- Εγγραφή
- 04/09/2003
- Μηνύματα
- 3.827
- Likes
- 213
Μαζί με τον Βασίλη ξεκινήσαμε από Θεσσαλονίκη γύρω στις 12:30, για αυτό το εναλλακτικό trip, που χρειάζεται λιγότερο από μίση μέρα, και περιλαμβάνει εξερεύνηση των 2 αεροδρομίων της Δυτικής Μακεδονίας αλλά και δεκάλεπτη πτήση με τις ΟΑ σε τιμή ευκαιρίας... 
Στις 12:50 φεύγουμε ήδη από τον Π.Α.Θ.Ε. και μπαίνουμε στην Εγνατία προς Βέροια. Γύρω στις 13:10 κάνουμε μια μικρή παρέκλιση από την πορεία μας για να περάσουμε δίπλα από το αεροδρόμιο της Αλεξάνδρειας, που εδρεύει μονάδα της Αεροπορίας Στρατού με ελικόπτερα, και στη συνέχεια επιστρέφουμε στην Εγνατία. Στις 13:30 αφήνουμε στα δεξιά μας, την Βέροια, και μπαίνουμε στο νέο κομμάτι της Εγνατίας που παραδόθηκε πριν μερικούς μήνες "Κουλούρα-Πολύμυλος", μήκους 26 km, με 15 διπλές σήραγγες συνολικού μήκους 6,5 km (με τη μεγαλύτερη να έχει μήκος 2,2 km) καθώς και 6 μεγάλες γέφυρες συνολικού μήκους 1,5 km (φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο) . Το πάλαι ποτέ δύσκολο και χρονοβόρο στο πέρασμα του, τμήμα της Καστανιάς, το έχουμε παρακάμψει σε λιγότερο από 20 λεπτά, και στις 13:50 βλέπουμε στα δεξιά μας έναν από τους ατμοηλεκτρικούς σταθμούς της ΔΕΗ που τροφοδοτούν όλη την ηπειρωτική χώρα. Μετά από μικρό μπέρδεμα μέχρι να βρούμε το αεροδρόμιο, μιας και στην Κοζάνη φαίνεται πως είναι περιττό στοιχείο της πόλης, και έχουν φροντίσει να μην αναφέρεται πουθενά στις πινακίδες, φτάνουμε τελικά στον "Φίλιππο" στις 14:15.
Η έκταση που καταλαμβάνει το αεροδρόμιο είναι αρκετά μεγάλη καθώς περιλαμβάνεται και εκτενής ανεκμετάλλευτη περιφραγμένη έκταση. Στο βόρειο τμήμα του αεροδρομίου βρίσκεται εγκατεστημένο το "Αεροπορικό Απόσπασμα Κοζάνης" με αρκετά παλιά κτίρια και μεταλλικά τωλ, ενώ ακριβώς από κάτω, είναι ο αεροσταθμός, το parking, και οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις. Στο μικρό parking βασιλεύει γαλήνη και ηρεμία, και το μοναδικό όχημα είναι ένα λεωφορειάκι που έχει έρθει μάλλον αρκετά νωρίς για να παραλάβει κάποιο μικρό group (πιθανώς ΚΑΠΗ ?). Ο οδηγός του ασχολείται με την περιποίηση του οχήματος και δεν δίνει σημασία στην παρουσία μας, που διατάραξε την ησυχία του χώρου... Το σκηνικό αντικατοπτρίζει μια γενικότερη κατάσταση επαρχιακής γαλήνης και απραξίας (και λίγο από western...). Ο αεροσταθμός είναι ένα μικρό ισόγειο κτίριο 300 m², χαμηλοτάβανο (χαμηλότερο και από σπίτι), με ξύλινα στέγαστρα με κεραμίδια σε 2 από τις όψεις του, ενώ υπάρχει ένα δώμα στο κέντρο, όπου λειτουργεί ο πύργος. Το εσωτερικό του θυμίζει διαρρύθμιση κατοικίας με διάδρομο, με πόρτες προς τα δωμάτια, που είναι 2-3 γραφεία του προσωπικού, το λουτρό, και η σαλοκουζίνα (αίθουσα αναχωρήσεων και κουζίνα-κυλικείο). Αίθουσα αφίξεων δεν υπάρχει, μιας και μετά την άφιξη του αεροσκάφους, οι επιβάτες κατευθύνονται κατευθείαν από το δάπεδο στο parking, και όσοι έχουν αποσκευές τις παραλαμβάνουν κατευθείαν από το trailer(αυτό γίνεται και σε άλλα μικρά ελληνικά αεροδρόμια... δεν είναι κοζανίτικη πατέντα
). Μια γάτα κόβει βόλτες εντός και εκτός του κτιρίου. Ο καιρός και ο ουρανός εναλλάσσονται συνεχώς, και ανά διαστήματα συγκεντρώνονται απειλητικά σύννεφα, τοπικά πάνω από το αεροδρόμιο. 2-3 φορές πιάνει και δυνατή βροχή ενώ ο "αερολιμενάρχης-ελεγκτής-μετεωρολόγος" βγαίνει συνεχώς από τον "πύργο" στο μπαλκόνι και προσπαθεί να εκτιμήσει τον καιρό. Το αεροδρόμιο διαθέτει πάντως και μετεωρολογικό σταθμό, δίπλα στο parking, τον οποίο επιβλέπει το παιδί από την ΠΑ.
