Επρεπε να κάνω ένα διήμερο ταξίδι στη Θεσσαλονίκη την 19/2. Αποφάσισα να φύγω από Αθήνα με ΟΑ και να γυρίσω με Α3.
Η πτήση ATH-SKG ήταν η OA904 στις 9:00. Αφιξη στο Βενιζέλος γύρω στις 8:15 όπου η ουρά στα check-in counters ήταν μέτρια και έτσι έδωσα τη μοναδική μου αποσκευή σε λιγότερο από 10 λεπτά. Το boarding pass ανέφερε gate Β26, boarding time 8:30 και seat 22A.
Λόγω του ότι οι ουρές στον έλεγχο είναι σχετικά μεγάλες το πρωϊ αποφάσισα να ξεκινήσω αμέσως για το gate. Ετσι ή αλλιώς δεν είχα στη διάθεσή μου, παραπάνω από 5 λεπτά...
Η ουρά στον έλεγχο, ήταν ανέλπιστα μικρή. Δεν πρέπει να ήταν πάνω από 15 άτομα μπροστά μου, και έτσι αμέσως είχα περάσει στο χώρο αναμονής του gate. Η 2η ανέλπιστη έκπληξη ήταν ο μικρός αριθμός επιβατών που περίμενε στο gate. Γνωρίζοντας ότι η ΟΑ μεταξύ 09:00 και 09:30 έχει 4 πτήσεις για Γερμανία όλες με stopover στη Θεσσαλονίκη, περίμενα σχετικά μεγάλη πληρότητα στο αεροπλάνο. Ομως δεν πρέπει να υπήρχαν πάνω από 20 άτομα στην αίθουσα αναμονής.
Γρήγορη επιβίβαση στο λεωφορείο και φτάνοντας στο χώρο στάθμευσης των αεροπλάνων, βλέπω μόνο ένα 734 της OA και δίπλα ένα 733 της HOLA Airlines. Προς μεγάλη έκπληξη δική μου, αλλά και όλων των επιβατών που είμασταν στο λεωφορείο εκείνη τη στιγμή, σταματήσαμε μπροστά από το 733 της HOLA. Αμέσως άρχισαν τα γνωστά σχόλια από τους επιβάτες:
"Αμάν.. τί είναι πάλι τούτο".
"Αυτό είναι της Ολυμπιακής?"
"Κανένα νοικισμένο θα είναι..."
αλλά το φοβερότερο σχόλιο ήταν το "Μέχρι σήμερα η Ολυμπιακή, έστελνε λάθος τις βαλίτσες. Τώρα στέλνει λάθος και τους επιβάτες!!!!"
Μετά τις επιβεβαιώσεις της συνοδού που στεκόταν μπροστά στη σκάλα, ότι ήταν το σωστό αεροπλάνο, άρχισε η επιβίβαση στο αεροπλάνο. Πριν μπω παρατηρώ ότι το αεροπλάνο ήταν το EC-IOR και είχε ζωγραφισμένη και την Ισπανική σημαία, δίπλα ακριβώς στο registration number. Ανεβαίνοντας τη σκάλα δε μπόρεσα να μην παρατηρήσω κομμάτια της ατράκτου όπου έλειπε μπογιά. Δε μπορώ να πω ότι ανησύχησα, αλλά με έβαλε σε αμφιβολίες για την κατάσταση που θα βρισκόταν η καμπίνα του αεροπλάνου.
Στην είσοδο μας υποδέχτηκαν δύο αεροσυνοδοί, με σκούρες πράσινες στολές και με σπαστά Ελληνικά μας είπαν το "Καλημέρα θαθ". Οχι.. δεν είναι τυπογραφικο λάθος το "θαθ". Είναι εκείνο το κλασσικό "θ" των Ισπανών. Ισπανίδες Αεροσυνοδοί...
Εντύπωση μου έκανε κατά την είσοδο στο αεροπλάνο, ότι οι μπροστινές θέσεις είχαν ήδη μεγάλη πληρότητα και αναρωτήθηκα, πότε επιβιβάστηκαν, αφού δεν έφυγε άλλο λεωφορείο από το gate. Ημουν δε, στο gate από τους πρώτους που έφτασαν. Το άφησα... και πήγα να καθίσω στο σκούρο πράσινο 22Α. Ηταν η τρίτη σειρά από το τέλος (25 rows configuration) και δεν χώραγαν τα πόδια μου (1,92). Ευτυχώς, κανένας άλλο δεν ήρθε να καθίσει στα καθίσματα B/C και έτσι ανέβασα στο υποβραχιόνιο και έκατσα άνετα, αλλά λοξά.
