Γυρίζοντας τον κόσμο!!!

[fotis]

Αγαπητοί μου φίλοι, είμαι ο Ιωάννης, ο γιος του Φώτη. Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το trip report ήμουν 4,5 μηνών.
Έχω καταφέρει να αποσπάσω τους κωδικούς του μπαμπά μου σε τούτο το φόρουμ και παρακαλώ πολύ μην πείτε τίποτα... για το καλό σας.
Ας κάνουμε μια συμφωνία:
Εσείς κρατάτε το μυστικό κι εγώ σας «βομβαρδίζω» με trip report από τα ταξίδια που με πήγαν μέχρι τώρα οι γονείς μου. Εμπιστευθείτε με και δε θα χάσετε.
Το μενού περιλαμβάνει (προς το παρόν):
Μόναχο, Ζάλτσμπουργκ, Καπρούν & Ζέλ αμ Ζέε, Παρίσι και Νέα Υόρκη.
Αυτά είναι τα ταξίδια που έγιναν μέχρι τώρα.
Καλά να είμαστε και θα ακολουθήσουν η Βιέννη, η Φλωρεντία, το Μόναχο (ξανά), η Φραγκφούρτη και αρκετά ακόμα (ήδη προγραμματισμένα).
Είπαμε όμως, ε;
Κρατάτε μυστικό!!!
Σίγουρα έτσι; Μη με εκθέσετε!!!

Παρακαλώ καθίστε αναπαυτικά, λύστε τις ζώνες σας, αφήστε –αν θέλετε- και τα κινητά ανοιχτά, άμα γουστάρετε καπνίστε (κακό δικό σας κάνετε) και ξεκινάμε:


ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΣΗ: ΜΟΝΑΧΟ!
Το πρώτο μου ταξίδι με αεροπλάνο έμελλε να είναι στην πόλη που γεννήθηκε ο μπαμπάς και στην πόλη που λατρεύει η μαμά: Το Μόναχο...
Οι γονείς μου τον Ιανουάριο του 2008 είχαν κανονίσει ένα ταξίδι αρχικά στο Μόναχο και εν συνεχεία νοικιάζοντας αυτοκίνητο θα έκαναν μια μεγααάλη βόλτα στις αυστριακές Άλπεις.
Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση ήμουν εγώ. Περίπου τρεις εβδομάδες πριν αναχωρήσουν ο γιατρός (όχι ο flying Doc καλέ, ένας άλλος με μεγάλο κεφάλι, δεν τον ξέρετε) τους ανακοίνωσε ότι σε περίπου 8 μήνες δε θα είναι μόνοι τους, θα έχουν και παρέα: ΕΜΕΝΑ!!!
Μες την καλή χαρά και οι δυο τους, μες την καλή χαρά εγώ, μες την καλή χαρά και ο γιατρός... μέχρι που τον ενημέρωσαν για το ταξίδι που είχαν σχεδιάσει. Ο γιατρός τους το ξέκοψε χωρίς να έχει καμία διαπραγματευτική διάθεση. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στις πτήσεις... Αυτός δεν καταλάβαινε τίποτα. Έτσι λοιπόν, εκείνο το ταξίδι δεν έγινε ποτέ!!!
Δε βαριέσαι, είπαν, το μωράκι μας να είναι καλά και θα πάμε του χρόνου!
Τον Ιούλιο λοιπόν, περίπου ενάμιση μήνα πριν γεννηθώ, ο μπαμπάς έριξε μια ματιά στις τιμές της Lufthansa και είδε εκείνο το υπέροχο 90άρι για Μόναχο μετ’ επιστροφής. Χωρίς να χάσει χρόνο, πληκτρολογεί τις ημερομηνίες (4-17 Ιανουαρίου 2009), πληκτρολογεί τα ονόματα (εμένα είχαν αποφασίσει ήδη να με βγάλουν Ιωάννη) και προσπαθεί να κλείσει τα εισιτήρια. Εις μάτην όμως... Του βγάζει ένα μήνυμα η κυρά Lufthansa και του λέει «Πώς πας ρε μεγάλε να κλείσεις εισιτήρια? Αφού ο πιτσιρικάς ακόμα δεν έχει γεννηθεί». Πονηρός αυτός, λέει «Έτσι είσαι? Τώρα θα δεις» και μου βάζει ημερομηνία γέννησης την προηγούμενη μέρα. Έτσι κατάφερε να τα εκδώσει χωρίς να έχω γεννηθεί ακόμα. Το ανακοίνωσε στη μαμά, χάρηκε αυτή, χάρηκα κι εγώ που είχα στήσει αυτί και άρχισα να κλωτσάω.
Για να μη σας τα πολυλογώ, γεννήθηκα τον Αύγουστο στις 18, που είναι και παχιές οι μύγες. Είμαι Λέων με ωροσκόπο Σκορπιό για όσες ενδιαφέρονται.
Το πρώτο πράγμα που έμαθα όταν γεννήθηκα ήταν η αφαίρεση. Μπορούσα να υπολογίσω πόσες μέρες μένουν ακόμα μέχρι να φύγουμε. Δεν κρατιόμουν. Όλοι έλεγαν στους γονείς μου «πού θα το πάτε το παιδί, θα κρυώσει, θα πονέσουν τα αυτάκια του» και άλλες μ@λ@κίες. Όταν τους άκουγα να τα λένε αυτά τους έβριζα, αλλά αυτοί δεν καταλάβαιναν τίποτα. Ευτυχώς οι γονείς μου δε έπαιρναν από λόγια κι έτσι πήγαμε στο ταξίδι κανονικότατα!



Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΠΤΗΣΗ!!!

ATH-MUC: LH 3391
Αεροσκάφος: Α321
Αναχώρηση: 19:10
Άφιξη: 20:40
Θέση: 35E

Ήταν από τις ομορφότερες (μέχρι τότε) μέρες της ζωής μου:
Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΠΤΗΣΗ!!!
Φτάσαμε εγκαίρως, κάναμε άνετα check in, ο μπαμπάς ρώτησε αν η πτήση είναι γεμάτη και αν υπάρχει η δυνατότητα να δεσμευτεί η διπλανή μας θέση λόγω του βρέφους (εμού δηλαδή). Δεν ξέρω αν το έκανε η καλή κυρία, αλλά η θέση δίπλα μας ήταν όντως ελεύθερη. Έτσι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είχα τη θέση μου. Το seat pitch να σας πω την αλήθεια δεν ξέρω αν ήταν ικανοποιητικό διότι είχα το προσωπικό μου port bebe, ήμουν άνετος και έριξα και τον υπνάκο μου.
Απ’ ότι είδα, σχετικά άνετος ήταν και ο μπαμπάς μου, παρόλο το 1,90 ύψος του. Εντάξει, δεν καθόταν και σταυροπόδι, αλλά δεν πιάστηκε κιόλας. Για 2,5 ώρες πτήση καλά την έβγαλε.
Πριν επιβιβαστούμε, ο μπαμπάς είχε όρεξη για πλακίτσες. Όρεξη έχεις μεγάλε? Θέλεις να αρχίσω τις τσιρίδες μέσα στο αεροπλάνο και να σε κάνω ρεζίλι στους υπόλοιπους? Όχι, δε θα το κάνω. Ο Ηρώδης εμένα με αγαπάει.
Η επιβίβαση έγινε από την πύλη Β11 με 20λεπτη καθυστέρηση. Ο πιλότος όμως μας είπε ότι θα κόψει δρόμο και θα είμαστε στο Franz Josef Strauss την προγραμματισμένη ώρα. «Μεγάλε, κάνε όσο γουστάρεις αρκεί να φτάσουμε» σκέφτηκα εγώ.
Οι γονείς μου ήταν «διαβασμένοι» σχετικά με το θέμα «μωρό και πτήση» και φρόντισαν κατά την απογείωση να μη με πονέσουν τα αυτάκια μου. Δυστυχώς όμως, κάποιοι άλλοι ήρθαν αδιάβαστοι και τα μωρά τους μας πήραν τα αυτιά. «Δε βαριέσαι, μωρά είναι» σκέφτηκα και συνέχισα να τρώω.
Όταν τελείωσα ήρθε και το φαγητό για τους μεγάλους. Το κλασσικό (ανάλατο) ζυμαρικό της κυρά Lufthansa, με ψωμάκι και μάφιν. Δεν πρόλαβα όμως να το φωτογραφίσω γιατί ο μπαμπάς παραλίγο να φάει και το δίσκο. Η light coke τον μάρανε... Το υπόλοιπο της πτήσης πέρασε χωρίς καμία απολύτως συγκίνηση (μα καλέ βρε παιδί μου, χειμώνας είναι, ούτε λίγο κούνημα και τελικά προσγειωθήκαμε στο παγωμένο Μόναχο 5 λεπτά μετά την προγραμματισμένη ώρα άφιξης. Αλλαγή πάνας στις τουαλέτες, παραλαβή αποσκευών και βουρ για το S-bahn που μας πήγε στο Hauptbahnhof σε 45 λεπτά.