Φώτο από το LGKZ:
(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),
Και αφού τελειώσαμε με την ξενάγηση του χώρου, να ασχοληθούμε και λίγο με τον κόσμο του αεροδρομίου. Μπαίνοντας μέσα στο "terminal", δεν υπήρχε κανείς αν και ακούγαμε κάποιες συνομηλίες από το βάθος του διαδρόμου με τα δωμάτια. Μετά από λίγο, οι πρώτοι που εμφανίστηκαν είναι οι κυλικιάρχες (ένας μπαμπάς κι ένας γιος). Το κυλικείο δεν είναι τίποτα άλλο από ένας πάγκος. Το λοιπό προσωπικό του αεροδρομίου είναι μια υπάλληλος των ΟΑ, που έκανε και το check-in (σ' έναν ξύλινο πάγκο) και η οποία μας ενημέρωσε, πως μας περιμέναν από το πρωί να δουν ποιοι είναι αυτοί (...οι περίεργοι) που θα κάνουν το LGKZ-LGKA, καθώς πάααρα πολύ σπάνια εως ποτέ (όπως μας είπε) εμφανίζονται επιβάτες στο συγκεκριμένο δρομολόγιο... Μας checkάρει γρήγορα μιας και δεν έχουμε αποσκευές, ενώ συγκεκριμένη θέση δεν δίνεται αφού ο καθένας κάθετε όπου προλάβει (ούτε στα ΚΤΕΛ έτσι... δείτε παρακάτω). Λοιπό προσωπικό, 2-3 άτομα ακόμα από ΥΠΑ (ή ΟΑ?) για τις δουλειές της πίστας και τα υπόλοιπα, καθώς και οι αστυνομικοί (για τον έλεγχο) που κατέφθασαν ελάχιστα λεπτά πριν έρθει το αεροσκάφος. Οι επιβάτες της πτήσης (προς Αθήνα εννοείτε), άρχισαν να καταφτάνουν αρκετά αργότερα, ενώ υπήρχαν και άτομα από το εξωτερικό. Σιγά-σιγά το parking άρχισε να γεμίζει από taxi, και λοιπούς συγγενείς...
08-06-2005 OA832 KZI-KSO DHC-8-102 SX-BIQ Economy Class
(STD 16:15 - STA 16:40)
Ο καιρός άλλαζε συνεχώς... και οι ανησυχίες μας μεγάλωναν, μιας και τα σύννεφα πύκνωναν προς την κατεύθυνση της Καστοριάς. Τελικά το αεροσκάφος έφτασε από Αθήνα και προσγειώθηκε γύρω στις 16:00 (στον 32), ενώ στην τελική για το διάδρομο, πέρασε ακριβώς πάνω από την κορυφή (που εξέχει χαρακτηριστικά), όπου είχε πέσει το YS-11 της ΟΑ το 1976. Μετά την αποβίβαση των επιβατών από Αθήνα, περάσαμε ταχύτατα τον έλεγχο... (ενώ ένας εκ των κυβερνητών κατέβηκε στο terminal, για να πάει τουαλέτα (?) ), και με τα πόδια φτάσαμε στον Κάχι (SX-BIQ), που βρισκόταν λίγα μέτρα μετά το κτίριο, στο δάπεδο. Στις 16:10 γίνεται η επιβίβαση, και το αεροσκάφος τελικά έχει πληρότητα 86%, μιας και στο σκέλος LGKZ-LGKA (το οποίο έχει επιβάτες LGAV-LGKA και LGKZ-LGAV συν εμάς), υπάρχουν 32 επιβάτες στο 37θεσιο Dash (φώτο). Προλαβαίνουμε 2 θέσεις κι εγώ κάθομαι δίπλα στο παράθυρο για να αποθανατίσω την πτήση. Το