Re: Φοβίες...
Γειά Alkisti, πρώτα από όλλα πρέπει να γνωρίζεις ότι το πρόβλημα σου δεν το έχεις μόνο εσύ, αλλά και πολλοί ακόμα άνθρωποι στον πλανίτη (αυτό ίσως σε καθησιχάσει λίγο).Πέραν εκ τούτου μπορώ να σου πώ ότι ήμουν κι εγώ κάποτε ένα τέτοιο θίμα, και ότι πραγμάτικα είχα ακυρώσει εισητήρια επιδή φοβόμουν πολύ!!!!!
Όλλα ξεκίνησαν όταν ήμουν 13 χρονών και ήμουν λάτρεις του αντικημένου. Λάτρευα τα αεροπλάνα όσο τίποτα άλλο…….. Μία μέρα λοιπόν έρχεται ο πατέρας μου σπίτι και μου λέει <<γιέ μου τον άλλον μήνα θα πετάξεις μέχρι το Παρίσι……..για διακοπές>>. Ήταν η στιγμή που με έπιασε τόσο μεγάλη χαρά, που δεν έκανα τίποτα άλλο από το να προσπαθώ να μαθαίνω αυτόν τον ένα μήνα ότι περισότερρο μπορούσα για τα αεροπλάνα……. Πραγματικά, ίδη μετά από 2 εβδομάδες γνώριζα πώς προσγειώνεται ένα αεροπλάνο, σε τι ύψος πετάει συνήθως , και επίσης έμαθα να αναγνωρίζω τους τύπους αεροπλάνων καθώς και την εταιρία που το πετούσε, από απόσταση………….. Όλλα καλά μέχρι στιγμής, στο ταξίδι πήγα στο πιλοτήριο έβγαλα μερικές φωτό, σηζήτιση με τους πιλότους, τα σχετικά, προσγειωνόμαστε και πλέον μου μένει μία καλή εμπειρία…….. Όμως κάποια στιγμή έπρεπε να γυρίσω πίσω στην Θες/νίκη, και έτσι μπήκα πάλι στο πετούμενο για την επιστροφή αυτήν την φορά….. Ξεκινάει η απογείωση, οριζοντιόνουμε και ξεκινάει το σερβίρισμα. Έρχετε η ώρα για προσγείωση……….. Έκει κατάλαβα πόσο άτυχος ήμουν που μπήκα μέσα σε αυτό το αεροπλάνο……Μπροστά μας καταιγίδα!!!!! Σε λίγο η ανακοίνωση του κυβερνήτη ότι μπορεί να προσγειωθούμε στην αλεξανδρούπολη λόγω άθλιων καιρικών φαινομένων στην Θες/νίκη, κάνει την τρίχα μου κάγκελο………Αναταράξης, κραβγές από ζαλισμένους επιβάτες, τα ποτά χημένα στο πάτομα……..ΧΑΟΣ!!!!!!!!! Τότε βάζω τα κλάματα και λιποθημό κυριολεκτικά…….. τελικά προσγειωνόμαστε στην Θες/νίκη και ξυπνάω. Την επόμενη μέρα δεν θέλω να βλέπω αεροπλάνο μπροστά μου, ξεχνάω και αφτά που ήξερα.
Σαν άγγελος, μετά από 1 χρόνο μου δίνετε η ευκαιρία να ξαναπετάξω αυτήν την φορά με την Aegean Airlines στο Μόναχο…… Τρελάθηκα……<<Εγω? Πως θα μπώ εκεί μέσα εγώ?>>Δεν ήξερα τι να κάνω, πραγματικά!!!!! Λέω τέλος δεν θα πάω………Ευτηχώς οι γονείς μου δεν μου ακυρώνουν το εισητήριο και την τελευταία στιγμή παίρνω την απόφαση να μπώ! Όλλα καλά φτάνω, γυρνάω και μου μένει μία καλή εμπειρία…….. Ήταν το άγγιγμα που με έκανε να ξαναγαπίσω αυτό το μεταλλικό πουλί…… Περνάν τα χρόνια, τελιόνω το Λύκειο και πιάνω δουλειά στο Μακεδονια ως πισταδόρος. Τώρα είμαι επιμελιτής της Aegean Airlines και απλώς ξέρω τα πάντα για τα αεροπλάνα(δεν θέλω να κάνω τον ψονάρα βεβαια). Ξαναγάπησα το αεροπλάνο και πλέον όταν δεν πετάω μου λίπει κατι……..
Αυτό που θέλω να σου δόσω να καταλάβεις είναι να ασχολιθείς με το αντικήμενο, να το ψάξεις, να μάθεις για τα αεροπλάνα……… Όταν ξέρεις κάτι καλά το αγαπάς κιόλας……
Σου εύχομαι τα καλύτερα