pas7
Low-Cost-Class-Member
- Εγγραφή
- 05/06/2009
- Μηνύματα
- 36
- Likes
- 0
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- AEE
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- LGIO
Παρακαλώ να κάνετε ban την κυρία. Εγώ είμαι το πρόσωπο στο οποίο αναφέρεται.
Μην πιστεύετε τις παπάρες που λέει. Η λεγάμενη όταν λέει ότι πέρασε δύσκολη φάση στη ζωή της και έβγαινε συνέχεια με συναδέλφους, εννοεί ότι με κεράτωνε με έναν συγκεκριμένο. Έμμεσα το παραδέχεται και η ίδια αλλά δεν το λέει ευθέως.
Που λέτε συναεροπόροι, δούλευα στο ground handling του αεροδρομίου ιωαννίνων, και την γνώρισα σε ένα ταξίδι της που είχε κάνει τότε για επαγγελματικούς λόγους (εξ'ου και το "αεροπορική" στον τίτλο). Το βράδυ της άφιξης λόγω κάποιου μπερδέματος με το ξενοδοχείο, αναγκάστηκε να μείνει στο terminal διότι δεν είχε ούτε δωμάτιο ούτε αυτοκίνητο. Εκεί την είδα να κάθεται μόνη της και της έπιασα κουβέντα. Long story short, οι μήνες περάσαν και έγιναν χρόνια και είχαμε μια πολύ υγιή σχέση από απόσταση, δεδομένου ότι έμενε στην Αθήνα όπου και εργαζόταν. Της έμαθα τα πάντα για την αεροπορία και της μετέδωσα την αγάπη μου για αυτήν, μια αγάπη που ποτέ δεν ευοδώθηκε όπως θα ήθελα λόγω της αχρωματοψίας που έχω και η οποία μου έκοψε το δρόμο από το να γίνω πιλότος.
Με αγαπούσε και την αγαπούσα πολύ. Καταλαβαίναμε ο ένας τα προβλήματα του άλλου. Όλα αυτά μέχρι τον τελευταίο χρόνο που αρχίσαμε να ζούμε την οικονομική κρίση στο πετσί μας. Η oalove (προτιμώ να μην την αναφέρω με το όνομά της για ευνόητους λόγους), είχε να αντιμετωπίσει το δίλημμα "ή δέχεσαι να δουλεύεις απλήρωτες υπερωρίες και περικοπή μισθού ή απολύεσαι". Ταυτόχρονα αναγκάστηκαν και στη δουλειά μου να κάνουν περικοπές προσωπικού, λόγω και της περιορισμένης κίνησης στο αεροδρόμιο, και ήμουν ένας από αυτούς που απολύθηκαν. Οπότε η μόνη της επιλογή ήταν να δεχτεί τις νέες επαχθείς συνθήκες εργασίας, αν θέλαμε να έχουμε μέλλον. Εγώ, δεν το κρύβω, βυθίστηκα στην μιζέρια των προβλημάτων μας και κλείστηκα στον εαυτό μου. Άρχισα να πίνω και ανέπτυξα ελαφριάς μορφής κατάθλιψη. Δεν έβγαινα από το σπίτι, δεν σήκωνα τηλέφωνα, κανείς δεν ήξερε αν ζω. Τότε ήταν που προσπάθησε να με επισκεφτεί, όπως λέει, και την έδιωξα πάνω στην πίκρα μου.
Όσπου μια μέρα είπα "τέρμα όλα αυτά, δεν θα με λυγίσουν" και αποφάσισα να προχωρήσω τη ζωή μου σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο, ζητώντας σε γάμο την oalove. Μάζεψα ότι οικονομίες είχα, πήρα το πρώτο αεροπλάνο για αθήνα (OA801 ήταν, ακόμα το θυμάμαι), και πήγα να την βρω. Συναντηθήκαμε σε μια ψαροταβέρνα στο πασαλιμάνι. Εκεί μου εξήγησε τα πάντα, ότι δηλαδή δεν μπορούσε να με περιμένει άλλο, ότι δεν ήμουν αυτός που αρχικά είχε γνωρίσει και ότι η ίδια προχώρησε τη ζωή της, κάνοντας σχέση με τον νέο, ωραίο και πετυχημένο προιστάμενο. Σχέση την οποία άρχισε χωρίς να έχουμε χωρίσει. Όλον αυτόν τον καιρό νόμιζα ότι ήμασταν μαζί, περνούσαμε μεν την κρίση μας αλλά ότι όλα θα φτιάξουν. Φευ!
Δεν αξίζει να περιγράψω τι ακολούθησε. Το μόνο που έχω να πω, είναι ότι μετά από όλα αυτά προσπαθώ να ορθοποδήσω, και η κυρία έχει το θράσος να έρχεται εδώ, να με κάνει ρεζίλι και να προσπαθεί να διορθώσει τα αδιόρθωτα. Ντροπή της.