αεροσκάφος δείχνει τα χρόνια του, μιας και το συγκεκριμένο πετάει από το 1993. Ένας επιβάτης (μπορεί και υπάλληλος των ΟΑ), παίρνει κατευθείαν την θέση του στο πιλοτήριο, ενώ η συνοδός κάνει βιαστικά την ενημέρωση περί σωστικών μέσων από το ακουστικό, που βρίσκεται στην πόρτα: διάρκεια πτήσης 10 min. Στις 16:17 τροχοδρομούμε προς το νότιο άκρο του διαδρόμου (32) και στις 16:20 έχουμε πάρει θέση για απογείωση στο κατώφλι. Μετά από 1 λεπτό ο "Κάχι" βρίσκεται ήδη στον αέρα, οι τροχοί μαζεύονται κάτω από τις πτέρυγες, και το αεροσκάφος στρέφεται προς τα αριστερά για να πετάξει ακριβώς πάνω από την πόλη της Κοζάνης, ενώ οι αναταράξεις έχουν ήδη αρχίσει και είναι πολύ έντονες. Η πτήση είναι σύντομη, οπότε το ύψος που πετάμε είναι ελάχιστο, πάνω από την Εγνατία και το ιδιαίτερα όμορφο ανάγλυφο και τα χωριά της περιοχής συνδυασμένα από ένα ουράνιο τόξο και τέλεια ορατότητα (φώτο),(φώτο)(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο) Οι φωτογραφίες δίνουν και παίρνουν αλλά οι μισές βγήκαν "κουνημένες" μιας οι αναταράξεις -εντονότατες- μας συντρόφευσαν ως το τέλος της πτήσης. Στις 16:30 έχουν ήδη βγει οι τροχοί(φώτο),(φώτο)., και οδεύουμε προς τον Αριστοτέλη οπού προσγειωνόμαστε στον αχανή -για τα δεδομένα του αεροσκάφους- διάδρομο 30 μήκους σχεδόν 2800 m στις 16:32(φώτο). Θα βρεθούμε μπροστά στον αεροσταθμό μετά από 2 λεπτά τροχοδρόμησης, αφού το δάπεδο βρίσκεται σχεδόν στο τέλος του διαδρόμου.
Στις 16:35 ήδη είμαστε εκτός αεροσκάφους (φώτο),(φώτο), και στις 16:40 παίρνουμε κιόλας το taxi (με αρκετά τσιμπημένη τιμή, αν και δεν έχουμε αποσκευές) για την πόλη της Καστοριάς. Το αεροδρόμιο εδώ θυμίζει κάπως περισσότερο αεροδρόμιο (απ' ότι στην Κοζάνη). Υπάρχει δάπεδο για 2 αεροσκάφη (jet), και το κτίριο (αν και προϊόν προκατασκευής), είναι αρκετά μεγάλο, με ιμάντα αποσκευών (που λειτουργεί) και δυνατότητα εξυπηρέτησης και πτήσεων από το εξωτερικό (με έλεγχο διαβατηρίων, "τελωνείο", κτλ.). Ωστόσο, δεν διαθέτει πύργο ελέγχου, γεγονός που κάνει απαγορευτική τη χρήση του για διεθνείς πτήσεις (3 χρόνια μετά τα εγκαίνια του διαδρόμου). Αρκετό προσωπικό κι εδώ, αστυνομικοί, πυροσβέστες στο πυροσβεστικό όχημα και taxi που μας περιμένουν για να μας μεταφέρουν στην πόλη. Το αεροδρόμιο βρίσκεται στο Άργος Ορεστικό, εντελώς στα όρια του χωριού, και απέχει από την Καστοριά, γύρω στα 10 min, με το taxi.
