flying Doc
Concorde-Class-Member
- Εγγραφή
- 22/04/2007
- Μηνύματα
- 1.760
- Likes
- 181
- Περιοχή
- Θεσσαλονίκη
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- EBBR
Παρά τη βραδυνή βροχούλα, η μέρα ξημέρωσε ηλιόλουστη και προδιάθετε για ποδαρόδρομο. Σήμερα σειρά είχε η Pennsylvania Avenue απ' άκρο σε άκρο, δηλαδή από το Λευκό Οίκο ως το Καπιτόλιο και τη Βιβλιοθήκη αυτού. Η σχετικά κοντινή αποσταση του ξενοδοχείου από το Λευκό Οίκο έκανε περιττή τη χρήση του Μετρό κι έτσι περπατώντας χαλαρά φτάσαμε ως τη Lafayette Square όπου δεσπόζει ο έφιππος αδριάντας του στρατηγού Lafayette. Κάναμε μια μικρή στάση για να δώσουμε πρωϊνό στους συμπαθέστατους σκίουρους του πάρκου και τελικά φτάσαμε όσο πιο κοντά γίνονταν στην προεδρική κατοικία.
Ο πρόεδρος δεν είχε ειδοποιηθεί για την άφιξή μας, οπότε δεν ήταν δυνατόν να μας συναντήσει καθώς ήτο αξούριστος και η Michele ήταν με τα μπιγκουτί ακόμα, οπότε ξεκινήσαμε τον περίπατο για το Καπιτόλιο. Στο δρόμο κάναμε ένα πέρασμα από το National Arcives των ΗΠΑ όπου φυλάσσεται η Διακύρηξη της Ανεξαρτησίας. Οι ουρές ήταν τεράστιες, η φωτογράφηση απαγορεύονταν, ο χρόνος που διαθέσαμε συνολικά για τα 3 έγγραφα ήταν μόλις 10 λεπτά αλλά τουλάχιστον απολαύσαμε 1 ώρα δροσιάς, μακρυά από τον δυνατό πρωϊνό ήλιο. Το Καπιτόλιο έλαμπε κάτω από το δυνατό ήλιο και ο Στρατηγός Grant μας κοιτούσε βλοσυρός πάνω από το άλογό του, που ήρθαμε πρωϊνιάτικα, από του διαόλου το κέρατο να του χαλάσουμε την ησυχία του.
Αφού περάσαμε ένα εξονυχιστικό έλεγχο, μπήκαμε σ' ενα group για την 60λεπτη ξενάγηση στο κτίριο. Ο θόλος με κεντρικό θέμα την "Αποθέωση του Ουάσιγκτον" είναι πράγματι εκπληκτικός. Αφού φάγαμε στο εστιατόριο του Καπιτολίου (τιμές φαρμακείο !!!) περάσαμε από την υπόγεια διάβαση στη γειτονική Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου γλιτώνοντας έτσι τον επίσης χρονοβόρο έλεγχο. Απ' τη γειτονική στάση του Μετρό βρεθήκαμε στο Εθνικό Κοιμητήριο του Arlington όπου οι σειρές των τάφων προκαλούν ασυναίσθητα ένα δέος ειδικά όταν περιλαμβάνουν τέτοιες περιπτώσεις. Στο μνημείο του Αγνωστου στρατιώτη παρακολουθήσαμε μια όντως εντυπωσιακή αλλαγή φρουράς και η βόλτα έκλεισε με την επίσκεψη στον τάφο του JFK όπου καίει η άσβεστη φλόγα. Η βραδιά έκλεισε με φαγητό, στην κοντινή στο ξενοδοχείο,Chinatown.
H τελευταία μέρα ήταν παραδοσιακά αφιερωμένη στο spotting. Όπως έγραψα και πιο πάνω, το Dulles ήταν μακρυά, οπότε συμβιβάστηκα με το National (DCA) το οποίο απείχε λίγες στάσεις του Metro από το ξενοδοχείο. Το μεγαλύτερο αεροπλάνο που κατεβαίνει είναι το 757, οπότε για 10 περιπου ώρες "έλιωσα" κυριολεκτικά στα regional, φωτογραφίζοντας τόσο μέσα από το terminal όσο κι από το "επίσημο" σημείο, το Gravelly Park. Εχοντας χάσει την αίσθηση του χρόνου και της πείνας, επανήλθα στην πραγματικότητα από το τηλεφώνημα της Λένας, που ανησύχησε τόσες ώρες που δεν έδωσα σημεία ζωής. Τα μάζεψα λοιπόν και γύρισα στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστώ για τη βραδυνή έξοδο. Μιας και ήταν το τελευταίο βράδυ, έπρεπε να το τιμήσουμε με κάτι καλό. Επιλέχθηκε , λοιπόν, το Jaleo Tapas Bar, ένα Gourmet Tapas Restaurant. Όπως συμβαίνει σε τέοια μαγαζιά, οι μερίδες ήταν μικρές, ακριβές αλλά ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ νόστιμες, καθόλου δε λυπήθηκα τα $$$$$$$$$ που ακούμπησα. Με βαριά βήματα φτάσαμε στο δωμάτιο για να μαζέψουμε τα πράγματα και να ονειρευτούμε όλα όσα ζήσαμε τις προηγούμενες ημέρες.