Μόλις τελείωσε η επιβίβαση, μπήκε στο αεροπλάνο και η συνοδός που έκανε τον έλεγχο στο gate και στη συνέχεια και στη σκάλα!!! Αυτό δεν είχα ξαναδεί. Αργότερα είδα ότι μπήκε για να πει στα Ελληνικά από το μικρόφωνο τις οδηγίες ασφαλείας και τις ανακοινώσεις και όλη την υπόλοιπη ώρα του ταξιδιού καθόταν ακριβώς απέναντί μου, ως επιβάτης.
Η καμπίνα, παρόλους τους αρχικούς μου φόβους ήταν σε καλή κατάσταση. Οχι τέλεια... αλλά καλή... και ήταν ιδιαίτερα καθαρή. Αρνητική εντύπωση μου έκανε η "χαλαρή" κατάσταση των ατομικών τραπεζιών και ότι στη θέση μου, το λάστιχο (τσιμούχα) γύρω από το παράθυρο άφηνε ένα μεγάλο κενό στο κάτω μέρος του, σαν να ήταν κομμένο.
Απογείωση και service με τα κλασσικά της ΟΑ (πορτοκαλάδα ή καφές), αλλά από Ισπανίδες αεροσυνοδούς και συννενόηση στα Αγγλικά. Πολλοί επιβάτες (μην πω οι περισσότεροι) ρωτούσαν τις αεροσυνοδούς από που ήταν για να τους λυθεί η απορία. Η συμπεριφορά τους δε... καταπληκτική. Ευγενικές αλλά και φιλικές ταυτόχρονα, έδειχαν ότι η δουλειά που έκαναν εκείνη τη στιγμή τους άρεσε και φαινόταν στο χαμόγελό τους. Γενικά υπήρχε ένα ευχάριστο κλίμα στο αεροπλάνο, με αυτή την επικοινωνία μεταξύ επιβατών και αεροσυνοδών με τις ερωτήσεις πως-από που- γιατί...
Πάνω από τη Σκόπελα, μας μίλησε και ο Ισπανός πιλότος (αν και το όνομά του μου έκανε για Αραβικό) στα Αγγλικά για τις συνθήκες πτήσης. Η πτήση ήταν ήσυχη, ο καιρός καθαρός με πολύ λίγη συννεφιά και πλήρη απουσία αναταράξεων, εκτός από τα κλασσικά της προσγείωσης. Καθόλη τη διάρκεια της ττήσης, με εντυπωσίασε το ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο θορύβου. Λες και οι κινητήρες ήταν σε idle!!!!
Φτάσαμε SKG και οι αεροσυνοδοί μας αποχαιρέτησαν με ένα Ισπανικοειδές "Ευχαριθτούμε"!
Στην είσοδο μας στο lougage belt του SKG μία συνοδός εδάφους της ΟΑ έκανε μία ανακοίνωση για το από που έπρεπε να πάνε οι επιβάτες από Ταϋλάνδη, Κουβέϊτ και Κύπρο για να περάσουν από έλεγχο διαβατηρίων
Με αυτή την ανακοίνωση, λύθηκε και το μυστήριο της πληρότητας των μποστινών θέσεων της πτήσης. Ηταν φαίνεται επιβάτες transfer που δεν πέρασαν από το gate του Ελ.Βενιζέλος.
Γενικά σαν πτήση ήταν κάτι το διαφορετικό. Θετικά στοιχεία ήταν:
- Η ευγένεια και φιλικότητα των αεροσυνοδών.
- Η προσπάθεια ομιλίας Ελληνικών.
- Το χαμηλό επίπεδο θορύβου (πως έγινε αυτό... μη με ρωτάτε)
Στα αρνητικά συγκαταλέγονται:
- Το painting και η κομμένη τσιμούχα του αεροπλάνου.
- Το seat pitch.
Την ευχαριστήθηκα αυτή την πτήση. 8/10
Για την επιστροφή με το RJ100 της Α3 δεν κάνω καμμία αναφορά, γιατί ήταν μία από τα ίδια, όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενο trip report μου.