Φώτο από το LGKA:
(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο)
Έτσι, 04h20 μετά την αναχώρηση μας από τη Θεσσαλονίκη, είμαστε στην πανέμορφη -ως γνωστόν- πολή της Καστοριάς (φώτο), η οποία οδικώς απέχει 192 km. Εδώ βέβαια τελειώνει και το όμορφο και ενδιαφέρον κομμάτι του ταξιδιού, μιας και η επιστροφή μας, αναγκαστικά θα γίνει με ΚΤΕΛ ως την Κοζάνη (μιας και ο "Κάχι" έφυγε απευθείας για Αθήνα), για να παραλάβουμε το αυτοκίνητο από το parking του αεροδρομίου και να επιστρέψουμε στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο καταφέραμε με αυτό τον τρόπο να κάνουμε μια σύγκριση των 2 εναλλακτικών τρόπων μεταφοράς μεταξύ Κοζάνης και Καστοριάς (αν και η αεροπορική σύνδεση των 2 πόλεων είναι διαθέσιμη μόνο κατά τη μία κατεύθυνση). Η τίμη του εισιτηρίου της OA832 ήταν 30 EUR (το άτομο), ενώ το ΚΤΕΛ στοίχισε για τα 2 άτομα, περίπου 13 EUR, αν και δεν θυμάμαι αν έκοψα φοιτητικό ή όχι...!
Στην Καστοριά, είχαμε στη διάθεση μας 2,5 ώρες για μια μικρή βόλτα (φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(πρακτορείο ΟΑ) και φαγητό, μιας και στις 19:30 έφευγε το βραδινό ΚΤΕΛ για Αθήνα, το οποίο διέρχεται και από Κοζάνη (Για όσους ενδιαφέρονται, η διάρκεια του ταξιδιού ως την Αθήνα είναι... 8 ώρες, μιας και το συγκεκριμένο δρομολόγιο φτάνει στην Αθήνα στις 03:20 τα ξημερώματα.). (φώτο),(φώτο)Για τη διαδρομή με το ΚΤΕΛ δεν θα πω πολλά, εκτός του ότι ο οδηγός ήταν αρκετά περίεργος, μιας και αρχικά του κακοφάνηκε ότι ήθελα να έχω την τσάντα μου (του ώμου), μαζί μου στο κάθισμα... Τελικά μου επέτρεψε να την πάρω, αλλά δεν έκανε το ίδιο και με τον επόμενο επιβάτη τον οποίο απαγόρεψε να ανέβει αν δεν άφηνε την τσάντα του στο χώρο των αποσκευών... Απαίτησε φυσικά στη συνέχεια να καθίσει ο κάθε επιβάτης στην αναγραφόμενη στο εισιτήριο θέση (με τον ανάλογο βέβαια "ευγενικό" τρόπο, που αρμόζει σε ΚΤΕΛ) παρόλο που υπήρχαν 9-10 επιβάτες όλο κι όλο, ενώ εξόρισε 2 Αλβανούς επιβάτες στην τελευταία σειρά. Αναχωρήσαμε στην ώρα μας, περάσαμε για άλλη μια φορά από το Άργος Ορεστικό και τον Αριστοτέλη και συνεχίσαμε προς Κοζάνη με μια στάση, αυτή τη φορά σε αστυνομικό μπλόκο (συνοριοφυλάκων καλύτερα) που ανέβηκαν πάνω και εξέτασαν τους Αλβανούς... Όλα αυτά τα μέτρα, προφανώς έχουν προκύψει μετά τις λεωφορειοπειρατίες των τελευταίων ετών. Ο κακός οδηγός σταδιακά άρχισε να δείχνει το καλό του πρόσωπο, επιτρέποντας τον "ατίθασο" επιβάτη που ήθελε την τσάντα μαζί του, να κάτσει όπου θέλει... και αποφασίζοντας να αφήσει εμάς αντί για το κέντρο της Κοζάνης, στη διασταύρωση του αεροδρομίου, οπότε θα γλιτώναμε το 2ο taxi της ημέρας. Έτσι μετά από αρκετό περπάτημα ως τον αεροσταθμό, φτάσαμε στις 21:00, στο parking, λίγο πριν βραδιάσει για μερικές τελευταίες φωτογραφίες του κλειστού και έρημου πια αεροσταθμού... Ωστόσο το παιδί της Πολεμικής Αεροπορίας (που έχει υπό την ευθύνη του τον μετεωρολογικό σταθμό), βγήκε από το κτίριο... για να μας θυμίσει ότι οι φωτογραφίες (των απόρρητων εγκαταστάσεων Κοζάνης ) απαγορεύονται (υπήρχαν εξάλλου ταμπέλες παντού και σε πολιτικούς(!) και στρατιωτικούς χώρους) . Λίγο παραπέρα, ένα delivery boy, έφερνε πίτσες με το μηχανάκι στους υπόλοιπους του Αεροπορικού Αποσπάσματος (το οποίο δεν κατάλαβα τι εξυπηρετεί ακριβώς...)