19.6.2011 DL2555 DCA-JFK,CRJ 900 N932XJ Seat 14A
19.6.2011 LX 23 JFK-GVA , A330-343E HB-JHG "GLARUS", Seat 4A
20.6.2011 LX1822 GVA-ATH, A320-214 HB-JLP "ALLSHWIL", Seat 1F
20.6.2011 A3 126 ATH-SKG A320-232 SX-DVV "ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ" Seat 11A
Η μέρα ξημέρωσε μουντή και μελαγχολική για να συμβαδίσει με τη διάθεσή μας, καθώς το ταξίδι έφτανε στο τέλος του. Μια τελευταία βόλτα με το μετρό, μας έφτασε στο DCA, όπου αφού δώσαμε τα μπαγκάζια, η μεν Λένα το έριξε στους καφέδες κι εγώ στο spotting, μεχρι που η ώρα της επιβίβασης έφτασε οπότε βιώσαμε για πρώτη φορά το full body scanner. Ευκαιρία, λοπόν να δούνε οι Αμερικανοί τα @@ μου !
Αναχώρηση από τον 01, δεξιά στροφή πάνω από το Πεντάγωνο και 43 λεπτά αργότερα φρενάραμε στον 04R του JFK. Μαζέψαμε τις βαλίτσες, ακολούθησε περίπου 1 ώρα spotting από τα βρώμικα τζάμια του Τerminal 3 και τελικά πήραμε το Air Train για το Τ4 απ' όπου έφευγε η πτήση μας. Η ώρα πέρασε πολύ ευχάριστα στο lounge με φαγητό, ποτό, ντουζάκι και φυσικά χάζεμα στην πίστα. Επιβίβαση, βόλεμα στην 4Α και παρακολούθηση της όμορφης γειτόνισσας. Push Back στις 19:32, taxiing 28 λεπτών ως τον 22R απ' όπου αφήσαμε τη Νεα Υόρκη μέσα σ' ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Περίπου μισή ώρα αργότερα ξεκίνησε το service, μ' ενα Single Malt να μου φτιάχνει τη διάθεση μέχρις ότου φτάσει το δείπνο(Sauteed fillet of beef, Marsala sauce, Gncchi Piemontaise and grilled vegetables. Cheese selection. Pannacotta with orange and ginger compote). Ta 3 ποτήρια Clarendelle, τα 2 Port και η συσσωρευμένη κούραση των προηγούμενων ημερών, με έστειλαν στην Χωρα των Ονείρων αμέσως μετά το φαγητό (για τη σύζυγο δεν είμαι βέβαιος, μιας και καθόταν 2 θέσεις πιο πίσω). Ξύπνησα από ένα απαλό χτύπημα στην πλάτη, μιας και το πρωϊνό που είχα παραγγείλει ήταν έτοιμο (προτίμησα να το φάω από το να το φωτογραφήσω).
422 λεπτά πτήσης έφταναν στο τέλος τους καθώς ακουμπούσαμε στον 23. Χωρίς πολλά πολλά πήγαμε στο lounge για καφέ, μπάνιο και internet μεχρις ότου έφτασε η ώρα να μπούμε στο 320 που θα μας γυρνούσε στην πατρίδα. Απογείωση από τον 23, φαγητό (μηχανικά έφαγα τα κεφτεδάκια με τη σάλτσα) και τελικά μετά από 170 λεπτά στον αέρα, φρενάρισμα στην άσφαλτο του 03L του El. Ben. ένα υπέροχο πραγματικά ταξίδι, τελείωσε με τον ίδιο όμορφο τρόπο, με τον οποίο είχε ξεκινήσει.
VERDICT
- Η Swiss. Τι να πω, άλλη μια φορά έδειξε τον πολύ καλό εαυτό της. Το service καταπληκτικό, τα πληρώματα υπέροχα, φιλικά και πάνω απ' όλα ΕΠΕΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ.
