Baltic Trips!

[Thanasis_U2]

Ο Adam Mickiewicz έγραψε στο διάσιμο βιβλίο του Pan Tadeusz τον παρακάτω στοίχο: “O Λιθουανία, πατρίδα μου, είσαι σαν την καλή υγεία!” τότε που ένα μεγάλο τμήμα της Λιθουανίας ήταν στην Πολώνια.
Ήταν άνοιξη, του 2010, όταν βλέπω στο facebook μια είδηση από την Eurolines, ότι η εταιρία Simple Express κάνει διαγωνισμό, ότι αν στείλεις πρόσκληση στο γκρουπ της Simple Express κέρδιζες αυτόματα ένα εισιτήριο για οποιοδήποτε δρομολόγιο. Εκείνη την περίοδο, εγκαινίασαν το καινούργιο δρομολόγιο τους, το Βαρσοβία – Βίλνιους – Βαρσοβία, κι χατς έτοιμο το πρώτο ταξιδάκι. Οι μέρες που διάλεξα, ήταν στο long weekend της Πολωνίας δλδ την 1 Νοέμβρη.
Το πρόγραμμά της εκδρομής ετοιμασμένο από το καλοκαίρι είχε ως εξής WAW – VNO με λεωφορείο της Simple Express, VNO-RIX με λεωφορείο της Lux Express κι η επιστροφή με αεροπλάνο της Air Baltic RIX-WAW.

 

[Thanasis_U2]

Άφιξη στην Βαρσοβία πουρνό πουρνό, με το σακίδιο στην πλάτη, κι με αρκετή ώρα για περίπατο μέχρι το βράδυ. Μετά από ένα καλό γεύμα κι ολίγες μπύρες κατευθύνθηκα προς την στάση του λεωφορείου. Κόσμος πολλή. Κυρίως φοιτητές από την Λιθουανία που σπουδάζουν στην Βαρσοβία, που γύρναγαν στα σπίτια τους για το weekend, όπως κι μπόλικες φοιτήτριες αλλά κι ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ, απλές υπέροχες Λιθουανέζες. Καθόμουν κι τις χάζευα για κάνα εικοσάλεπτο, σαν χάνος. Το λεωφορείο έφτασε στην ώρα του, κι ξεκίνησε η είσοδος στο λεωφορείο. Το εισιτήριο μου έλεγε να κάτσω στην πρώτη θέση, αλλά μιας κι οδηγός ήταν εκεί μου είπε να πάω στην γαλαρία. Τι να κάνω, πάω προς τα εκεί, κι ως δια μαγεία, εκεί καθόντουσαν κι οι Λιθουανέζες (woohoo^2). Μετά από κάνα μισάωρο, αρχίσαμε να γνωριζόμαστε σουξου μουξου κι βλακείες (πάθανε πλάκα όταν μάθανε ότι είμαι Έλληνας, κι ότι πηγαίνω στην Λιθουανία για διακοπές) κι μετά μάθανε ότι τότε είχα γενέθλια. Τι το ήθελα ο μαλάκας. Εκείνη την στιγμή βγάλαν ένα μπουκάλι vodkaLithuania, κι το γλέντι καλά ξεκίνησε. Μέχρι τα σύνορα με την Λιθουανία Μπουτζισκο/Καλβάρια (Budzisko-Kalvarija) τα θυμόμουν όλα, μετά έπεσα σε λήθαργο, κι ξύπνησα λίγο έξω από την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λιθουανίας το Καούνας (Kaunas) όπου είχαμε στάση. Ξανά ύπνος κι ξύπνημα ακριβώς στο Βίλνιους (Vilnius), δίπλα στο σταθμό των τρένων, όπου ήταν ο τερματικός σταθμός της γραμμής. Ήταν 6 το πρωί, κι δυστυχώς δε είχε κι πολλά πράγματα να κάνω εκείνη την ώρα. Τι να κάνω, τι να κάνω, πήγα στο σταθμό των τρένων να δω τι μπορώ εκεί να κάνω. Κι ιδού η ιδέα. Στης 0726 είχα τρενάκι για το διάσημο κάστρο Τρακαι (Trakai) μια ώρα ταξίδι από το Βίλνιους. Όμορφα, τι να κάνω τώρα την μια ώρα που είμαι εκεί? Παλί καλά που άνοιξε κι το δίπλα McDonaldκι μπόρεσα να κάτσω εκεί να παραγγείλω έναν καφέ κι να φάω ένα ακόμα

 

[flying Doc]

Μέχρι τα σύνορα με την Λιθουανία Μπουτζισκο/Καλβάρια (Budzisko-Kalvarija) τα θυμόμουν όλα, μετά έπεσα σε λήθαργο, κι ξύπνησα λίγο έξω από την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λιθουανίας το Καούνας (Kaunas) όπου είχαμε στάση.

Αφού ξύπνησες "απείραχτος ", με τα νεφρά σου στη θέση τους και με τα πράγματά σου, μην το πεις ούτε του παπά.