Το ταξίδι Κοζάνη-Θεσσαλονίκη από την Εγνατία, κράτησε σχεδόν μια ώρα, συντροφιά με τις συχνότητες της περιοχής...
Στις 12:50 φεύγουμε ήδη από τον Π.Α.Θ.Ε. και μπαίνουμε στην Εγνατία προς Βέροια. Γύρω στις 13:10 κάνουμε μια μικρή παρέκλιση από την πορεία μας για να περάσουμε δίπλα από το αεροδρόμιο της Αλεξάνδρειας, που εδρεύει μονάδα της Αεροπορίας Στρατού με ελικόπτερα, και στη συνέχεια επιστρέφουμε στην Εγνατία. Στις 13:30 αφήνουμε στα δεξιά μας, την Βέροια, και μπαίνουμε στο νέο κομμάτι της Εγνατίας που παραδόθηκε πριν μερικούς μήνες "Κουλούρα-Πολύμυλος", μήκους 26 km, με 15 διπλές σήραγγες συνολικού μήκους 6,5 km (με τη μεγαλύτερη να έχει μήκος 2,2 km) καθώς και 6 μεγάλες γέφυρες συνολικού μήκους 1,5 km (φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο) . Το πάλαι ποτέ δύσκολο και χρονοβόρο στο πέρασμα του, τμήμα της Καστανιάς, το έχουμε παρακάμψει σε λιγότερο από 20 λεπτά, και στις 13:50 βλέπουμε στα δεξιά μας έναν από τους ατμοηλεκτρικούς σταθμούς της ΔΕΗ που τροφοδοτούν όλη την ηπειρωτική χώρα. Μετά από μικρό μπέρδεμα μέχρι να βρούμε το αεροδρόμιο, μιας και στην Κοζάνη φαίνεται πως είναι περιττό στοιχείο της πόλης, και έχουν φροντίσει να μην αναφέρεται πουθενά στις πινακίδες, φτάνουμε τελικά στον "Φίλιππο" στις 14:15.Η έκταση που καταλαμβάνει το αεροδρόμιο είναι αρκετά μεγάλη καθώς περιλαμβάνεται και εκτενής ανεκμετάλλευτη περιφραγμένη έκταση. Στο βόρειο τμήμα του αεροδρομίου βρίσκεται εγκατεστημένο το "Αεροπορικό Απόσπασμα Κοζάνης" με αρκετά παλιά κτίρια και μεταλλικά τωλ, ενώ ακριβώς από κάτω, είναι ο αεροσταθμός, το parking, και οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις. Στο μικρό parking βασιλεύει γαλήνη και ηρεμία, και το μοναδικό όχημα είναι ένα λεωφορειάκι που έχει έρθει μάλλον αρκετά νωρίς για να παραλάβει κάποιο μικρό group (πιθανώς ΚΑΠΗ ?). Ο οδηγός του ασχολείται με την περιποίηση του οχήματος και δεν δίνει σημασία στην παρουσία μας, που διατάραξε την ησυχία του χώρου... Το σκηνικό αντικατοπτρίζει μια γενικότερη κατάσταση επαρχιακής γαλήνης και απραξίας (και λίγο από western...). Ο αεροσταθμός είναι ένα μικρό ισόγειο κτίριο 300 m², χαμηλοτάβανο (χαμηλότερο και από σπίτι), με ξύλινα στέγαστρα με κεραμίδια σε 2 από τις όψεις του, ενώ υπάρχει ένα δώμα στο κέντρο, όπου λειτουργεί ο πύργος. Το εσωτερικό του θυμίζει διαρρύθμιση κατοικίας με διάδρομο, με πόρτες προς τα δωμάτια, που είναι 2-3 γραφεία του προσωπικού, το λουτρό, και η σαλοκουζίνα (αίθουσα αναχωρήσεων και κουζίνα-κυλικείο). Αίθουσα αφίξεων δεν υπάρχει, μιας και μετά την άφιξη του αεροσκάφους, οι επιβάτες κατευθύνονται κατευθείαν από το δάπεδο στο parking, και όσοι έχουν αποσκευές τις παραλαμβάνουν κατευθείαν από το trailer(αυτό γίνεται και σε άλλα μικρά ελληνικά αεροδρόμια... δεν είναι κοζανίτικη πατέντα