ATH-MUC LH3391
Αεροσκάφος: A321, Δεν ξέρω την ηλικία του, δεν μπόρεσα καν να δω νηολόγιο (ούτε από την LH μου το είπαν όταν το ζήτησα με email) αλλά μια χαρά μου φάνηκε. 9/10
Πληρότητα: 90%.
Θέση: 35E 9/10
Φαγητό: Κλασική LH, αλλά του μπαμπά του έκανε εντύπωση που (ξανα)μοίρασαν ψωμάκια.7/10
Πλήρωμα: Κλασικό LH, άκρως επαγγελματικό 9/10
On time: 20 λεπτά καθυστέρηση στην αναχώρηση δεν είναι πολύ όταν φτάνει (σχεδόν) στην ώρα του. 7/10
Σύνολο: 8/10Θα ξαναπετούσατε μαζί τους;: Φυσικά και σύντομα!!!




Μείνετε μαζί μας για να δείτε στο επόμενο επεισόδιο:
«Τέσσερις μέρες σε μία από τις ομορφότερες πόλεις του κόσμου»

 

[Leon]

Ο μπόμπιρας ξεπόρτισε.

Απο μικρός στα βάσανα ο τζούνιορ.
Σου ευχομαι πολλά και πανέμορφα ταξίδια.

Αν και έχω κάποιες επιφυλάξεις αν τόσο νεαρό και όμορφο πλάσμα πρέπει να κάνει τόσο μεγάλα και δύσκολα ταξίδια.
Εχω υπομονή!Αλλά ρε μικρέ το Καπρουν που είναι?Αντε κιόλας πήγες σε μέρη που η αφεντιά μου δεν πάτησε.Για αυτό για το εξωτικό{?}μέρος το Ζεμ αλ Ζεε περιμένω αναλυτικότατες πληροφορίες.Είμαι σόγουρος οτι θα είσαι αντάξιος του μπαμπά σου και καλύτερος του.

 

[KOSTASX]

Καπρούν & Ζέλ αμ Ζέε....??? Έμαθες και σκί μικρέ απο τώρα...??
Άντε και σε χειμερινή Ολυμπιάδα σε 12-15 χρόνια..

 

[vassdel]

Έμαθες και σκί μικρέ απο τώρα...??

Αν παρατηρήσεις το avatar που έχει ο Fotis, ο μικρός θα μας καταπλήξει στη συνέχεια. Έμαθε και nothingboard (snowboard χωρίς σανίδα)...

Πάντα τέτοια Γιαννάκη

Υ.Γ. Αναμένουμε με αγωνία τη συνέχεια και - πάντα μεταξύ μας - Ιωάννη, τα trip reports σου φαίνονται καλύτερα από του πατέρα σου, αλλά μην του το πεις :twisted:

 

[aakunz]

Ιωάννη, μια κι έκλεψες τους κωδικούς του μπαμπά, δεν κάνεις μια παληκαριά ακόμα να κλέψεις και τους κωδικούς της πιστωτικής του κάρτας; Είναι πολύ εύκολο! Αν το κάνεις, θα σε παίρνω κι εγώ στα ταξίδια που θα πληρώνει ο μπαμπάς :twisted:

BTW, καταπληκτικό τριπ ρηπόρτ, καταπληκτικές και οι φωτογραφίες σου!

 

[fotis]

Στο σταθμό του Μονάχου... άχου άχου άχου!!!

Στο σταθμό του Μονάχου...

Μιλάμε για το γνωστό από το λαϊκό άσμα «Στο Σταθμό του Μονάχου» Hauptbahnhof, χώρος στον οποίο ο παππούς μου κάποτε συναντιόταν με πολλούς άλλους Έλληνες για να τα πουν και να αναγνώσουν λάθρα τις ελληνικές εφημερίδες που ακόμα και σήμερα πωλούνται στον ίδιο σταθμό (με μία ημέρα καθυστέρηση).