 

[Thanasis_U2]

Το καλό με του Λιθουανικούς Σιδηρόδρομους, ότι οι φοιτητές έχουν 50% αλλά οι ξένοι φοιτητές με την κάρτα ISIC έχουν 75% έκπτωση (τα ακούει ο ΟΣΕ αυτά?) με συνέπεια το ταξίδι μου στο Τράκαι (Πολωνική ονομασία Τρόκι) να μου κόστισε λίγο πολλή στο 1 ευρώ. Αναχώρηση στης 0730 κι το τρενάκι ξεκίνησε το ταξίδι προς το κάστρο. Μετά από μια ώρα ταξίδι φτάσαμε στο τερματικό σταθμό. Το πρώτο πράγμα που με αποστόμωσε μόλις που βγήκα από το σταθμό ήταν η τρομερή ομίχλη πάνω από την λίμνη Luka. Το τοπίο θύμιζε λες κι ήταν κομμάτι ταινίας του Hitchcock. Για να φτάσει κανείς στο κάστρο έχει 2 επιλογές. Η μια είναι με κάποια βαρκούλα που θα βρει (αν βρει) η με τα πόδια μέσω του κεντρικού δρόμου Karaimų gatvė για να φτάσει κάνεις στο κάστρο. Ο δρόμος περνάει μέσα από υπέροχα ξύλινα κτήρια που θυμίζουν πάρα πολλή Σκανδιναβικά σπιτάκια. Ανηφορίζοντας προς τα πάνω θα παρατηρήσει κανείς εκκλησιές διαφόρων ειδών, καθολική, ελλήνο καθολική κι ορθόδοξη, οι οποίες οι ποιο πολλές καταστράφηκαν από την λαίλαπα του κομουνισμού, μέχρι που βλέπω τα συντριμια του πρώτου κάστρου, το οποίο καταστράφηκε το 17ο αιώνα. Από κει κι μετά φτάνουμε (παραλιακά τώρα) στην γέφυρα που συνδέει το νησάκι με το κάστρο.
Το κάστρο δυστυχώς δε μου έκανε τεράστια εντύπωση μιας κι έχω δει κι καλύτερα(πχ το κάστρο του Malbork). Μια βόλτα στην γύρω περιοχή είναι αρκετή, μιας κι το μουσείο ήταν κλειστό το πρωί. Επιστροφή στην στάση του τραίνου κι επιστροφή για ύπνο στο ξενοδοχείο.

 

[Rudy]

Ήσουν άτυχος που έπεσες σε ομίχλη. Η όλη περιοχή γύρω από το Τρακάι είναι πραγματικά εξωπραγματική το καλοκαίρι. Συμφωνώ πως το κάστρο δεν είναι κάτι το τρελό αλλα ο συνδυασμός του κάστρου με το γύρω περιβάλλον της λίμνης προσφέρει ένα εντυπωσιακό θέαμα, έστω και από μακριά.

Είχα την ευκαιρία να το επισκεφτώ (μαζί με το Βίλνους) το 2006 και θα ήθελα να ξαναπάω.

 

[Thanasis_U2]

Μετά από έναν καλό ύπνο, καιρός ήταν να δούμε κι την πόλη λίγο. Για να μπει κάποιος στην παλιά πόλη, θα πρέπει να περάσει μια από τις πολλές πύλες της. Για μένα, μακράν η ποιό όμορφη, είναι αυτή της Aušros Vartai (Αουσρος Βαρτάι) ή Gate of Dawn. Σε εκείνη την πύλη υπάρχει, υπάρχει μια μικρή εκκλησιά, στην οποία υπάρχει η θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς Παρθένου της Gate of Dawn (κάτι σαν την δικιά μας Παναγία της Τήνου). Από εκεί με τα ποδιά περπατάμε την Aušros Vartų gatvė, ανάμεσα σε μπόλικες καθολικές εκκλησιές κι καθολικές εκκλησιές που μετατράπηκαν σε ορθόδοξες λόγο του Τσάρου. Μετά από λίγο φτάνω στην κεντρική πλατεία του Βίλνιους (το κεράτο μου δε θα την συνηθίσω ποτέ την ονομασία αυτή), στο οποίο βρίσκεται το δημαρχείο (στο οποίο υπάρχει κι το info tourist) διάφορα εστιατόρια κι από πάλι χάνοντας στα σοκάκια, κατέληξα στην πλατεία του Καθεδρικού Ναού της Λιθουανίας . Στο μέρος αυτό είχε χτισθεί το ο πρώτος παγανιστική εκκλησία, η οποία καταστράφηκε από τον πρώτο Βασιλιά της Λιθουανίας τον Mindaugas, ο οποίος έγινε Χριστιανός, κι σε εκείνη την περιοχή έφτιαξε τον πρώτο χριστιανικό ναό. Μετά τον θανατό του, οι Λιθουανοί γκρέμισαν τον ναό, κι ξαναφτιάξαν πάλι έναν νέο παγανιστικό ναό. Το 1387 όταν η Λιθουανία ασπάστηκε οριστικά τον Χριστιανισμό, άρχισε το χτίσιμο του νέου ναού σε γοτθικό στυλ άλλα κατερυσε το 1419. Για να μη τα πολυλογώ ο κάθε Βασιλιάς είχε άλλα γούστα, κι κατέστρεφε το ναό η το ανακαίνιζε σε διαφορετικά στυλ πάντα. η κατασκευή της εκκλησίας τελείωσε οριστικά το 1792 με την τοποθέτηση των 3 αγαλμάτων στην κορύθη της εκκλησίας (το άγαλμα της Αγίας Ελένης στην μέση, τον άγιο Κασίμιρ στα ανατολικά κι στα δυτικά τον Άγιο Στανίσλαβ).
Επίσης στην πλατεία, βρίσκεται το άγαλμα του μεγάλου δούκα Gediminas, ο οποίος μεγάλωσε την αυτοκρατορία της Λιθουανίας, κι δε αποδέχτηκε τον χριστιανισμό από τον Πάπα της Ρώμης.