). Μια γάτα κόβει βόλτες εντός και εκτός του κτιρίου. Ο καιρός και ο ουρανός εναλλάσσονται συνεχώς, και ανά διαστήματα συγκεντρώνονται απειλητικά σύννεφα, τοπικά πάνω από το αεροδρόμιο. 2-3 φορές πιάνει και δυνατή βροχή ενώ ο "αερολιμενάρχης-ελεγκτής-μετεωρολόγος" βγαίνει συνεχώς από τον "πύργο" στο μπαλκόνι και προσπαθεί να εκτιμήσει τον καιρό. Το αεροδρόμιο διαθέτει πάντως και μετεωρολογικό σταθμό, δίπλα στο parking, τον οποίο επιβλέπει το παιδί από την ΠΑ.Φώτο από το LGKZ:
(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),
Και αφού τελειώσαμε με την ξενάγηση του χώρου, να ασχοληθούμε και λίγο με τον κόσμο του αεροδρομίου. Μπαίνοντας μέσα στο "terminal", δεν υπήρχε κανείς αν και ακούγαμε κάποιες συνομηλίες από το βάθος του διαδρόμου με τα δωμάτια. Μετά από λίγο, οι πρώτοι που εμφανίστηκαν είναι οι κυλικιάρχες (ένας μπαμπάς κι ένας γιος). Το κυλικείο δεν είναι τίποτα άλλο από ένας πάγκος. Το λοιπό προσωπικό του αεροδρομίου είναι μια υπάλληλος των ΟΑ, που έκανε και το check-in (σ' έναν ξύλινο πάγκο) και η οποία μας ενημέρωσε, πως μας περιμέναν από το πρωί να δουν ποιοι είναι αυτοί (...οι περίεργοι
) που θα κάνουν το LGKZ-LGKA, καθώς πάααρα πολύ σπάνια εως ποτέ (όπως μας είπε) εμφανίζονται επιβάτες στο συγκεκριμένο δρομολόγιο... Μας checkάρει γρήγορα μιας και δεν έχουμε αποσκευές, ενώ συγκεκριμένη θέση δεν δίνεται αφού ο καθένας κάθετε όπου προλάβει (ούτε στα ΚΤΕΛ έτσι... δείτε παρακάτω). Λοιπό προσωπικό, 2-3 άτομα ακόμα από ΥΠΑ (ή ΟΑ?) για τις δουλειές της πίστας και τα υπόλοιπα, καθώς και οι αστυνομικοί (για τον έλεγχο) που κατέφθασαν ελάχιστα λεπτά πριν έρθει το αεροσκάφος. Οι επιβάτες της πτήσης (προς Αθήνα εννοείτε), άρχισαν να καταφτάνουν αρκετά αργότερα, ενώ υπήρχαν και άτομα από το εξωτερικό. Σιγά-σιγά το parking άρχισε να γεμίζει από taxi, και λοιπούς συγγενείς...08-06-2005 OA832 KZI-KSO DHC-8-102 SX-BIQ Economy Class
(STD 16:15 - STA 16:40)
Ο καιρός άλλαζε συνεχώς... και οι ανησυχίες μας μεγάλωναν, μιας και τα σύννεφα πύκνωναν προς την κατεύθυνση της Καστοριάς. Τελικά το αεροσκάφος έφτασε από Αθήνα και προσγειώθηκε γύρω στις 16:00 (στον 32), ενώ στην τελική για το διάδρομο, πέρασε ακριβώς πάνω από την κορυφή (που εξέχει χαρακτηριστικά), όπου είχε πέσει το YS-11 της ΟΑ το 1976. Μετά την αποβίβαση των επιβατών από Αθήνα, περάσαμε ταχύτατα τον έλεγχο... (ενώ ένας εκ των κυβερνητών κατέβηκε στο terminal, για να πάει τουαλέτα (?) ), και με τα πόδια φτάσαμε στον Κάχι (SX-BIQ), που βρισκόταν λίγα μέτρα μετά το κτίριο, στο δάπεδο. Στις 16:10 γίνεται η επιβίβαση, και το αεροσκάφος τελικά έχει πληρότητα 86%, μιας και στο σκέλος LGKZ-LGKA (το οποίο έχει επιβάτες LGAV-LGKA και LGKZ-LGAV συν εμάς), υπάρχουν 32 επιβάτες στο 37θεσιο Dash (φώτο). Προλαβαίνουμε 2 θέσεις κι εγώ κάθομαι δίπλα στο παράθυρο για να αποθανατίσω την πτήση. Το αεροσκάφος δείχνει τα χρόνια του, μιας και το συγκεκριμένο πετάει από το 1993. Ένας επιβάτης (μπορεί και υπάλληλος των ΟΑ), παίρνει κατευθείαν την θέση του στο πιλοτήριο, ενώ η συνοδός κάνει βιαστικά την ενημέρωση περί σωστικών μέσων από το ακουστικό, που βρίσκεται στην πόρτα: διάρκεια πτήσης 10 min. Στις 16:17 