Τις επόμενες 4 ημέρες τις περάσαμε κάνοντας βόλτες όλη μέρα σ’ αυτή την υπέροχη πόλη που λέγεται Μόναχο.
Μια πόλη που δικαιολογεί απολύτως την έννοια της λέξης «πόλη»: Σεβασμός στους πολίτες και παράλληλα σεβασμός από τους πολίτες.
Δεν υπήρχε ούτε ένα μέρος (από μετρό ή πολυκατάστημα, μέχρι εστιατόριο ή μπυραρία) χωρίς πρόσβαση για το καρότσι μου. Όλα τα πεζοδρόμια είναι με ράμπες, τα μέσα μεταφοράς είναι έτοιμα να δεχτούν ανά πάσα στιγμή είτε μια μητέρα με το μωρό της, είτε κάποιο άτομο με ειδικές ανάγκες και γενικότερα η πρόσβαση αποτελεί δικαίωμα για όλους, όπως φυσικά αποτελεί και υποχρέωση όλων (το ακούτε εσείς που κλείνετε τις ράμπες στο δρόμο για «5 λεπτά»?).
Κατηφορίζοντας από το Hauptbahnhof προς το Stachus (ή αλλιώς Karlsplatz) μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο Μέγαρο της Δικαιοσύνης, πριν καταλήξετε στο Stachus για να κάνετε μια βόλτα με παγοπέδιλα ή, αν δεν τα καταφέρνετε, να ρίξετε μια ζεϊμπεκιά στον πάγο. Εγώ να σας πω την αλήθεια, έριξα έναν υπνάκο, ενώ οι γονείς μου ήπιαν μερικά Glühwein στο μαγαζί που είχε στηθεί για τις γιορτές στην εν λόγω πλατεία. Αν συνεχίσετε προς τα κάτω στον πεζόδρομο της Kaufingerstrasse και αφού θαυμάσετε τις παρεμβάσεις της φύσης στα έργα των καλλιτεχνών θα συναντήσετε στο δεξί σας χέρι το εστιατόριο/μπυραρία Augustiner. Μπορεί να είναι τουριστικό, αλλά το φαγητό του ξεφεύγει από την κατηγορία "τουριστικό". Όχι ότι θα βρείτε την πηγή της γαστρονομίας, αλλά αξίζει να δοκιμάσετε τα Knödel (ψωμιού ή πατάτας ή και τα δύο). Οι τιμές του ελάχιστα τσιμπημένες σε σχέση με τα υπόλοιπα γερμανικά εστιατόρια, αλλά είναι πολύ μικρότερες σε σχέση με τα δικά μας (όπως και όλα τα πράγματα στο Μόναχο, εκτός από το νερό). Ε τώρα, αν δε θέλετε να χαλάσετε ούτε σεντς για φαγητό, μπορείτε να θαυμάσετε μια βιτρίνα παρακάτω που έχει και εκπτώσεις.
Συνεχίζοντας τον πεζόδρομο καταλήγουμε στη Marienplatz. Εκεί βρίσκεται το νέο Δημαρχείο το οποίο ο Γεώργιος Hauberrisser έχτιζε από το 1867 για 41 χρόνια. Αν πάτε στις 11 ή στις 12 το πρωί θα δείτε να γυρίζουν τα κουκλάκια που υπάρχουν ψηλά και να αναπαριστούν το γάμο του Λουδοβίκου και το θάνατο ενός εκ των δύο ιππέων που κονταροχτυπήθηκαν προς τιμήν του.
Αν πάλι δε θέλετε να στέκεστε στη πλατεία και να κοιτάζετε ψηλά σα να σας έχει ανοίξει η μύτη μπορείτε να ανέβετε στον 5ο όροφο του απέναντι κτιρίου και να παρακολουθήσετε τα τεκταινόμενα απολαμβάνοντας τον καφέ ή το ποτό σας στο Glockenspiel Caffee (Marienplatz & Rosenstrasse γωνία, είσοδος από Rosenstrasse). Όταν σας φέρουν το λογαριασμό μη νομίσετε ότι έκαναν λάθος ή ότι ξέχασαν να χρεώσουν κάτι. Ο καπουτσίνο έχει όντως 3,10 € (στο τουριστικότερο σημείο της πόλης).
Αν δεν έχετε κουραστεί από το περπάτημα μπορείτε να συνεχίσετε τον πεζόδρομο πίσω από το Δημαρχείο και να σταματήσετε για μια μπύρα στο «zum Franziskaner». Αν πεινάτε πηγαίνετε να φάτε αλλού, εδώ δεν αξίζει... άκρως τουριστικό.
Αν έχετε κουραστεί από το περπάτημα, μπορείτε βγαίνοντας από το Glockenspiel να κάνετε αριστερά στην οδό Rosenstrasse, να βγείτε στο Sendliger Tor απ’ όπου (αν είστε τυχεροί) μπορείτε να βρείτε και άλλους τρελούς και να κάνετε όλοι μαζί μια ποδηλατάδα.
Αν έχετε μαζί τη γυναίκα μπορείτε να τη στείλετε στο Olympia Einkaufszentrum και να ξενοιάσετε για πάρα πολλές ώρες. Το Olympia Einkaufszentrum είναι ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο στο τέρμα μιας γραμμής του U-Bahn (νομίζω το U3). Εσείς μπορείτε να συνεχίσετε τη βόλτα σας με πολλούς τρόπους όπως το τραμ (Strassebahn) είτε είναι μέρα είτε είναι νύχτα.
Εμείς σε κάποια βόλτα μας πετύχαμε τον Άι Βασίλη να τα «έχει παίξει» από την κούραση. Άγιε μου Βασίλη, σε καταλαβαίνω. Πού να δεις τι τραβάω εγώ, που έχουν κάνει το καρότσι μου το έχουν κάνει τρόλεϋ για τα ψώνια τους.
Αν δε θέλετε μέσα μεταφοράς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε «εναλλακτικούς τρόπους μεταφοράς». (Λέτε να γύριζαν ταινία εκεί μέσα?). Εγώ πάντως πήρα το λεωφορείο και ήμουν στο ξενοδοχείο την ώρα που έγραφε το πρόγραμμα. Μπάι δε γουέι, να ξέρετε ότι ακόμα και στις στάσεις των λεωφορείων υπάρχει αναρτημένο ΑΚΡΙΒΕΣ πρόγραμμα διέλευσης του λεωφορείο. ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΛΕΠΤΟΥ!!!
Αν σας πάρει το βράδυ, θα παρατηρήσετε ότι η φύση έκανε ακόμα μεγαλύτερη παρέμβαση στο έργο του καλλιτέχνη.
Κρατήστε αυτή την εικόνα, πηγαίνετε στο ξενοδοχείο σας, ξεκουραστείτε και το πρωί αφού νοικιάσετε ένα station wagon 1.600 κυβικών από τη Hertz στο Hauptbanhof αντί του ποσού των 328 € για 8 μέρες (συμπεριλαμβανομένης της μικτής ασφάλειας και των υποχρεωτικών χειμερινών ελαστικών) μπορείτε να ξεκινήσετε και ακολουθώντας τη διαδρομή του λεωφορείου 58 βγαίνετε στο παλιό γήπεδο της Μόναχο 1860. Προσκυνήστε ευλαβικά τον παλαιό μας ναό (τώρα παίζουμε στο Alianz Arena παρέα με την ομάδα του Μοναχιώτικου κατεστημένου Bayern), στρίψτε αριστερά οδηγούμενοι από τις πινακίδες (οι οποίες είναι τόσες όσες ακριβώς χρειάζονται και τοποθετημένες στα σημεία που πρέπει) και βγείτε στην Autobahn για το Saltzburg.
Μετά από περίπου 2 ώρες θα φτάσετε στην πανέμορφη γενέτειρα του Mozart.



