δυο προσφατες εμπειριες που συμεβησαν μεσα στο μαρτιο και εχουν να κανουν με τα πληθη που ταξιδευουν στις μαθητικες-φοιτητικες εκδρομες.
η πρωτη ηταν σε επιστροφη απο LHR με ΒΑ, ενα πληθος φοιτητομανι να κρεμεται πανω απο το κεφαλι μου για πανω απο 2 ωρες, μιας και συνομιλουσαν (δυνατα, εννοειται) με φιλους τους που καθονταν μπροστα μου. το προβλημα υγειας που αντιμετοπιζα σε εκεινη την πτηση εγινε ελαφρως εντονοτερο με ολο αυτο το θορυβο, αλλα δεν τολμησα να κανω πολλες συστασεις μιας και το πληθος ηταν μεγαλο και τα θεματα που αντιμετοπιζαν σοβαροτατα, οπως θα δειτε. αναμεσα τους διεκρινα τις εξης δυνατες προσωπικοτητες:
-το κοριτσι του λαου: τυπος κοπελλας που της λειπει η πατριδα της υστερα απο 4 μερες στο εξωτερικο, το βροντοφωναζει σε καθε ευκαιρια που της δινεται, και δευτερολεπτα πριν πατησει το αεροπλανο στο διαδρομο κατα την προσγειωση σηκωνεται ορθια και καλα για να ξεπιαστει, σπερνοντας πανικο στις αεροσυνοδους. το show τις κλεινει φωναζοντας "επιτελους θα φαω ενα γυρο πιττα".
-ο αγανακτισμενος: ο αναγνωρισιμος "μαλλιας" της καθε σχολης που καιγεται για τα κοινα και φωναζει για περιπου μια ωρα κατα τη διαρκεια της πτησης στον καθηγητη-συνοδο για το τι πηγε στραβα στο συνεδριο και το ποσο κενος νοιωθει γιατι τα λαθη που συνεβησαν ηταν σημαντικα. η εκρηξη οργης σταματησε με το σεβιρισμα φαγητου-κρασιου.
-ο γκομενος: κουλ τυπακος που περιτρυγιριζει ολο το αεροπλανο κανοντας χαριτωμενα-μαγκιορικα αστειακια στις συμφοιτητριες οι οποιες του απαντανε με το γνωστο χι-χι-χι και παει λεγοντας. δε μετρησα ποσες φορες με κλοτσησε η επεσε πανω μου στις προσπαθειες του να σηκωθει απο τη θεση του (προσπαθουσε να αντιγραψει τον τροπο με τον οποιο οι Ντιουκς βγαιναν απο το αυτοκινητο τους). μετα το σερβιρισμα του φαγητου απασχοληθηκε στην επιλυση των προβληματων του αγανακτισμενου, παιρνοντας το αναλογο προβληματισμενο υφος και παροτι οι τονοι επεσαν, εξακολουθουσε να διαχεει καποιο ειδος θορυβου στην καμπινα.
-τα ψωνια: κοπελλες που ανοιγαν τις σακουλες και τις τσαντες τους δειχνοντας η μια στην αλλη τι αγορασε, λες και δε θα ξαναειδωθουν μετα την αφιξη. οι σακουλες πηγαινοερχονταν ασταματητα πανω απο τα κεφαλια μας.
λιγες μερες αργοτερα σε δρομολογιο απο MAD με Iberia ειχα την τιμη να συνταξιδευω με αλλη μια φοιτητοεκδρομη αλλα και με μια γραφειου με μεγαλυτερους επιβατες.
η εμπειριες λιγο πολυ ιδιες. θα ξεχωρισω τις θειες που στην προσπαθεια τους να μαθουν ολοι οι επιβατες οτι δεν ειχαν ξαναταξιδεψει στο εξωτερικο μας πυροβολουσαν με στοιχεια απο την εκδρομη τους καθ'ολη τη διαρκεια της πτησης, αλλα και τους βιαστικους φοιτητες που με το που πατησε το αεροπλανο διαδρομο κατα την προσγειωση σηκωθηκαν να παρουν τις χειραποσκευες τους.
κι αν ολα τα φαινομενα φασαριας ειναι απο αστεια μεχρι ενοχλητικα, το φαινομενο να σηκωνεται απο τη θεση του κοσμος κατα την προσγειωση ειναι επικυνδυνο για ολους τους επιβατες. δεν ειχα ξαναδει πουθενα κατι τετοιο και απορω αν ειναι μοδα, μαγκια ή απλα ο κοσμος δεν εχει ξαναταξιδεψει και δεν ξερει (πραγμα που αμφιβαλλω, οταν μιλαμε για ατομα 20 χρονων περιπου).
μάλλον πρέπει να είναι Ελληνική ευρεσιτεχνία,μιά και το συναντώ καθημερινά και στον προαστειακό (ναί,σωστά το έγραψα,suburban train με συχνότητα δρομολογίων ανά μία ώρα μόνο σάν αστείο θα έπρεπε να εκλαμβάνεται...).Μόλις η γλυκεία γυναικεία φωνή αναγγείλη "επόμενος σταθμός...." σηκώνονται άπαντες-κι'άς μένουν ακόμα πέντε λεπτά μέχρι να φτάσουμε....
)