τροχοδρομούμε προς το νότιο άκρο του διαδρόμου (32) και στις 16:20 έχουμε πάρει θέση για απογείωση στο κατώφλι. Μετά από 1 λεπτό ο "Κάχι" βρίσκεται ήδη στον αέρα, οι τροχοί μαζεύονται κάτω από τις πτέρυγες, και το αεροσκάφος στρέφεται προς τα αριστερά για να πετάξει ακριβώς πάνω από την πόλη της Κοζάνης, ενώ οι αναταράξεις έχουν ήδη αρχίσει και είναι πολύ έντονες. Η πτήση είναι σύντομη, οπότε το ύψος που πετάμε είναι ελάχιστο, πάνω από την Εγνατία και το ιδιαίτερα όμορφο ανάγλυφο και τα χωριά της περιοχής συνδυασμένα από ένα ουράνιο τόξο και τέλεια ορατότητα (φώτο),(φώτο)(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο) Οι φωτογραφίες δίνουν και παίρνουν αλλά οι μισές βγήκαν "κουνημένες" μιας οι αναταράξεις -εντονότατες- μας συντρόφευσαν ως το τέλος της πτήσης. Στις 16:30 έχουν ήδη βγει οι τροχοί(φώτο),(φώτο)., και οδεύουμε προς τον Αριστοτέλη οπού προσγειωνόμαστε στον αχανή -για τα δεδομένα του αεροσκάφους- διάδρομο 30 μήκους σχεδόν 2800 m στις 16:32(φώτο). Θα βρεθούμε μπροστά στον αεροσταθμό μετά από 2 λεπτά τροχοδρόμησης, αφού το δάπεδο βρίσκεται σχεδόν στο τέλος του διαδρόμου.
Στις 16:35 ήδη είμαστε εκτός αεροσκάφους (φώτο),(φώτο), και στις 16:40 παίρνουμε κιόλας το taxi (με αρκετά τσιμπημένη τιμή, αν και δεν έχουμε αποσκευές) για την πόλη της Καστοριάς. Το αεροδρόμιο εδώ θυμίζει κάπως περισσότερο αεροδρόμιο (απ' ότι στην Κοζάνη). Υπάρχει δάπεδο για 2 αεροσκάφη (jet), και το κτίριο (αν και προϊόν προκατασκευής), είναι αρκετά μεγάλο, με ιμάντα αποσκευών (που λειτουργεί) και δυνατότητα εξυπηρέτησης και πτήσεων από το εξωτερικό (με έλεγχο διαβατηρίων, "τελωνείο", κτλ.). Ωστόσο, δεν διαθέτει πύργο ελέγχου, γεγονός που κάνει απαγορευτική τη χρήση του για διεθνείς πτήσεις (3 χρόνια μετά τα εγκαίνια του διαδρόμου). Αρκετό προσωπικό κι εδώ, αστυνομικοί, πυροσβέστες στο πυροσβεστικό όχημα και taxi που μας περιμένουν για να μας μεταφέρουν στην πόλη. Το αεροδρόμιο βρίσκεται στο Άργος Ορεστικό, εντελώς στα όρια του χωριού, και απέχει από την Καστοριά, γύρω στα 10 min, με το taxi.
Φώτο από το LGKA:
(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο)
Έτσι, 04h20 μετά την αναχώρηση μας από τη Θεσσαλονίκη, είμαστε στην πανέμορφη -ως γνωστόν- πολή της Καστοριάς (φώτο), η οποία οδικώς απέχει 192 km. Εδώ βέβαια τελειώνει και το όμορφο και ενδιαφέρον κομμάτι του ταξιδιού, μιας και η επιστροφή μας, αναγκαστικά θα γίνει με ΚΤΕΛ ως την Κοζάνη (μιας και ο "Κάχι" έφυγε απευθείας για Αθήνα), για να παραλάβουμε το αυτοκίνητο από το parking του αεροδρομίου και να επιστρέψουμε στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο καταφέραμε με αυτό τον τρόπο να κάνουμε μια σύγκριση των 2 εναλλακτικών τρόπων μεταφοράς μεταξύ Κοζάνης και Καστοριάς (αν και η αεροπορική σύνδεση των 2 πόλεων είναι διαθέσιμη μόνο κατά τη μία κατεύθυνση). Η τίμη του εισιτηρίου της OA832 ήταν 30 EUR (το άτομο), ενώ το ΚΤΕΛ στοίχισε για τα 2 άτομα, περίπου 13 EUR, αν και δεν θυμάμαι αν έκοψα φοιτητικό ή όχι...!
