N 64° 07' 47" , W 21° 55' 10" : Reykjavík

[SomethingWild]

Εισαγωγή

Τις προηγούμενες μέρες ο καυτός ήλιος άρχισε να τσουρουφλίζει ξανά για τα καλά την “νύφη” του Θερμαϊκού. Μας είχε καλομάθει ο καιρός με τις βραδινές αστραπές και τις βροντές μέσα στη νύχτα. Όμως η ζέστη έκανε και πάλι την εμφάνισή της και τι πιο ωραία από μια “ανάσα δροσιάς” στην μακρινή Ισλανδία!

Για να φτάσει κανείς στην Ισλανδία, υπάρχουν αρκετές πλέον αεροπορικές επιλογές, κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Μπορεί κανείς να επιλέξει ανάμεσα στις εταιρίες Icelandair, Iceland Express και SAS. Αυτή τη χρονιά προστέθηκαν και οι εταιρίες: η easyJet από το Luton, η Norwegian από το Oslo-Gardermoen, η WOW air και η airberlin.




1η πτήση:

16/08/2012
SK 7606 : SKG ---> ARN
BOEING 737-800
LN–RGA


Ένα από τα έργα που που θα δώσουν “ανάσα” στο αεροδρόμιο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» έχει γίνει επιτέλους πραγματικότητα! Δεν αναφέρομαι φυσικά στην επέκταση του διαδρόμου προσαπογειώσεων αεροσκαφών 10-28 του Διεθνούς Αερολιμένα Θεσσαλονίκης «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» στη θάλασσα, αλλά στην έναρξη λειτουργίας της αλυσίδας café στην Ελλάδα, του Flocafé! Βρίσκεται μπροστά από την είσοδο των αναχωρήσεων. Αυτό είναι έργο! Μικρό, απλό και βγάζει λεφτά!

Βρισκόμασταν στο αεροδρόμιο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» κατά τη μία το μεσημέρι εκείνης της Πέμπτης. Το check-in πραγματοποιούταν μονάχα από έναν υπάλληλο της Goldair Handling, και η ουρά ατελείωτη! Ύστερα από αρκετές ερωτήσεις κατάφερα και βρήκα που είναι το τέλος της ουράς. Και τώρα περιμένουμε!
Ευτυχώς μετά από λίγο, δύο επιπλέον υπάλληλοι προστέθηκαν στην διαδικασία του check-in και σχετικά ξεμπερδέψαμε γρήγορα.
Το αεροσκάφος της SAS έφτασε στην ώρα του από τη Στοκχόλμη, οπότε και σκεφτήκαμε πως ήταν ώρα να περάσουμε και από τον έλεγχο ασφαλείας προς την αίθουσα αναχωρήσεων.
Στις 14:30 εμφανίστηκε η φωτεινή επιγραφή “BOARDING” στον “σειριακό” πίνακα της εξόδου 12, αλλά η επιβίβαση δεν ξεκινούσε. Και περιμέναμε, περιμέναμε, περιμέναμε αλλά τίποτα!
Μετά από μισή ώρα έκανε η Astra Airlines τη δική της διαδικασία αναχώρησης από τη δική μας έξοδο. Και μετά το ίδιο έκανε και η Germanwings.
Στις 15:30 η ανακοίνωση ανέφερε πως: “Οι Σκανδιναβικές αερογραμμές ανακοινώνουν την καθυστέρηση της πτήσης λόγω τεχνικού προβλήματος”. Το ίδιο έγινε και στις 16:00 και στις 16:30.
Και περιμέναμε, περιμέναμε.
Άλλοι έφευγαν και άλλοι έρχονταν και εμείς εκεί καθηλωμένοι !

Στις 17:00 προσέφεραν αναψυκτικά, αλλά εμείς εκείνη την ώρα τρώγαμε την σπανακόπιτα την μάνας μου!