- Η Ουάσιγκτον. Έρωτας με την πρώτη ματιά. Έχοντας επισκεφτεί τις 2 προηγούμενες χρονιές Σικάγο και Ν.Υ κατέληξα στην πλήρη απομυθοποίησή τους (ειδικά της τελευταίας). Η DC αποδείχτηκε μια πανέμορφη πόλη, ανθρώπινη και πάνω απ' όλα φιλόξενη. Αν ήταν να προτείνω σε κάποιον να επισκευτεί ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ πόλη στις ΗΠΑ, θα ήταν η Ουάσιγκτον.
Μέχρι το επόμενο ταξίδι, καλές πτήσεις σε όλους.
Ο πρόεδρος δεν είχε ειδοποιηθεί για την άφιξή μας, οπότε δεν ήταν δυνατόν να μας συναντήσει καθώς ήτο αξούριστος και η Michele ήταν με τα μπιγκουτί ακόμα, οπότε ξεκινήσαμε τον περίπατο για το Καπιτόλιο. Στο δρόμο κάναμε ένα πέρασμα από το National Arcives των ΗΠΑ όπου φυλάσσεται η Διακύρηξη της Ανεξαρτησίας. Οι ουρές ήταν τεράστιες, η φωτογράφηση απαγορεύονταν, ο χρόνος που διαθέσαμε συνολικά για τα 3 έγγραφα ήταν μόλις 10 λεπτά αλλά τουλάχιστον απολαύσαμε 1 ώρα δροσιάς, μακρυά από τον δυνατό πρωϊνό ήλιο. Το Καπιτόλιο έλαμπε κάτω από το δυνατό ήλιο και ο Στρατηγός Grant μας κοιτούσε βλοσυρός πάνω από το άλογό του, που ήρθαμε πρωϊνιάτικα, από του διαόλου το κέρατο να του χαλάσουμε την ησυχία του.
Αφού περάσαμε ένα εξονυχιστικό έλεγχο, μπήκαμε σ' ενα group για την 60λεπτη ξενάγηση στο κτίριο. Ο θόλος με κεντρικό θέμα την "Αποθέωση του Ουάσιγκτον" είναι πράγματι εκπληκτικός. Αφού φάγαμε στο εστιατόριο του Καπιτολίου (τιμές φαρμακείο !!!) περάσαμε από την υπόγεια διάβαση στη γειτονική Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου γλιτώνοντας έτσι τον επίσης χρονοβόρο έλεγχο. Απ' τη γειτονική στάση του Μετρό βρεθήκαμε στο Εθνικό Κοιμητήριο του Arlington όπου οι σειρές των τάφων προκαλούν ασυναίσθητα ένα δέος ειδικά όταν περιλαμβάνουν τέτοιες περιπτώσεις. Στο μνημείο του Αγνωστου στρατιώτη παρακολουθήσαμε μια όντως εντυπωσιακή αλλαγή φρουράς και η βόλτα έκλεισε με την επίσκεψη στον τάφο του JFK όπου καίει η άσβεστη φλόγα. Η βραδιά έκλεισε με φαγητό, στην κοντινή στο ξενοδοχείο,Chinatown.
H τελευταία μέρα ήταν παραδοσιακά αφιερωμένη στο spotting. Όπως έγραψα και πιο πάνω, το Dulles ήταν μακρυά, οπότε συμβιβάστηκα με το National (DCA) το οποίο απείχε λίγες στάσεις του Metro από το ξενοδοχείο. Το μεγαλύτερο αεροπλάνο που κατεβαίνει είναι το 757, οπότε για 10 περιπου ώρες "έλιωσα" κυριολεκτικά στα regional, φωτογραφίζοντας τόσο μέσα από το terminal όσο κι από το "επίσημο" σημείο, το Gravelly Park. Εχοντας χάσει την αίσθηση του χρόνου και της πείνας, επανήλθα στην πραγματικότητα από το τηλεφώνημα της Λένας, που ανησύχησε τόσες ώρες που δεν έδωσα σημεία ζωής. Τα μάζεψα λοιπόν και γύρισα στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστώ για τη βραδυνή έξοδο. Μιας και ήταν το τελευταίο βράδυ, έπρεπε να το τιμήσουμε με κάτι καλό. Επιλέχθηκε , λοιπόν, το Jaleo Tapas Bar, ένα Gourmet Tapas Restaurant. Όπως συμβαίνει σε τέοια μαγαζιά, οι μερίδες ήταν μικρές, ακριβές αλλά ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ νόστιμες, καθόλου δε λυπήθηκα τα $$$$$$$$$ που ακούμπησα. Με βαριά βήματα φτάσαμε στο δωμάτιο για να μαζέψουμε τα πράγματα και να ονειρευτούμε όλα όσα ζήσαμε τις προηγούμενες ημέρες.