Η πτήση ATH-SKG ήταν η OA904 στις 9:00. Αφιξη στο Βενιζέλος γύρω στις 8:15 όπου η ουρά στα check-in counters ήταν μέτρια και έτσι έδωσα τη μοναδική μου αποσκευή σε λιγότερο από 10 λεπτά. Το boarding pass ανέφερε gate Β26, boarding time 8:30 και seat 22A.
Λόγω του ότι οι ουρές στον έλεγχο είναι σχετικά μεγάλες το πρωϊ αποφάσισα να ξεκινήσω αμέσως για το gate. Ετσι ή αλλιώς δεν είχα στη διάθεσή μου, παραπάνω από 5 λεπτά...
Η ουρά στον έλεγχο, ήταν ανέλπιστα μικρή. Δεν πρέπει να ήταν πάνω από 15 άτομα μπροστά μου, και έτσι αμέσως είχα περάσει στο χώρο αναμονής του gate. Η 2η ανέλπιστη έκπληξη ήταν ο μικρός αριθμός επιβατών που περίμενε στο gate. Γνωρίζοντας ότι η ΟΑ μεταξύ 09:00 και 09:30 έχει 4 πτήσεις για Γερμανία όλες με stopover στη Θεσσαλονίκη, περίμενα σχετικά μεγάλη πληρότητα στο αεροπλάνο. Ομως δεν πρέπει να υπήρχαν πάνω από 20 άτομα στην αίθουσα αναμονής.
Γρήγορη επιβίβαση στο λεωφορείο και φτάνοντας στο χώρο στάθμευσης των αεροπλάνων, βλέπω μόνο ένα 734 της OA και δίπλα ένα 733 της HOLA Airlines. Προς μεγάλη έκπληξη δική μου, αλλά και όλων των επιβατών που είμασταν στο λεωφορείο εκείνη τη στιγμή, σταματήσαμε μπροστά από το 733 της HOLA. Αμέσως άρχισαν τα γνωστά σχόλια από τους επιβάτες:
"Αμάν.. τί είναι πάλι τούτο".
"Αυτό είναι της Ολυμπιακής?"
"Κανένα νοικισμένο θα είναι..."
αλλά το φοβερότερο σχόλιο ήταν το "Μέχρι σήμερα η Ολυμπιακή, έστελνε λάθος τις βαλίτσες. Τώρα στέλνει λάθος και τους επιβάτες!!!!"
Μετά τις επιβεβαιώσεις της συνοδού που στεκόταν μπροστά στη σκάλα, ότι ήταν το σωστό αεροπλάνο, άρχισε η επιβίβαση στο αεροπλάνο. Πριν μπω παρατηρώ ότι το αεροπλάνο ήταν το EC-IOR και είχε ζωγραφισμένη και την Ισπανική σημαία, δίπλα ακριβώς στο registration number. Ανεβαίνοντας τη σκάλα δε μπόρεσα να μην παρατηρήσω κομμάτια της ατράκτου όπου έλειπε μπογιά. Δε μπορώ να πω ότι ανησύχησα, αλλά με έβαλε σε αμφιβολίες για την κατάσταση που θα βρισκόταν η καμπίνα του αεροπλάνου.
Στην είσοδο μας υποδέχτηκαν δύο αεροσυνοδοί, με σκούρες πράσινες στολές και με σπαστά Ελληνικά μας είπαν το "Καλημέρα θαθ". Οχι.. δεν είναι τυπογραφικο λάθος το "θαθ". Είναι εκείνο το κλασσικό "θ" των Ισπανών. Ισπανίδες Αεροσυνοδοί...
Εντύπωση μου έκανε κατά την είσοδο στο αεροπλάνο, ότι οι μπροστινές θέσεις είχαν ήδη μεγάλη πληρότητα και αναρωτήθηκα, πότε επιβιβάστηκαν, αφού δεν έφυγε άλλο λεωφορείο από το gate. Ημουν δε, στο gate από τους πρώτους που έφτασαν. Το άφησα... και πήγα να καθίσω στο σκούρο πράσινο 22Α. Ηταν η τρίτη σειρά από το τέλος (25 rows configuration) και δεν χώραγαν τα πόδια μου (1,92). Ευτυχώς, κανένας άλλο δεν ήρθε να καθίσει στα καθίσματα B/C και έτσι ανέβασα στο υποβραχιόνιο και έκατσα άνετα, αλλά λοξά.
