Θα ήθελα απλά να μοιραστώ την τελευταία εμπειρία μου από το Ιπποκράτης. Τέτοιο καιρό πέρυσι γκρίνιαζα για το ΗΕR και τους τουρίστες που στοιβάζονται στο μικρό και απαρχαιωμένο τέρμιναλ. Δεν φανταζόμουν ότι η κατάσταση θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερη, για να διαψευσθώ δυστυχώς.
Έφτασα λοιπόν στην Κω με 1 ώρα καθυστέρηση περίπου, κατά τις 22:00, λόγω της καθυστερημένης άφιξης του αεροσκάφους της Α3 από την Μύκονο, στο Μακεδονία της Θεσσαλονίκης. Το Α320 έπρεπε να περιμένει γύρω στα 15λ στο KGS για να αδειάσει θέση, μιας που υπήρχαν ήδη 4 (αν είδα καλά) αεροσκάφη - ως εδώ καλά, εάν είναι καλό ότι δεν υπάρχει επαρκής χώρος για περισσότερα αεροσκάφη :?
Το χάος αρχίζει στον χώρο των αποσκευών, ο οποίος έχει 2 ζώνες για τις βαλίτσες αλλά καμία οθόνη για να ξέρεις σε ποια ζώνη θα έρθει η δική σου. Γενικά, το αεροδρόμιο δεν είχε καμία οθόνη στις αφίξεις. Το χειρότερο είναι ότι μαζί με εσένα περιμένουν άλλες 2-3 πτήσεις οπότε γύρω στα 300 άτομα, σε έναν χώρο που είναι για 40. Ρώτησα μια υπάλληλο του handling μου είπε ότι η βαλίτσα μου θα ερχόταν στην ζώνη 2, για να έρθει μετά από κανένα 25λεπτο στην ζώνη 1 (βέβαια δεν κατάλαβα αν οι ζώνες ήταν όντως 2 ή μια ενιαία που έβγαινε από την αίθουσα και ξανα-εισερχόταν αλλά τέλος πάντων). Εν τω μεταξύ είχε μπει στην αίθουσα με τις αποσκευές και ο αδερφός μου που είχε φτάσει κανένα 3ωρο νωρίτερα και μπαινόβγαινε στο κτήριο και την αίθουσα αποσκευών χωρίς κανένας να τον σταματήσει (!).
Η χειρότερη εντύπωση ήρθε μετά, με το που βγήκα. Κυριακή μετά τις 17:00 για κάποιον λόγο το τουριστικό νησί της Κω δεν έχει ΚΤΕΛ. Ναι, έχει μόνο ταξί (όπως έχει γραφτεί και παραπάνω)…Και πέρα από τα 35Ε κερατιάτικα που πρέπει να πληρώσεις θέλεις δεν θέλεις (άρα δυνητικά 70 πήγαινε-έλα), το χειρότερο είναι ότι ουρά για να πάρεις το ταξί ήταν περίπου 400-500 άτομα. Και ακόμα χειρότερα στις αφίξεις υπήρχαν ακόμα 4-5 πτήσεις, που έρχονταν και δεν ήταν Thomas Cook που τους περιμένουν αναγκαστικά τα πούλμαν…. Φανταστείτε λοιπόν όλο αυτό το πλήθος να πρέπει να εξυπηρετηθεί από τους ταξιτζήδες του νησιού που δουλεύουν μεσανυχτα και κάτι κυριακάτικα (που προφανώς είναι οι περισσότεροι μιας που σε μια βάρδια βγάζουν όσα βγάζει ο μέσος Έλληνας σε ένα μήνα).
Σκεφτήκαμε λοιπόν να νοικιάσουμε αυτοκίνητο, σε μια από τις 3 μεγάλες εταιρείες που έχουν κάτι σαν 1Χ1 γραφείο-τσαντίρι, για 40 Ε για μια μέρα (που είναι αρκετά καλή τιμή σκεπτόμενος το κόστος του ταρίφα) και που όμως κλείνουν γύρω στις 23:00 και κάτι (καλή τύχη στις αργοπορημένες τσαρτεριές).
Στο γυρισμό είναι περίπου η ίδια εμπειρία: καθυστέρηση στις αφίξεις των πτήσεων (δεν ξέρω αν οφείλεται στο αεροδρόμιο αυτό) αλλά γύρω στους 500 νυσταγμένους επιβάτες, 01:00πμ, να μην έχουν πού να κάτσουν στην αίθουσα μετά τον έλεγχο. Δεν λέμε για πρίζες και για την εμβέλεια του ίντερνετ. Οπότε και βλέπεις αρκετούς από τους τουρίστες να κάθονται στα πλακάκια, στο πάτωμα, και να αναρωτιέσαι με τι εντύπωση φεύγουν για την χώρα μας (να σημειώσω ότι η συντριπτική πλειοψηφία είναι ξένοι επιβάτες - μέχρι και οι υπάλληλοι του αεροδρομίου εκπλήσσονταν όταν τους μιλούσα στα ελληνικά).
Πολύ αρνητική εικόνα, άπ’ όσα αεροδρόμια έχω πάει με δυσκολία μπορώ να θυμηθώ κάτι ανάλογο… Να σημειώσω επίσης ότι άλλα μέλη της οικογένειας μου έφτασαν κατευθείαν στην Κάλυμνο που ήταν και ο τελικός μας προορισμός. Εκεί υπάρχει μια πτήση την ημέρα όλη και όλη, αλλά μάλλον λείπει και η γάτα συχνά και για αυτό τα ποντίκια πιάνονται στα δίχτυα του διακοσμητικού δύτη (το ποντίκι στην φωτογραφία είναι ζωντανό). Σκεπτόμενος τώρα αεροδρόμια σε χώρες όπως η Τουρκία ή η Ταϊλάνδη που έχουν τις ίδιες αγορές τουριστών του Βορρά, είναι να χτυπάς το κεφάλι σου. Πρέπει να επισκεφτώ περισσότερα αφρικανικά αεροδρόμια του Μαγκρεμπ για να έχω άποψη αλλά δεν νομίζω ότι τέτοια κοτέτσια εξυπηρετούν ανθρώπους που θέλουν να περάσουν ήρεμες διακοπές αλλού στον κόσμο - ειδικά όταν μιλάμε για ποιοτικό τουρισμό. Περισσότερο δε, να μην απορούμε για πάμε κατά διαόλου αλλά και να μην γκρινιάζουμε όταν οι τουρίστες πάνε στα πακέτα με τα πούλμαν και τα βραχιολάκια τους, ξοδεύοντας τα φράγκα τους στον Thomas Cook.
Φωτό 1: κάτοικος αεροδρομίου Καλύμνου
Φωτό 2: η ουρά στην Κω που αρχίζει στο μπλε λεωφορείο στο βάθος.
