Το ζήτημα είναι το ΠΟΥ γίνεται η επεξεργασία των στοιχείων της εκάστοτε πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας. Πολλές ξένες αεροπορικές εταιρίες, έχουν ελληνικό ΑΦΜ, που τους επιτρέπει να διατηρούν λογαριασμό στην Ελλάδα και να μπορούν να επεξεργάζονται -εάν θέλουν- συναλλαγές καρτών στην Ελλάδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το πιο πιθανό είναι ότι η συναλλαγή θα προχωρήσει κανονικά και η κάρτα θα εγκριθεί. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνει εάν εισαχθεί η κάρτα στο GDS και δρομολογηθεί η συναλλαγή μέσω αυτού.
Τι συμβαίνει συνήθως;
Πολλά ταξιδιωτικά γραφεία (διαδικτυακά ή μη) εκδίδουν το εισιτήριο χωρίς να πάρουν έγκριση από το GDS, σαν να ήταν πώληση τοις μετρητοίς και ακολούθως χρεώνουν την αξία τοπικά μέσω συσκευής POS και αποδίδουν την αξία αργότερα μέσω BSP. Αυτή τη διαδικασία επιχειρούν να παρεμποδίσουν κάποιες αεροπορικές, ούτως ώστε οι συναλλαγές να δρομολογούνται κατ' ευθείαν μέσω GDS και να έχουν τα χρήματα στο λογαριασμό τους στο τέλος της ημέρας και όχι μετά από 15 μέρες και εφ' όσον τις πληρώσει το ταξιδιωτικό γραφείο (και δεν παρακρατήσει το ποσό).
Γιατί ελήφθησαν αυτά τα μέτρα;
Εάν κάποιο γραφείο δεν εξοφλήσει τις πωλήσεις του εντός ενός πολύ αυστηρού χρονικού ορίου, η ΙΑΤΑ έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει εξ ονόματος των μελών της, τις οφειλές προσκομίζοντας στην Τράπεζα του πράκτορα την Εγγυητική Επιστολή που της έδωσε ο πράκτορας κατά τη σύναψη της συμφωνίας διάθεσης εισιτηρίων. Αυτό αντιλαμβάνεστε ότι είναι αδύνατον με κλειστές τις τράπεζες και ο τζίρος είναι αρκετά υψηλός για να πάρει κάποια αεροπορική έτσι εύκολα το ρίσκο.