βασικό long range σκάφος τους, το εγκατέλειψαν - μια σύγκριση των operators με 747 στα μέσα της δεκαετίας του 1980 με τα μέσα της δεκαετίας του 1990 αρκεί να πείσει τον οποιονδήποτε έχει διάθεση να δει κάποια πράγματα. Να βάλουμε, στην Ευρώπη μόνο: Aer Lingus, TAP, Iberia, Alitalia, Sabena, Swissair, SAS, όλες πήγαν σε Α340 (και αργότερα Α330), κάποιες σε MD11, και αρκετές σε 777. Ακόμα και όσες διατήρησαν το 747 (στην έκδοση 747-400), απέκτησαν είτε τα Α340/330 είτε σε μεγάλο αριθμό τα 777: British Airways, Virgin, AirFrance, Lufthansa, KLM... Καμία εταιρεία δεν 'αγνόησε' τη νέα πραγματικότητα.
Έπειτα από τόσα χρόνια μετά, είναι ένδειξη επίμονης άγνοιας να ισχυρίζεται κάποιος το αντίθετο....
3. Η μόνη αντίρρηση που θα μπορούσε κάποιος να πει είναι κατά πόσο η συγκεκριμένη επιλογή του Α343 (σε σύγκριση με το 772 ή ακόμα πιο τολμηρά με το Α333) ήταν η καλύτερη. Εκ των υστέρων, γνωρίζουμε ότι δεν ήταν η καλύτερη. Το ότι όμως το 772 θα 'νικούσε' κατά κράτος το Α343 ή το ότι το Α333 θα εξελισσόταν σε ένα 'σχεδόν' παν-ίκανο αεροσκάφος, τότε δεν νομίζω ότι κάποιος θα το 'μάντευε' τόσο εύκολα.
4. Και βέβαια δεν αγγίζω καν το πολύ αμαρτωλό οικονομικό θέμα της 'αγοράς' των Α343 από το Ελληνικό Δημόσιο. Όζει από παντού.... Άρα ό,τι και να έπαιρναν, πάλι η 'οσμή' θα υπήρχε.