Φυσικά και, είτε είναι Ελληνίδα είτε ξένη η αεροσυνοδός, το ίδιο αίσθημα ασφάλειας θα πρέπει να εκπέμπει το πρόσωπό της.
Το θέμα είναι η εξυπηρέτηση, και η επικοινωνία με τους επιβάτες σε μια κοινή γλώσσα.
Διότι σε κάθε πτήση, δεν ομιλούν όλοι οι επιβάτες τουλάχιστον και μια ξένη γλώσσα.
Ωραία, σε κάποια απλά πράγματα μπορείς να συνεννοηθείς με κινήσεις των χεριών, με εκφράσεις του προσώπου, με παντομίμα.
Αλλά σε μια έκτακτη περίπτωση, φαντάζομαι θα υπάρχει κάποια δυσκολία.
Θυμάμαι σε ένα ταξίδι το καλοκαίρι του 2005, από τη Θεσσαλονίκη προς τη Στοκχόλμη με την NORDIC Leisure, όταν μπήκα μέσα στο αεροσκάφος, απλά χαιρετήθηκα με την αεροσυνοδό κατά την είσοδο. “Hey, hey” αυτή, απάντησα και εγώ “hey, hey”, και τελείωσε η υπόθεση (δεν ρωτούσαν κιόλας τον καθένα : “Pratar du svenska?”)
Στην συνέχεια, καθώς τακτοποιούσα την τσάντα στο ντουλάπι, με ρώτησε μια αεροσυνοδός, στα σουηδικά, αν μπορούσε να με βοηθήσει και της απάντησα πως δεν γνώριζα σουηδικά.
Όταν ήρθε η ώρα της παρουσίας των σωστικών μέσων, ήρθε δίπλα μου και μου έκανε μετάφραση στα αγγλικά αυτά που έλεγαν, και μου τόνισε πως για κάθε απορροία, και ό,τι άλλο ήθελα, σε όλη την διάρκεια της πτήσης, να απευθυνθώ μόνο σε αυτήν.
Στην μπροστινή μου θέση, καθόταν μια ηλικιωμένη κυρία Ελληνίδα.
Κατά τη διάρκεια της πτήσης, και καθώς πλησιάζαμε προς το αεροδρόμιο Arlanda, μια αεροσυνοδός την ρώτησε, στα σουηδικά, αν ήταν αυτήν η κυρία που είχε ζητήσει αναπηρικό καροτσάκι. Η κυρία δεν γνώριζε ούτε σουηδικά ούτε αγγλικά. Οπότε τις βοηθήσαμε να συνεννοηθούν τελικά.
Και η αεροσυνοδός συνέχισε να ψάχνει για το σωστό άτομο που χρειαζόταν το καροτσάκι για μετά.
(Τώρα θα μου πεις γιατί η εταιρία δεν είχε σημειώσει τον αριθμό της θέσης του ατόμου που ήθελε το αναπηρικό καροτσάκι.
)
