Διαβαζοντας τις δημοσιευσεις σας εδω σκεφτομουν οτι εμενα δε μου ετυχε ποτε ενοχλητικος συνεπιβατης σε αεροπλανο(ο seven4seven δεν πιανεται,τι να κανουμε τωρα που ολη την ωρα θελει να βλεπει απ'εξω μη τυχον και χασει κανενα underflying,χομπυ ειναι αυτο
),μονο σε ΚΤΕΛ και τρενα μου ειχαν τυχει κατι ανεκδιηγητοι τυποι που δεν ειναι επι του παροντος να σας διηγηθω.
Ωσπου ηρθε το ταξιδι της επιστροφης απο τη Λισσαβωνα στην Αθηνα.Το φοβερο ειναι οτι και στα δυο σκελη του ταξιδιου ειχαμε γεγονοτα.
Μερος 1ο:Λισσαβωνα -Μιλανο
Εκεινες τις μερες στη Λισσαβωνα γινοταν ενα παγκοσμιο συνεδριο μιας φαρμακευτικης εταιριας για την προωθηση ενος καινουριου τους προιοντος.Οταν πηγαιναμε μεσα στο αεροπλανο βρισκονταν ολοι οι Ελληνες αντιπροσωποι οι οποιοι ηταν πολυ ησυχοι(μου ειχε κανει τρομερη εντυπωση,μαλλον ηταν νυσταγμενοι,γιατι ηταν πρωι πρωι).
Γυριζοντας ομως,πετυχαμε ολους τους Τουρκους μαζι.Σκεφτειτε να καθομαστε,εγω και ο 747,στις 19 Ε και F και απο τη 14 μεχρι την 22-23 να ειναι ολες γεματες με Τουρκους.
Πειτε με ρατσιστρια,αλλα σας ευχομαι να μη σας συμβει ποτε.Φωναζαν ολοι μαζι,γελαγαν ολοι μαζι και σα να μην εφτανε αυτο μας ετυχε και μια ωρα καθυστερηση εξαιτιας της ομιχλης στο Μιλανο και ετσι ειχαμε την ευκαιρια να υποστουμε αυτη την ευηχη γλωσσα περισσοτερο.
Παρ'ολ'αυτα ειπα,υπομονη,μια πτηση ειναι θα περασει.Αντεξα τις αγριοφωναρες τους μεσα στα αυτια μου,αντεξα τις διπλανες μου τουρκαλες με τη μαντιλα,που με στραβοκοιταγαν επειδη φορουσα φουστα σχετικα κοντη,αντεξα ολους τους διαπληκτισμους με το πληρωμα γιατι ηθελαν να τους φερουν να φανε κατι που δεν περιειχε χοιρινο(αν δε θες μη φας ρε παιδακι μου!) αλλα το οτι ο πισω μου καθαριζε τη μυτη του(μπλιαχ και παλι μπλιαχ
)και μετα ακουμπουσε το χερι του στο προσκεφαλο της δικης μου θεσης επι δεν ξερω και εγω ποση ωρα(τι του το ζητησα ευγενικα αλλα δεν καταλαβαινε αγγλικα,τι τον στραβοκοιταξα,τι εκανα μπρος πισω το καθισμα,τιποτα αυτος,μεχρι που ο 747 του εριξε μια ελαφρια στο χερι και το απομακρυνε δυσαρεστημενος μουρμουρωντας κατι στη γλωσσα του) δε μπορεσα να το αντεξω.
Οχι τιποτα αλλο αλλα στραβολαιμιασα μεχρι να φτασουμε στο Μιλανο(που να ακουμπησω το κεφαλι μου πισω,με τιποτα).