Το αεροδρόμιο πλέον είχε αδειάσει και εμείς ακόμη ήμασταν εκεί και περιμέναμε. Στις 18:00 ξεκίνησε επιτέλους η επιβίβαση. Μεταφορά με λεωφορείο στο αεροσκάφος, καλωσόρισμα από το πλήρωμα και βολεύτηκα στις θέση 06F. Και πάλι περιμέναμε και περιμέναμε. Οι αεροσυνοδοί να μετράνε και να ξαναμετράνε τους επιβάτες, μια με το μυαλό τους και μια με μηχανικά μέσα.
Οι πόρτες επιτέλους έκλεισαν στις 18:40 και ξεκινήσαμε την τροχοδρόμηση προς τον διάδρομο 16/34. Με μέτωπο προς τον Τρίλοφο, αποχαιρετήσαμε τη Θεσσαλονίκη μας, και με πορεία πάνω από την Επανομή, τη Νέα Καλλικράτεια και τη Νέα Ποτίδαια, στροφή προς τα αριστερά για να βρεθούμε πάνω από το Ζαγκλιβέρι και τη λίμνη Βόλβη, για να αφήσουμε τελικά τον ελληνικό εναέριο χώρο πάνω από τη λίμνη Κερκίνη και τα Άνω Ποροϊα Σερρών.

Αφού λοιπόν σταθεροποιηθήκαμε στα 36.000 (ft) ήρθε και η σειρά του κυβερνήτη του αεροσκάφους να μας ενημερώσει για το τι συνέβη αυτή τη μέρα. Ένα πουλί μπήκε μέσα στον ένα κινητήρα κατά την διάρκεια προσγείωσης του αεροσκάφους στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε λοιπόν διαδικασία για να βρεθεί μηχανικός για το Boeing 737 στη Θεσσαλονίκη. Ο άνθρωπος βρέθηκε και ξεκίνησε η όλη διαδικασία, χρειαζόταν όμως και η έγκριση και από το “σπίτι μας στον Βορρά” (και δεν ξέρω αν έγινε η όλη διαδικασία είτε με fax είτε με e-mail), οπότε και περάσαν οι ώρες και μας βρήκε το βράδυ!

Ύστερα λοιπόν από μια διαδρομή πάνω από Σερβία, Ουγγαρία και Πολωνία, βγήκαμε στα σουηδικά παράλια, και στο ύψος της νήσου Gotland ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε <<πόδια>>, για να περάσουμε πάνω από τη Στοκχόλμη, τη Sollentuna και να προσγειωθούμε, με τρεισήμισι ώρες καθυστέρηση, στο Arlanda στις 20:55 τοπική ώρα.

 

[pulsar]

Το report σου έρχεται πάνω στην ώρα για εμένα, μιας και ξεκίνησε η προαναφερθείσα πτήση από την "έδρα" μου (LTN) και με δελεάζει υπερβολικά πολύ.
Ήδη έχω τον Lonely Planet παραμάσχαλα και ψάχνω την κατάλληλη περίοδο.

Άρχισες πολλά υποσχόμενος, περιμένουμε τη συνέχεια!

 

[SomethingWild]

Πιστεύω πως η easyJet έχει πολύ καλές τιμές από το Luton (LTN), αν μπορείς να το προγραμματίσεις 2-3 μήνες νωρίτερα

 

[SomethingWild]

2η πτήση:

16/08/2012
FI 313 : ARN ---> KEF
BOEING 757-200


Το αεροδρόμιο Arlanda ήταν άδειο στις δέκα το βράδυ. Οι τελευταίες πτήσεις είναι της blue1 για διάφορες πόλεις της Φινλανδίας γύρω στις 23:00, και μια πτήση των Τουρκικών Αερογραμμών για την Κωνσταντινούπολη τα μεσάνυχτα.
Μετά το check-in από μηχανήματα και την παράδοση των αποσκευών περάσαμε στον χώρο των αναχωρήσεων. Ο κόσμος ελάχιστος και με τους περισσότερους επιβάτες να περιμένουν στους αναπαυτικούς καναπέδες, άλλοι κουρασμένοι και άλλοι νυσταγμένοι.
Επιβίβαση στο αεροσκάφος με φυσούνα . Ο επιβάτης περνά πρώτα από την bussines class (Saga Class) και συνεχίζει προς την οικονομική, έτσι και εγώ πήγα και βολεύτηκα στη θέση μου 13Α δίπλα από την κίτρινη “Rolls Royce”. Η φίλη μου η Δήμητρα, μου είχε ήδη ζεστάνει τη θέση αυτή κατά την διάρκεια του δικού της ταξιδιού με την FI 312. Η ολοκλήρωση της επιβίβασης πραγματοποιήθηκε γρήγορα, και γρήγορα γρήγορα ξεκίνησε το push-back ενώ παράλληλα προβάλλονταν οι κανόνες ασφαλείας από τις κεντρικές οθόνες.

Κατά τη διάρκεια της πτήσης της Icelandair οι φροντιστές καμπίνας, δυο άντρες και δυο γυναίκες, προσέφεραν άφθονα “υγρά” καθώς και PSP παιχνιδομηχανές.

Ύστερα από 2 ώρες και 40 λεπτά ταξίδι, άφιξη στο διεθνές αεροδρόμιο “Leifur Eiríksson” Keflavik του Reykjavík.
Η αποβίβαση πραγματοποιήθηκε από τη μεσαία πόρτα του αεροσκάφους. Ο ένας από τους φροντιστές είχε αναλάβει τον ρόλο του τροχονόμου τώρα. Όταν ερχόταν άτομα από τις μπροστινές σειρές, σταματούσε τα άτομα που έρχονταν από τις πίσω σειρές.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση στον χώρο αφίξεων είναι πως υπάρχει και εκεί μαγαζί που μπορεί κάποιος να αγοράσει αλκοόλ και είδη καπνού. Δεν ξέρω αν ήταν tax-free τα προϊόντα και δεν ρώτησα και πως λειτουργεί η όλη διαδικασία μιας και η ώρα ήταν 12 τα μεσάνυκτα (και για το βιολογικό μου ρολόι ήταν ήδη τρεις τα ξημερώματα).

Τα λεωφορεία της Reykjavík Excursions ήταν εκεί και οι ευγενέστατοι υπάλληλοι βοηθούσαν τον κόσμο να επιβιβαστεί.
Το flybus θα σας μεταφέρει σε 40 λεπτά της ώρας στον κεντρικό σταθμό BSI του Reykjavík, ενώ αν θέλετε να σας μεταφέρουν μέχρι και την πόρτα από το κατάλυμα σας, θα πρέπει να πληρώσετε επιπλέον 3 ευρώ (500 ISK).

Ένα ζεστό και ήσυχο βράδυ μας υποδέχθηκε στην πόλη του Reykjavík.

 

[aakunz]

Κατρακύλησε η ισλανδική κορώνα, βλέπω. Το 2005, το flybus κόστιζε ISK1100. Τότε η μία κορώνα ήταν €0,02

 

[SomethingWild]

Τώρα πλέον ένα ευρώ είναι 151,11 ISK

Πραγματικά ναι, έχει κατρακυλήσει υπερβολικά. Τώρα μία ισλανδική κορώνα είναι € 0,00662.

 

[airzena]

Υπάρχει και η επιλογή του

http://www.grayline.is/tour/day_tours/A ... m_keflav(i)k_airport_/Iceland.is

http://www.grayline.is/default.aspx


από το αεροδρόμιο για το Blue Lagoon και μεταφορά στην πόλη (με δύο αναχωρήσεις ανά ημέρα).
Οπότε μπορείς να εκμεταλλευτείς το απόγευμα της άφιξης.

 

[SomethingWild]

Ένα ταξίδι στην Ισλανδία είναι ένα προορισμός που θα ικανοποιήσει σίγουρα τις προσδοκίες για κάθε έναν γεωλόγο, περιβαλλοντολόγο, βιολόγο, αλπινιστή, περιπατητή και ταξιδιώτη.

