Κύριοι, σας είπα πως έχω περάσει απο ανάλογη δουλειά, και μετά απο μια κουραστική μέρα παραγματικά το μόνο που σκέφτεσαι είναι το σπίτι σου. Αλλα όσον αφορά τα φώτα, ποτέ δεν τα κλείναμε, αλλά χαμηλώναμε λίγο την μουσική. Αφήναμε κάποιον στην είσοδο, μαζεύαμε ότι λάντζα μπορούσε να μαζευτεί, κλειναμε κουζίνα και ταμεία, έχει δουλειές να κάνεις για κανένα τεταρτάκι αν θες, μέχρι να τελειώσει και ο κόσμος με την ησυχία του, και μετά πάνω στο τέταρτο οι πελάτες είχαν ήδη καταλάβει πως είχαμε κλείσει και έφευγαν απο μόνοι τους. Εννοείται πως το ωράριο του κάθε καταστήματος καθορίζεται απο τον κάθε επιχειρηματία, και εννοείται πως όταν κλείσει θα πρέπει το προσωπικό να τελειώσει τη δουλειά του όμορφα και ήσυχα και να παέι σπίτι του. Όμως:
1- Όπως ανέφερα, και συμφώνησαν και κάποιοι απο εσας, το θέμα δεν ήταν το τι ώρα έκλεισε, αλλά το ΠΩΣ έκλεισε, και
2, για τον φίλο που είπε πως δεν είναι χώρος αναμονής, ναι, συμφωνώ απόλυτα, δεν είναι απλός χώρος αναμονής, αλλά σε συνδυασμό με το ποσοστό που καταλαμβάνει επι της συνολικής έκτασης του αεροδρομίου και επι των διαθέσιμων θέσεων, τότε πολλοί επιβάτες, όπως και εγω, αναγκαστικά αγοράζουμε κάτι και καθόμαστε εκεί ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΕΣ, όχι γιατί πεινάμε ή διψάμε πραγματικά, αλλά γιατί στον κάτω όροφο δεν έχει πουθενά αλλού να καθήσουμε. Αρα, μετατρέπεται και αυτός σε χώρο αναμονής, αλλά επι πληρωμή αν θέλετε. Οπότε, όταν και λόγω των καθυστερήσεων, καταλαβαίνετε πόσος κόσμος είχε μαζευτεί, και πάνω, και κάτω.
Και ξεκαθάρισα πως αν ήταν ενα μικρό μαγαζάκι ανάμεσα σε 10 άλλα, τότε πραγματικά μπορεί να να μην ασχολιόταν κανείς. Αλλά δυστυχώς, δεν είναι μικρό, και το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης δεν είναι μεγάλο.
Ας ελπίσουμε να έπεσα απλά στην περίπτωση. Σε 2 εβδομάδες περίπου θα ξαναπεράσω, οπότε, θα δείξει.
)