Μόλις τελείωσε η επιβίβαση, μπήκε στο αεροπλάνο και η συνοδός που έκανε τον έλεγχο στο gate και στη συνέχεια και στη σκάλα!!! Αυτό δεν είχα ξαναδεί. Αργότερα είδα ότι μπήκε για να πει στα Ελληνικά από το μικρόφωνο τις οδηγίες ασφαλείας και τις ανακοινώσεις και όλη την υπόλοιπη ώρα του ταξιδιού καθόταν ακριβώς απέναντί μου, ως επιβάτης.
Η καμπίνα, παρόλους τους αρχικούς μου φόβους ήταν σε καλή κατάσταση. Οχι τέλεια... αλλά καλή... και ήταν ιδιαίτερα καθαρή. Αρνητική εντύπωση μου έκανε η "χαλαρή" κατάσταση των ατομικών τραπεζιών και ότι στη θέση μου, το λάστιχο (τσιμούχα) γύρω από το παράθυρο άφηνε ένα μεγάλο κενό στο κάτω μέρος του, σαν να ήταν κομμένο.
Απογείωση και service με τα κλασσικά της ΟΑ (πορτοκαλάδα ή καφές), αλλά από Ισπανίδες αεροσυνοδούς και συννενόηση στα Αγγλικά. Πολλοί επιβάτες (μην πω οι περισσότεροι) ρωτούσαν τις αεροσυνοδούς από που ήταν για να τους λυθεί η απορία. Η συμπεριφορά τους δε... καταπληκτική. Ευγενικές αλλά και φιλικές ταυτόχρονα, έδειχαν ότι η δουλειά που έκαναν εκείνη τη στιγμή τους άρεσε και φαινόταν στο χαμόγελό τους. Γενικά υπήρχε ένα ευχάριστο κλίμα στο αεροπλάνο, με αυτή την επικοινωνία μεταξύ επιβατών και αεροσυνοδών με τις ερωτήσεις πως-από που- γιατί...
Πάνω από τη Σκόπελα, μας μίλησε και ο Ισπανός πιλότος (αν και το όνομά του μου έκανε για Αραβικό) στα Αγγλικά για τις συνθήκες πτήσης. Η πτήση ήταν ήσυχη, ο καιρός καθαρός με πολύ λίγη συννεφιά και πλήρη απουσία αναταράξεων, εκτός από τα κλασσικά της προσγείωσης. Καθόλη τη διάρκεια της ττήσης, με εντυπωσίασε το ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο θορύβου. Λες και οι κινητήρες ήταν σε idle!!!!
Φτάσαμε SKG και οι αεροσυνοδοί μας αποχαιρέτησαν με ένα Ισπανικοειδές "Ευχαριθτούμε"!
Στην είσοδο μας στο lougage belt του SKG μία συνοδός εδάφους της ΟΑ έκανε μία ανακοίνωση για το από που έπρεπε να πάνε οι επιβάτες από Ταϋλάνδη, Κουβέϊτ και Κύπρο για να περάσουν από έλεγχο διαβατηρίων
Με αυτή την ανακοίνωση, λύθηκε και το μυστήριο της πληρότητας των μποστινών θέσεων της πτήσης. Ηταν φαίνεται επιβάτες transfer που δεν πέρασαν από το gate του Ελ.Βενιζέλος.
Γενικά σαν πτήση ήταν κάτι το διαφορετικό. Θετικά στοιχεία ήταν:
- Η ευγένεια και φιλικότητα των αεροσυνοδών.
- Η προσπάθεια ομιλίας Ελληνικών.
- Το χαμηλό επίπεδο θορύβου (πως έγινε αυτό... μη με ρωτάτε)
Στα αρνητικά συγκαταλέγονται:
- Το painting και η κομμένη τσιμούχα του αεροπλάνου.
- Το seat pitch.
Την ευχαριστήθηκα αυτή την πτήση. 8/10
Για την επιστροφή με το RJ100 της Α3 δεν κάνω καμμία αναφορά, γιατί ήταν μία από τα ίδια, όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενο trip report μου.