Το εμπορικό κέντρο του Reykjavík είναι συγκεντρωμένο κυρίως στη βόρεια πλευρά της πόλης, από την εκκλησία Hallgrímskirkja μέχρι το παλιό λιμάνι και από τη λίμνη Tjömin μέχρι το Φαλλολογικό μουσείο της Ισλανδίας.
Ο υπόλοιπος αστικός ιστός είναι περιοχές κατοικιών (μονοκατοικίες και διώροφα σπίτια με μεγάλες αυλές) ενώ προς τη βορειοανατολική πλευρά υπάρχουν κτίρια γραφείων.

Μια πρωινή βόλτα κατά μήκος της βόρειας ακτογραμμής θα σας δώσει μια γενική εικόνα της πόλης.
Στην βορειοανατολική πλευρά βρίσκεται το νησί Viðey.
Συνεχίζοντας παραλιακά έχεις μια ωραιότατη εικόνα της πόλης και πάντα του όρους Esjan.

 

[SomethingWild]

Το έργο τέχνης “Sólfar” του Jón Gunnar Árnason βρίσκεται στην παραλία στα βόρεια της πόλης.
Ακολουθώντας την ακτογραμμή προς το παλιό λιμάνι και κατηφορίζοντας προς την νότια παραλία της πόλης.
Η περιοχή είναι κοντά στο αεροδρόμιο της πόλης του Reykjavík, έχοντας συνέχεια θέα στα αριστερά σου το αεροδρόμιο και στα δεξιά τη θάλασσα, και συνεχίζει μέχρι την παραλία Nauthólsvík. Μια παραλία με 2 “δεξαμενές” από όπου και ρέει το ζεστό νερό και μέσα στην παραλία. Πάντως από δίπλα υπάρχει και παραλία με άμμο και ένα αυγουστιάτικο μπάνιο είναι αναζωογονητικό.

Ακριβώς από την πάνω πλευρά βρίσκεται ο λόφος Öskjuhlíð και το Perlan με τις δεξαμενές νερού. Στον τέταρτο όροφο λειτουργεί εστιατόριο καθώς και εξωτερικός χώρος. Πράγματι η πανοραμική θέα όλης της πόλης μέχρι και τη χιονισμένη κορυφή του Snæfellsjökull είναι μοναδική !



Ναι, υπάρχουν πλήθος από δραστηριότητες για να επιλέξει κανείς. Μπορεί να ενοικιάσει αυτοκίνητο, να νοικιάσει ποδήλατο, να ακολουθήσει διάφορες εκδρομές με οργανωμένα εκδρομικά γραφεία, να πάει να δει φάλαινες και πουλιά, να πάει για πεζοπορία στα λιβάδια και στους παγετώνες, να περπατήσει κοντά στους καταρράκτες Gullfoss , να δει τους θερμοπίδακες Geysir στην Haukdalur, αλλά και να μείνει στη πόλη και να διασκεδάσει στα πολυάριθμα εστιατόρια και μπαρ. Ο καθένας αναλόγως με τα ενδιαφέροντα του και την οικονομική δυνατότητα επιλέγει και αποφασίζει τι θα πράξει.

 

[airzena]

Προσμένοντας το Βόρειο Σέλας.

