Προς απαντηση σε οσα ειπε παραπανω η Φωτεινη ηλιαχτιδα, δε μπορεις απλα να "ξορκιζεις" κάθε αναφορα-περιστατικό σε συνθηκες εργασιας που ανηκουν σε σκοτεινες εποχές λέγοντας ότι είναι επιλογή σου να πας εκεί και αν δε σ αρεσει μπορείς να φύγεις. Ξεκάθαρα υπάρχει η δυνατότητα αυτή, εμεις όμως επικεντρωνόμαστε στο γεγόνος ότι υπάρχουν ανθρωποι που τυγχάνουν τέτοιας μεταχείρισης στη δουλειά τους, που αφησαν και θυσιασαν πολλά στην πατρίδα τους για να φτάσουν εκει και βρίσκονται προ τετελεσμένων γεγονοτων.
Κανεις προφανώς δε φανταζόταν την αντιμετώπιση αυτή όταν εμπαινε στο δωματίο της συνέντευξης. Όμως τώρα είναι εκει. Ζουν σε μια χωρα που απαγορευται το αλκοολ και οι επισκέπτες. Είναι επιλογή τους να δεχτουν ολες αυτές τις στερήσεις, να ζουν σε μια μεσαιωνική πόλη που προκλητικά αυτοαποκαλείται φουτουριστικη προβάλλοντας πολυτέλειες και αναπτυξη. Κανουν τη δουλεια τους σωστά, δεν εχουν ζωή, προκειμένουν να συμπράττουν με τους νόμους και τους κανόνες τους. Όμως δεν υπάρχει "τρόπος" απ ότι φαινεται να επιβιώσεις οσα και να στερηθείς, οσες προσπάθειες και να κανεις. Θα υπαρξει μια φορα, που ανθρωπινα θα λυγισεις σε κατι που θα δεις και θα παραβλεψεις τον κανονα.. (όπως η κοπελα που εδωσε την ενεση ινσουλίνης στο φυλακα που ηταν διαβητικος) η αναπόφευκτα θα κολλησεις στην κινηση και δε θα χτυπήσεις καρτα στο ιδιο σου το σπτιι στις 3μιση- κατι που κανεις ηδη οσα χρονια εισαι εκει ανελιπως. Και τοτε ερχεται η καταστροφή, δεν υπαρχει συγγνωμη δεν υπαρχει δευτερη ευκαιρια δεν υπαρχει συζητηση. Σου αδειαζουν το ροστερ, το λογαριασμο της τραπεζας και σε στελνουν σπιτι . Αυτό -με συγχωρειτε- αλλα δεν ξεπλένεται με ένα "αν δε σ αρεσει φυγε" αγαπητη Φωτεινη Ηλιαχτιδα.
Δουλευω σαν cabin crew στη μεγαλυτερη εταιρια του κολπου, τα πραγματα εδώ είναι λίγο καλύτερα αλλά κατ αναγκη μόνο. Χρειαζονται 18.000 cabin crew. Απίστευτος αριθμος ανθρωπων παραιτείται καθημερινα, υπαρχει τεραστια wait list για παραιτησεις. Τωρα αγοραζουν καινουρια αεροσκάφη, περιμενουν πανω από 150. Αναπτύσσονται, αν δεν εκαναν οι ιδιοι πιο ευνοικές τις συνθηκες δε θα εβρισκαν κοσμο να μεινει εδώ. Οι αιτησεις είναι χιλιάδες κάθε χρόνο αλλα το έργο θα ταν το ιδιο. Φερνουν κοσμο, τον εκπαιδευουν (πληρωνουν σπιτι, στολη, εξοπλισμο, εκπαιδευση) για να σηκωθεί και να φυγει στους εξι μηνες επειδή δεν αντεχει τη δουλεια. Οποτε αναγκαστικα αλλαζουν συνεχως τα δεδομενα, μιας και προκειται για marketing αποκλειστικα. Εχουμε κι εμεις security στα κτιρια που βλεπουν ποιος μπαινει κ ποιος βγαινει και τι ωρα αλλα τουλάχιστον δεν χτυπάμε καρτα στο ιδιο μας το σπιτι, ουτε απαγορεύονται οι επισκεψεις.
Σε πολλα αεροδρομια του εξωτερικού, όταν περιμενουμε στην ουρα για τον ελεγχο των διαβατηριων για crew βλεπω crew της καταρ μπροστα μας και συνειδητοποιώ ότι το 90% είναι Ασιατες. Ισως γιατι σαν λαος εχουν μαθει να ζουν τοσο συντηριτικα. Εχω μιλησει με crew της καταρ και μου εχουν πει ότι περιμενουν να περασει ο καιρος και να φυγουν, αφου βγαλουν καποια λεφτα, κανεις δε θελει να μεινει. ΕΠισης ότι πηγαν εκει γιατι απορριφθηκαν απ τις άλλες δυο εταιριες του Κολπου.
Το να φερεις τη ζωη σου στη Μεση Ανατολη δεν είναι ευκολο όπως ευκολο δεν είναι και να φυγεις απλα πηγαίνοντας πισω και ξεκινώντας από το μηδεν. Ας εστιάσουμε στην ουσια του προβλήματος. Και ας ελπισουμε καποια στιγμη να ερθει μια ισορροπια στο εμετικα μεγαλο χασμα μεταξυ του πλουτου και της πολιτισμου που υπαρχει στις χωρες αυτές.