Παρακαλώ και πάλι να την banάρετε γιατί δεν με βοηθάει στην προσπάθεια που κάνω να προχωρήσω.
Μην πιστεύετε τις παπάρες που λέει. Η λεγάμενη όταν λέει ότι πέρασε δύσκολη φάση στη ζωή της και έβγαινε συνέχεια με συναδέλφους, εννοεί ότι με κεράτωνε με έναν συγκεκριμένο. Έμμεσα το παραδέχεται και η ίδια αλλά δεν το λέει ευθέως.
Που λέτε συναεροπόροι, δούλευα στο ground handling του αεροδρομίου ιωαννίνων, και την γνώρισα σε ένα ταξίδι της που είχε κάνει τότε για επαγγελματικούς λόγους (εξ'ου και το "αεροπορική" στον τίτλο). Το βράδυ της άφιξης λόγω κάποιου μπερδέματος με το ξενοδοχείο, αναγκάστηκε να μείνει στο terminal διότι δεν είχε ούτε δωμάτιο ούτε αυτοκίνητο. Εκεί την είδα να κάθεται μόνη της και της έπιασα κουβέντα. Long story short, οι μήνες περάσαν και έγιναν χρόνια και είχαμε μια πολύ υγιή σχέση από απόσταση, δεδομένου ότι έμενε στην Αθήνα όπου και εργαζόταν. Της έμαθα τα πάντα για την αεροπορία και της μετέδωσα την αγάπη μου για αυτήν, μια αγάπη που ποτέ δεν ευοδώθηκε όπως θα ήθελα λόγω της αχρωματοψίας που έχω και η οποία μου έκοψε το δρόμο από το να γίνω πιλότος.
Με αγαπούσε και την αγαπούσα πολύ. Καταλαβαίναμε ο ένας τα προβλήματα του άλλου. Όλα αυτά μέχρι τον τελευταίο χρόνο που αρχίσαμε να ζούμε την οικονομική κρίση στο πετσί μας. Η oalove (προτιμώ να μην την αναφέρω με το όνομά της για ευνόητους λόγους), είχε να αντιμετωπίσει το δίλημμα "ή δέχεσαι να δουλεύεις απλήρωτες υπερωρίες και περικοπή μισθού ή απολύεσαι". Ταυτόχρονα αναγκάστηκαν και στη δουλειά μου να κάνουν περικοπές προσωπικού, λόγω και της περιορισμένης κίνησης στο αεροδρόμιο, και ήμουν ένας από αυτούς που απολύθηκαν. Οπότε η μόνη της επιλογή ήταν να δεχτεί τις νέες επαχθείς συνθήκες εργασίας, αν θέλαμε να έχουμε μέλλον. Εγώ, δεν το κρύβω, βυθίστηκα στην μιζέρια των προβλημάτων μας και κλείστηκα στον εαυτό μου. Άρχισα να πίνω και ανέπτυξα ελαφριάς μορφής κατάθλιψη. Δεν έβγαινα από το σπίτι, δεν σήκωνα τηλέφωνα, κανείς δεν ήξερε αν ζω. Τότε ήταν που προσπάθησε να με επισκεφτεί, όπως λέει, και την έδιωξα πάνω στην πίκρα μου.
Όσπου μια μέρα είπα "τέρμα όλα αυτά, δεν θα με λυγίσουν" και αποφάσισα να προχωρήσω τη ζωή μου σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο, ζητώντας σε γάμο την oalove. Μάζεψα ότι οικονομίες είχα, πήρα το πρώτο αεροπλάνο για αθήνα (OA801 ήταν, ακόμα το θυμάμαι), και πήγα να την βρω. Συναντηθήκαμε σε μια ψαροταβέρνα στο πασαλιμάνι. Εκεί μου εξήγησε τα πάντα, ότι δηλαδή δεν μπορούσε να με περιμένει άλλο, ότι δεν ήμουν αυτός που αρχικά είχε γνωρίσει και ότι η ίδια προχώρησε τη ζωή της, κάνοντας σχέση με τον νέο, ωραίο και πετυχημένο προιστάμενο. Σχέση την οποία άρχισε χωρίς να έχουμε χωρίσει. Όλον αυτόν τον καιρό νόμιζα ότι ήμασταν μαζί, περνούσαμε μεν την κρίση μας αλλά ότι όλα θα φτιάξουν. Φευ!
Δεν αξίζει να περιγράψω τι ακολούθησε. Το μόνο που έχω να πω, είναι ότι μετά από όλα αυτά προσπαθώ να ορθοποδήσω, και η κυρία έχει το θράσος να έρχεται εδώ, να με κάνει ρεζίλι και να προσπαθεί να διορθώσει τα αδιόρθωτα. Ντροπή της.
Παρακαλώ και πάλι να την banάρετε γιατί δεν με βοηθάει στην προσπάθεια που κάνω να προχωρήσω.
.οΟ(που ειναι τα pop corn μου..)