Το Βόρειο Σέλας (Aurora Borealis) είναι ένα άκρως τυχαίο γεγονός το οποίον αυξάνει την δραστηριότητά του κάθε 11 χρόνια. Η ποιο δραστήρια χρονιά ήταν το 2001. Συνήθως είναι ορατό στην Ισλανδία και Νορβηγία από Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο, και αυξάνονται οι πιθανότητες γύρο στις 20 Μαρτίου που είναι η ισημερία. Υπάρχει και στο νότιο ημισφαίριο το αντίστοιχο Aurora Australis. Είναι η οπτική αποτύπωση όταν ηλιακά σωματίδια από τους ηλιακούς ανέμους εισέρχονται στην ατμόσφαιρα και κατευθύνονται από τα μαγνητικά πεδία της γης.
Με όλες αυτές τις πληροφορίες και μια τυχαία προσφορά της Icelandair από Μόναχο (από άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις ήταν ακριβότερα) ξεκινήσαμε και εμείς το ταξίδι μας. Υπήρχε μια φοβία για το κρύο αλλά ήμασταν σαν πρόβατα περί του φαινομένου.
Φτάσαμε από Αθήνα στο αεροδρόμιο του Μονάχου Τ2 (όλες της Star alliance εδώ εξυπηρετούνται) και κατευθυνθήκαμε στο τέρμιναλ Τ1, το οποίο αποκαλούν το Ευρωπαϊκό κτήριο αλλά κατ’ εμέ ήταν το φτωχικό κτήριο, αν και σε αυτό το κτήριο εξυπηρετείτε και η Emirates. Αν και είχαμε κάνει ηλεκτρονική κράτηση θέσης πήγαμε να παραδώσουμε βαλίτσες. Το check-in πολύ αργό, κάναμε 45 λεπτά για να ολοκληρώσουμε την διαδικασία. Υπήρχαν 3 κοπέλες στο γκισέ αλλά αργές και χάλαγε και το σύστημά τους. Έκπληξη για γερμανικό αεροδρόμιο να μην λειτουργεί άψογα. Έδωσα Ελληνική ταυτότητα και παρέδωσα βαλίτσα. Κανένα πρόβλημα την αποδέχθηκε, αν και στα μαγαζιά duty free που μου ζητήθηκε για επιβεβαίωση πιστωτικής κάρτας δεν την αναγνώρισε και έπρεπε να ρωτήσει την προϊσταμένη της.
Αφού περάσαμε τον έλεγχο μπήκαμε στην αίθουσα η οποία ήταν μικρή με λίγα μαγαζιά. Μετά από λίγο να και το πουλί που θα μας μετέφερε στην γη των 22 ενεργών ηφαιστείων.

gallery/image_page.php?album_id=3&image_id=23695

Επιβιβαστήκαμε πολύ γρήγορα χωρίς να ζητήσουν να επιβιβαστούν πρώτοι οι γέροι και τα παιδιά. Κατευθύνθηκα στην θέση μου η οποία αποδείχθηκε ευρύχωρη και αναπαυτική.

gallery/image_page.php?album_id=4&image_id=23690

Οι αεροσυνοδοί, οι ποιο φιλικές και εξυπηρετικότατες που έχω συναντήσει. Βοηθούσαν τους επιβάτες να ανεβάσουν τις βαλίτσες τους και επειδή το αεροσκάφος ήταν πλήρες έκαναν κάθε προσπάθεια να βρουν χώρο να τακτοποιήσουν τις χειραποσκευές. Αφού μας παρουσίασαν τα ακουστικά τα οποία ενοικίαζες προς €3 (μας είχαν πληροφορήσει όμως άμα θέλαμε να φέρουμε τα δικά μας) ήμασταν έτοιμοι προς απογείωση.

gallery/image_page.php?album_id=4&image_id=23696

Οι θέσεις πολύ καλές με 32 in. ευρυχωρία και αρκετά καλό IFE, με 47 ταινίες, περί τις 6 τηλεοπτικές σειρές, ενημερωτικά ντοκιμαντέρ (στα Ισλανδικά), μουσικές επιλογές και παιχνίδια.

gallery/image_page.php?album_id=4&image_id=23689

Οι αεροσυνοδοί προσέφεραν χυμό πορτοκαλιού, καφέ, νερό. Το μεγάλο μειονέκτημα της εταιρείας το φαγητό. Έπρεπε να το αγοράσεις, οι επιλογές ήταν κρύα πιάτα εκτός των hamburgers. Κόστιζαν €6 και ήταν 2 κομματάκια τόσα μικρά που οι οδοντογλυφίδες ήταν μεγαλύτερες. Μπορούσες να αγοράσεις 4 κομματάκια και σου έρχονταν φτηνότερα. Η παροχή φαγητού μεγάλο μειονέκτημα, εάν παρείχαν φαγητό θα ήταν από τις καλύτερες εταιρείες που έχω ταξιδέψει.