Στο επόμενο επεισόδιο:
Salzburg και overdoze από Μozart

 

[Thanasis_U2]

ξυνεις παλιες πληγες

ειχα λατρεψει το Μοναχο, και ειχα σκοπο να παω. Τωρα που ξαναδιαβαζω θα ΞΑΝΑπαω σιγουρα του χρονου (αν δε μου κατσει το ταξιδι σε ΝΥ και LAX)

για τα υπεραγαπημενα μου πρετζελ δε ειπες τπτ

(ολοι αγαπαμε την Bayern Munchen :twisted: )

αντε Τζιοβανι, περειμενουμε τις Αλπεις τωρα

 

[fotis]

για τα υπεραγαπημενα μου πρετζελ δε ειπες τπτ

υπομονή...

 

[AirNewZealand]

Να σου ζήσει ο μικρός και πάντα τέτοια. Σας χαίρομαι πραγματικά, γιατί δεν είστε οι κλασικοί Έλληνες γονείς που τυλίγουν το παιδί σαν κρεμμύδι και δεν το αφήνουν να βγει έξω πριν περάσουν τουλάχιστον 40 χρόνια "για να μην κρυώσει/αρρωστήσει/το δει το κακό μάτι". Θα σας ευγνωμονεί μετά απο πολλά χρόνια. By the way, εξαιρετικές φωτογραφίες.

Φτου σκόρδο και ό,τι ποθείς μικρέ Ιωάννη.

 

[vassdel]

Re: Στο σταθμό του Μονάχου... άχου άχου άχου!!!

μια βόλτα με παγοπέδιλα

Δεν θα επαναλάβω τους δικούς μου και τους ξένους διθυράμβους για το trip report σου Ιωάννη. Απλά, όταν μεγαλώσεις, μπορούμε να συνεταιριστούμε και να φέρουμε στα (λιγοστά, είναι αλήθεια) παγοδρόμια της Ελληνικής επικράτειας, αυτήν την καταπληκτική ιδέα με τους χιονάνθρωπους/Βοηθητικές. Θα χε__ούμε στο τάληρο.