19.6.2011 DL2555 DCA-JFK,CRJ 900 N932XJ Seat 14A
19.6.2011 LX 23 JFK-GVA , A330-343E HB-JHG "GLARUS", Seat 4A
20.6.2011 LX1822 GVA-ATH, A320-214 HB-JLP "ALLSHWIL", Seat 1F
20.6.2011 A3 126 ATH-SKG A320-232 SX-DVV "ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ" Seat 11A
Η μέρα ξημέρωσε μουντή και μελαγχολική για να συμβαδίσει με τη διάθεσή μας, καθώς το ταξίδι έφτανε στο τέλος του. Μια τελευταία βόλτα με το μετρό, μας έφτασε στο DCA, όπου αφού δώσαμε τα μπαγκάζια, η μεν Λένα το έριξε στους καφέδες κι εγώ στο spotting, μεχρι που η ώρα της επιβίβασης έφτασε οπότε βιώσαμε για πρώτη φορά το full body scanner. Ευκαιρία, λοπόν να δούνε οι Αμερικανοί τα @@ μου !
Αναχώρηση από τον 01, δεξιά στροφή πάνω από το Πεντάγωνο και 43 λεπτά αργότερα φρενάραμε στον 04R του JFK. Μαζέψαμε τις βαλίτσες, ακολούθησε περίπου 1 ώρα spotting από τα βρώμικα τζάμια του Τerminal 3 και τελικά πήραμε το Air Train για το Τ4 απ' όπου έφευγε η πτήση μας. Η ώρα πέρασε πολύ ευχάριστα στο lounge με φαγητό, ποτό, ντουζάκι και φυσικά χάζεμα στην πίστα. Επιβίβαση, βόλεμα στην 4Α και παρακολούθηση της όμορφης γειτόνισσας. Push Back στις 19:32, taxiing 28 λεπτών ως τον 22R απ' όπου αφήσαμε τη Νεα Υόρκη μέσα σ' ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Περίπου μισή ώρα αργότερα ξεκίνησε το service, μ' ενα Single Malt να μου φτιάχνει τη διάθεση μέχρις ότου φτάσει το δείπνο(Sauteed fillet of beef, Marsala sauce, Gncchi Piemontaise and grilled vegetables. Cheese selection. Pannacotta with orange and ginger compote). Ta 3 ποτήρια Clarendelle, τα 2 Port και η συσσωρευμένη κούραση των προηγούμενων ημερών, με έστειλαν στην Χωρα των Ονείρων αμέσως μετά το φαγητό (για τη σύζυγο δεν είμαι βέβαιος, μιας και καθόταν 2 θέσεις πιο πίσω). Ξύπνησα από ένα απαλό χτύπημα στην πλάτη, μιας και το πρωϊνό που είχα παραγγείλει ήταν έτοιμο (προτίμησα να το φάω από το να το φωτογραφήσω).
422 λεπτά πτήσης έφταναν στο τέλος τους καθώς ακουμπούσαμε στον 23. Χωρίς πολλά πολλά πήγαμε στο lounge για καφέ, μπάνιο και internet μεχρις ότου έφτασε η ώρα να μπούμε στο 320 που θα μας γυρνούσε στην πατρίδα. Απογείωση από τον 23, φαγητό (μηχανικά έφαγα τα κεφτεδάκια με τη σάλτσα) και τελικά μετά από 170 λεπτά στον αέρα, φρενάρισμα στην άσφαλτο του 03L του El. Ben. ένα υπέροχο πραγματικά ταξίδι, τελείωσε με τον ίδιο όμορφο τρόπο, με τον οποίο είχε ξεκινήσει.
VERDICT
- Η Swiss. Τι να πω, άλλη μια φορά έδειξε τον πολύ καλό εαυτό της. Το service καταπληκτικό, τα πληρώματα υπέροχα, φιλικά και πάνω απ' όλα ΕΠΕΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ.
- Η Ουάσιγκτον. Έρωτας με την πρώτη ματιά. Έχοντας επισκεφτεί τις 2 προηγούμενες χρονιές Σικάγο και Ν.Υ κατέληξα στην πλήρη απομυθοποίησή τους (ειδικά της τελευταίας). Η DC αποδείχτηκε μια πανέμορφη πόλη, ανθρώπινη και πάνω απ' όλα φιλόξενη. Αν ήταν να προτείνω σε κάποιον να επισκευτεί ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ πόλη στις ΗΠΑ, θα ήταν η Ουάσιγκτον.
Μέχρι το επόμενο ταξίδι, καλές πτήσεις σε όλους.