gallery/image_page.php?album_id=4&image_id=23694

Η αίσθηση της καμπίνας

gallery/image_page.php?album_id=4&image_id=23693

ήταν ευχάριστη και μετά από 3 ώρες και 45 λεπτά φτάσαμε στο διεθνές αεροδρόμιο του Ρέυκιαβικ που βρίσκετε έξω από την πόλη. Μέσα στην πόλη βρίσκεται το αεροδρόμιο των εσωτερικών πτήσεων. Καλούτσικο διεθνές αεροδρόμιο με μεγάλο μειονέκτημα τον διάδρομο από όπου γίνετε η εξυπηρέτηση των επιβατών και οι επιβιβάσεις των επιβατών στα αεροπλάνα. Αποτέλεσμα να γίνεται συνωστισμός με διερχόμενους επιβάτες και επιβιβαζόμενους επιβάτες.
Πολύ μικροί χώροι αναμονής με ελάχιστα καθίσματα δίπλα από τις πύλες.

gallery/image_page.php?album_id=6&image_id=23688

Αφού παραλάβαμε τις βαλίτσες όπου στον ίδιο χώρο βρισκόταν και super market & duty free ( η χρήση πιστωτικών καρτών είναι πολύ διαδεδομένη = μπορείς να χρεώσεις μέχρι ένα μπουκαλάκι νερό – δεν είναι ανάγκη να αλλάξεις χαρτονομίσματα) βγήκαμε για να πάρουμε το λεωφορείο για το Blue Lagoon. Από το αεροδρόμιο KEF μπορείς να πας για μπάνιο πριν κατευθυνθείς στο ξενοδοχείο σου.

gallery/image_page.php?album_id=10&image_id=23687

Υπάρχουν δύο εταιρείες που παρέχουν την υπηρεσία οι: Iceland excursions/Gray line και η Reykjavik excursions/Fly bus. Άμα αγοράσεις τα εισιτήρια από το διαδίκτυο, γίνονται εκπτώσεις. Τέλος πάντων μετά από δύο ώρες μπάνιου σε γεωθερμικά νερά και λασποθεραπεία κατευθυνόμαστε στο ξενοδοχείο μας από τον ίδιο εξυπηρετικότατο οδηγό του λεωφορείου.
Το επόμενο βράδυ ήλθε η βραδιά που περιμέναμε. Είχαμε αφήσει άλλες δύο βραδιές μπαλαντέρ μήπως και δεν βλέπαμε το σέλας. Ήμασταν κ-λ-φαρδοι, Υπήρχαν οι τέλειες συνθήκες για να δούμε το σέλας. Ήμασταν κοντά στην ισημερία, υπήρχε διαύγεια στον νυχτερινό ουρανό και όπως πληροφορηθήκαμε την Παρασκευή είχαν ξεκινήσει δύο coronas από τον ήλιο, οπότε μέχρι 8 μέρες μετά θα υπήρχε έντονη ηλιακή δραστηριότητα. Το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν να επιβιβαστούμε στο λεωφορείο για να φτάσουμε σε απομακρυσμένο ΣΚΟΤΕΙΝΟ σημείο και να περιμένουμε. Τα ζώα εμείς δεν είχαμε καταλάβει πόσο θα περιμέναμε, και ο ξεναγός μας εξηγούσε για μια καντίνα με κάτι τραπέζια και καρέκλες και δεν δίναμε σημασία τι μας έλεγε. Δύο λεωφορεία τίγκα κόσμο κατευθύνονταν προς το σημείο. Εκεί συναντήσαμε και ένα βανάκι. Ο ξεναγός μας έλεγε για μερικούς που φωνάζουν ότι το φως εμφανίσθηκε για να βγουν οι άλλοι από την καντίνα και να ελευθερώσουν τις θέσεις. Εμείς όμως τον χαβά μας σημασία δεν δίναμε, ώσπου καταλάβαμε τι μας έλεγε. Άμα βρεις καρέκλα κάθεσαι και δεν κουνιέσαι γιατί έξω επικρατεί κρύο – 4 βαθμούς, και άμα φυσάει την έβαψες. Εμείς φυσικά κάτσαμε έξω για να δούμε το υπερθέαμα, σιγά σιγά αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τι μας συνέβαινε. Το φαινόμενο είναι τυχαίο μπορεί να εμφανισθεί μπορεί και όχι. Οπότε αρχίσαμε να μπαινοβγαίνουμε στην καντίνα για να ζεσταθούμε. Αυτό το βιολί κράτησε 2 ώρες, όπου ήμασταν τυχεροί στο 2ωρο άρχισε αμυδρά να διαγράφεται το πράσινο τόξο. Άρχισαν οι φωνές, τα τρεξίματα ποιος θα πρωτοβγεί από την καντίνα, και άρχισε το φαινόμενο. Εκεί που περίμενα ότι θα γεμίσει ο ουρανός το πράσινο φως, εξαφανίσθηκε. Το φαινόμενο κράτησε λιγότερο από 5 λεπτά.