Το αποκορυφωμα εγινε στη φαση που φοβομασταν μη χασουμε το αεροπλανο στο Μιλανο για Αθηνα και ρωταγαν ολοι το πληρωμα τι θα γινει σε μια τετοια περιπτωση.Ρωταμε και εμεις,μας ρωταει στη συνεχεια ο φροντιστης που θα πεταξουμε και καναμε το λαθος και απαντησαμε "Αθηνα".Με το που ανακαλυπτουν οτι ειμαστε Ελληνες αρχιζουν να ανοιγουν κατι τουρκικες σημαιες μεσα στο αεροπλανο.Ειχαν και ενα μικρο τουρκακι μαζι τους που εκλεγε συνεχεια.Καποια στιγμη που σταματησε (κουραστηκε προφανως) λεει ο 747 τη μυθικη ατακα:"Αμαν,χαλασε!"
Μερος 2ο:Μιλανο-Αθηνα
Στο Μιλανο εξαιτιας της καθυστερησης,δε μειναμε καθολου στο αεροδρομιο γιατι ειχαμε απειροελαχιστο χρονο για να προλαβουμε το αεροπλανο μας.Ουσιαστικα,βγηκαμε απο το ενα αεροπλανο και μπηκαμε στο αλλο με καθυστερηση κιολας.
Εκπληξη νουμερο 1:Πανω απο τις θεσεις μας δεν ειχαν αφησει καθολου κενο για να βαλουμε τα πραγματα μας(με Alitalia παιρνεις μονο χειραποσκευες,γιατι αλλιως χανονται βαλιτσες,εχει καει κοσμακης).Αυτοι που ειχαν βαλει ολα τους τα υπαρχοντα και στα δικα μας ραφια αταραχοι δεν κανουν την παραμικρη κινηση να μετακινησουν κατι.
Εμεις για να μη δημιουργησουμε παρεξηγησεις και φασαριες καθισαμε με ολα μας τα πραγματα πανω μας.Ακουω τοτε τον πισω μου να λεει στο διπλανο μου,σε απταιστα ελληνικα:"Ασ'τους μωρε,βολευτηκαν και αυτοι βολευτηκαμε και εμεις,ας μην αργουσαν"
Τον αγριοκοιταζω,το καταλαβαινει,σηκωνεται βγαζει τη βαλιτσα του,βαζουμε τη δικια μας και οπως καθεται στη θεση κοιτωντας αλλου,μου εσυρε ενα κοσμιτικο επιθετο.Ψυχραιμια!!!
Δε βαριεσαι με τρελλους δεν αξιζει να ασχοληθει κανεις.
Εκπληξη νουμερο 2:Αυτοι οι ευγενικοτατοι κυριοι ηταν παρεα με κατι αλλους που καθοταν μπροστα μας και με το που απογειωθηκε το αεροπλανο αρχισαν να κανουν τον απολογισμο τους για το ποσες κατακτησεις ειχαν στο Μιλανο και σε ποσα καμπαρε πηγαν,βγαινει και η αμοιρη η αεροσυνοδος (που συμφωνα με τα λεγομενα τους εμοιαζε με μια Μαρουσκα που γνωριζαν) το τι ακουσαν τα αυτακια μας δε λεγεται.Τι να γαυγιζουν,τι να νιαουριζουν!Δραμα!
Εν τω μεταξυ,να πεις οτι ηταν και τιποτα γοηδες!Πως λεμε οτι πηγαινα για Αλεν Ντελον αλλα βγηκα Αλλ'αντ'αλλων!Ε, αυτο ακριβως.
Και δωσ'του φιγουρα και αντριλικι και η βλακεια σε ολο της το μεγαλειο.
Αφου να φανταστειτε πεθυμησα τους Τουρκους.Τουλαχιστον εκει υπηρχε σκετη φασαρια αλλα δεν καταλαβαιναμε τι ελεγαν.Εδω τη φασαρια τη συνοδευε και βαθυστοχαστη σκεψη.
Και το πιο τραγικο ειναι που αρχιζαν να σχεδιαζουν το επομενο ταξιδι και ολα τους τα σχεδια εκει,οι 3 μπροστα μας και οι 2 πισω μας,χωρις να τους καιγεται καρφι για το αν αυτοι που καθονται αναμεσα τους ειχαν ορεξη να τους ακουν.
Αυτα!Ενα απο τα πιο ωραια ταξιδια ειχε δραματικη επιστροφη!