Ίσως ακούγεται ότι το λέω αβίαστα αλλά δεν καταλάβαίνω πώς κάποιοι άνθρωποι καταφέρνουν να ζουν χωρίς πτήσεις κ κάποιοι άλλοι πετάν για μία φορά (γνωρίζοντας επίσης το πρόβλημα τους) κ σε αυτή την μια καταφέρνουν να τους πιάσει πανικός, ότι ευαισθησία κουβαλάν κ να κάνουν το αεροπλάνο πάνω-κάτω ...Επίσης σε αυτό που λες για την δουλειά, αν μιλάμε για συχνά ταξίδια πχ 2-3 την βδομάδα τότε μάλλον μιλάμε για περίπτωση μαζοχισμού. Αν μιλάμε για 1 business trip τον χρόνο μπορείς να αρνηθείς ευγενικά κ να εξηγήσεις (δεν είναι ντροπή, ούτε σε κάνει πιο πολύ άντρα αν πετάς), να πάρεις αυτοκίνητο ή το καράβι ή το τρένο (κ ας πάρεις κ 2 μέρες άδεια), ή απλά να αντιμετωπίσεις την φοβία σου σε ψυχολόγο ή δεν ξέρω τι ειδικό γιατρό...αυτό κάνουν όσοι θέλουν να αντιμετωπίσουν την φοβία τους κ η ζωή τους 'εξαρτάται' από το αεροπλάνο, κ αν ακούγεται σκληρό, είναι ότι γίνεται στον δυτικό κόσμο... κ το λέω επειδή το 99% τον επιβατών που φοβούνται στις πτήσεις δεν χρειάζονται βοήθεια ειδικού, έχουν επίγνωση,έλεγχο του εαυτού τους κ αυτοσυγκράτιση κ δεν 'τους πιάνει πανικός' :καλαβαίνουμε ότι είναι κάτι που δεν ελέγχεται όταν συμβαίνει-εξ'ορισμού- αλλά το ότι δεν αντιμετωπίζεται δημιουργώντας προβλήματα στην ασφάλεια των άλλων, τότε μάλλον αυτό είναι αβίαστη αντίληψη των πραγμάτων...Γιατί αν κατάλαβα καλά από όλα τα παραπάνω, μιλάμε για τα άτομα που γνωρίζουν το πρόβλημα τους κ όχι για τον Χ επιβάτη που θα δει τις μάσκες να πέφτουν κ το αεροπλάνο να στολάρει κ φυσιολογικά θα αρχίσει τις μετάνοιες..
Με την λογική του να αποδεχόμαστε τον 'πανικο' έτσι απλά, ο τύπος της πτήσης της Α3 είναι υποψήφιος να ξανακάνει παρόμοια σκηνικά...Μετά του λες να μην πετάξει ή όχι;
ΥΓ Για την ζωή μου: εκτός από τα μαρτύρια που υπόβάλλω ο ίδιος τον εαυτό μου (μαστίγια κ τέτοια) τον αγαπημένο ΕΣ κ την εφορία, κανείς δεν μου επιβάλει ούτε μπορεί να μου επιβάλει υπερβάσεις, ελπίζω το ίδιο κ σε σένα..είμαστε ελέυθερα ζώα που είχε πει κάποιος παλιά..