gallery/image_page.php?album_id=10&image_id=23686

Εντυπωσιακό, δεν μπορώ να πω, περιμέναμε άλλα 15 λεπτά και ξαναεμφανίσθηκε αλλά αυτή την φορά ήταν αμυδρό και είχε διαφορετικό σχήμα, κάθετες γραμμές προς την γη με πολύ μικρό γαλάκτωμα. Το τρίτο σχήμα που εμφανίζεται είναι η κουρτίνα που δεν την είδαμε. Επίσης μεγάλη προσοχή στις οδηγίες του ξεναγού για τις φωτογραφικές μηχανές. Είναι δύσκολα να φωτογραφηθεί το φαινόμενο και μόνο στο manual με τις οδηγίες που θα σας πει ο ξεναγός πηγαίνοντας.
Οι Βόρειοι λαοί έχουν πολλές δοξασίες για το φαινόμενο και θεωρούν εάν δεις το φως θα έχεις τύχη, καλή σοδειά, και ευτυχία. Πάντως ήμασταν τυχεροί το επόμενο βράδυ είχε συννεφιά και φυσούσε άνεμος, θα αφήναμε τα κοκαλάκια μας στη ερημιά.
Πολύ καλές εντυπώσεις από το ταξίδι μας στην χώρα των ηφαιστείων και των δύο πλακών (της Αμερικάνικης και Ευρωπαϊκής τευτονικής πλάκας) Η χώρα αυξάνει 1 πόντο κάθε χρόνο.
Η χώρα είναι ακριβή, και πριν την κρίση πόσο ακριβότερη μπορούσε να ήταν; Μέχρι το 2008 ήταν 80 κορώνες κάθε Ευρώ, (ευτυχώς για τους τουρίστες) τώρα είναι 160 κορώνες κάθε Ευρώ. Αλλά πάλι για μας ήταν ακριβά, άσε τα απίθανα, πανέμορφα ρούχα – τζάκετ που είναι πανάκριβα. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να είχα ένα ZΟ-ΟΝ ή άντε, έστω και N66
Η επιστροφή ήταν όσο άψογη όπως φτάσαμε, το μόνο παρατράγουδο κατά το check-in στο KEF, δεν αναγνώριζαν την Ελληνική ταυτότητα και ιδιαίτερα που δεν έχει ημερομηνία ισχύος. Παρότι που αποταθήκαμε στην προϊσταμένη, άντε να τους δώσεις να καταλάβουν ότι οι Ελληνικές ταυτότητες ισχύον για 10 χρόνια από την ημερομηνία έκδοσης τους. Και εμείς άλλοι έξυπνοι πόσο μας κοστίζει να γράψουν πότε παύει να ισχύει η ταυτότητα…… τέλος πάντων …. Έβγαλα από την τσέπη τα διαβατήριο και έληξε το θέμα.