Μετά το προσκύνημα κι την αγορά παγωτού, παίρνουμε τον δρόμο Gedimino Prospektasκι στρίβουμε δεξία στην Vilniaus Gatve για να φτάσουμε στην Πράσινη Γέφυρα (Zaliasis Tiltas). Η γέφυρα αυτή χτισμένη την εποχή της ΕΣΣΔ λεγόταν η γέφυρα του Κόκκινου Στρατού. Όχι ότι ήταν κόκκινη, αλλά γιατί κοσμούσε διάφορα αγάλματα του Σοβιετικού Στρατού τα οποία ακόμα κοσμούν την γέφυρα. Περπατώντας δίπλα στο ποτάμι Neris, για να φτάσουμε στην δεύτερη γέφυρα την Mindaugas, κι μετά να πάμε στο παλάτι του Vilnius.

Για να ανέβεις στο παλάτι θα πρέπει να αγοράσεις εισιτήριο για το τελεφερίκ (το οποίο σου δίνει κι την δυνατότητα να δεις την πινακοθήκη νομίζω) η να ανέβεις με τα ποδαράκια σου μέχρι εκεί πάνω. Πιστεύω πως μια βόλτα μέχρι εκεί, αξίζει για την υπέροχη θέα προς την πόλη, αλλά κι για το ηλιοβασίλεμα.

Μετά από αρκετές ώρες περπάτημα, άρχισε κάποιος να γκρινιάζει. Όχι δε ήταν τα πόδια μου, αλλά το στομάχι. Με τα πόδια κατέβηκα από την κορυφή κι έφτασα μέχρι την πλατεία του δημαρχείου (Rotušės aikšte), όπου βρήκα ένα χαριτωμένο εστιατόριο κι κυρίως Λιθουανικό το Amatininkų užeiga . Στην είσοδο μια Λιθουανέζα (αχ αχ αχ) με πήγε στο τραπέζι άναψε το κερί κι μου έδωσε το μενού με τα φαγητά. Παράγγειλα μια Λιθουανική Σαλάτα, Žemaičių blynai (τηγανίτα από πατάτες με γέμιση κιμά), κλασικά μπύρα κι ΔΩΡΕΑΝ ΨΩΜΙ (όχι όπως μερικοί μερικοί). Το φαγητό ήταν απλά υπέροχο (το μαύρο ψωμί ακόμα καλύτερο, μιας κι οι βαλτικές χώρες θυμήζονται για το μαύρο ψωμί) κι δώρο παγωτό στο τέλος. Η τιμή? Μη πάθετε καρδία όμως. 8 ευρώ! Αμέ! Κι φάγαμε καλά κι χορταστικά, κι καληνύχτα στα ελληνικά μου είπαν κι πείρα το δρόμο για το ξενοδοχείο. Μια στάση πριν το ξενοδοχείο για αγορά μερικών μπυρών κι γλυκού για δοκιμή πριν το ύπνο.

 

[markisios]

Θανάση είσαι στο σωστό δρόμο.

Ωραίο ταξιδάκι και εξαιρετικές οι φωτό σου όπως πάντα.

 

[Rudy]

κεντρική πλατεία του Βίλνιους[/url] (το κεράτο μου δε θα την συνηθίσω ποτέ την ονομασία αυτή),

Βασικά η πιο σωστή προφορά είναι Βίλνους (χωρίς το "ι"). Γενικότερα στα λιθουανικά ονόματα που τελειώνουν σε -ius, το "ι" δε προφέρεται. Όπως για παράδειγμα ο γνωστός μπασκετμπολίστας Jasikevicius προφέρει το όνομα του ως "Γιασικέβιτσους" (το "τσ" παχύ).

Πολύ ωραίο το trip report, αναμένουμε περισσότερα!

 

[aakunz]

Ωραίο το τριπ ρηπόρτ σου Θανάση μας. Ειδικά όταν είδα τα μπλίνι με τη λιθουανική σαλάτα, έλιωσα...

Περιμένω εναγωνίως την airBaltic!

 

[Thanasis_U2]

Thnx σύντροφε aakunz, όντως κι εμένα με λιγώνει αυτό το μπλινη κάθε φορά που το βλέπω

όσο για την Αir Baltic, ελπίζω πως μέσα στο πάσχα θα έχω τελείωσει το τριπ ρεπορτ