Στην Καστοριά, είχαμε στη διάθεση μας 2,5 ώρες για μια μικρή βόλτα (φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(φώτο),(πρακτορείο ΟΑ) και φαγητό, μιας και στις 19:30 έφευγε το βραδινό ΚΤΕΛ για Αθήνα, το οποίο διέρχεται και από Κοζάνη (Για όσους ενδιαφέρονται, η διάρκεια του ταξιδιού ως την Αθήνα είναι... 8 ώρες, μιας και το συγκεκριμένο δρομολόγιο φτάνει στην Αθήνα στις 03:20 τα ξημερώματα.). (φώτο),(φώτο)Για τη διαδρομή με το ΚΤΕΛ δεν θα πω πολλά, εκτός του ότι ο οδηγός ήταν αρκετά περίεργος, μιας και αρχικά του κακοφάνηκε ότι ήθελα να έχω την τσάντα μου (του ώμου), μαζί μου στο κάθισμα... Τελικά μου επέτρεψε να την πάρω, αλλά δεν έκανε το ίδιο και με τον επόμενο επιβάτη τον οποίο απαγόρεψε να ανέβει αν δεν άφηνε την τσάντα του στο χώρο των αποσκευών... Απαίτησε φυσικά στη συνέχεια να καθίσει ο κάθε επιβάτης στην αναγραφόμενη στο εισιτήριο θέση (με τον ανάλογο βέβαια "ευγενικό" τρόπο, που αρμόζει σε ΚΤΕΛ) παρόλο που υπήρχαν 9-10 επιβάτες όλο κι όλο, ενώ εξόρισε 2 Αλβανούς επιβάτες στην τελευταία σειρά. Αναχωρήσαμε στην ώρα μας, περάσαμε για άλλη μια φορά από το Άργος Ορεστικό και τον Αριστοτέλη και συνεχίσαμε προς Κοζάνη με μια στάση, αυτή τη φορά σε αστυνομικό μπλόκο (συνοριοφυλάκων καλύτερα) που ανέβηκαν πάνω και εξέτασαν τους Αλβανούς... Όλα αυτά τα μέτρα, προφανώς έχουν προκύψει μετά τις λεωφορειοπειρατίες των τελευταίων ετών. Ο κακός οδηγός σταδιακά άρχισε να δείχνει το καλό του πρόσωπο, επιτρέποντας τον "ατίθασο" επιβάτη που ήθελε την τσάντα μαζί του, να κάτσει όπου θέλει... και αποφασίζοντας να αφήσει εμάς αντί για το κέντρο της Κοζάνης, στη διασταύρωση του αεροδρομίου, οπότε θα γλιτώναμε το 2ο taxi της ημέρας. Έτσι μετά από αρκετό περπάτημα ως τον αεροσταθμό, φτάσαμε στις 21:00, στο parking, λίγο πριν βραδιάσει για μερικές τελευταίες φωτογραφίες του κλειστού και έρημου πια αεροσταθμού... Ωστόσο το παιδί της Πολεμικής Αεροπορίας (που έχει υπό την ευθύνη του τον μετεωρολογικό σταθμό), βγήκε από το κτίριο... για να μας θυμίσει ότι οι φωτογραφίες (των απόρρητων εγκαταστάσεων Κοζάνης
) απαγορεύονται (υπήρχαν εξάλλου ταμπέλες παντού και σε πολιτικούς(!) και στρατιωτικούς χώρους) . Λίγο παραπέρα, ένα delivery boy, έφερνε πίτσες με το μηχανάκι στους υπόλοιπους του Αεροπορικού Αποσπάσματος (το οποίο δεν κατάλαβα τι εξυπηρετεί ακριβώς...)Το ταξίδι Κοζάνη-Θεσσαλονίκη από την Εγνατία, κράτησε σχεδόν μια ώρα, συντροφιά με τις συχνότητες της περιοχής...
