flesland
Concorde-Class-Member
- Εγγραφή
- 14/09/2008
- Μηνύματα
- 2.508
- Likes
- 1.062
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- EDDK
Πίσω στην καμπίνα, η διαρρύθμιση της διακεκριμένης καμπίνας είναι 2-2-2 και υπάρχουν 4 σειρές. Στο 80% η πληρότητα μπροστά, πίσω πρέπει να ήταν γύρω στο 50-60%. Τα καθίσματα είναι πολύ άνετα (pitch: 60 / width: 21) γίνονται φλατ αλλά δεν οριζοντιονονται στο 100%. Παρόλα αυτά, είναι πλέον δέκα ετών και η χρήση τους εμφανής. Επίσης, όσο και αν η Fiji αυτοδιαφημίζεται ως boutique airline, δεν είναι σε καμιά περίπτωση τέτοια καθώς μάλλον θα πρέπει να προσλάβουν κάποιον Σιγκαπουριανό για το καθάρισμα.
''Έφτασες Φίτζι;'' αναρωτιόταν ο Ολλανδός στο εμαιλ από Γερμανία (χαιρετίσματα στην υπέροχη Ρηνανία) όσο εγώ σκεπτόμουν το αν η Fiji είναι boutique ή όχι. ''Για το μόνο που έχω μάτια είναι τα γαλάζια αεροσκάφη της γεννετηρας σου τέλειο αφεντικό, κάνε φρρρρ να σε ακούσω'' απάντησα με όλη την ομάδα σε CC, τον ίδιο να απαντάει όλο υπερηφάνια για τον ιπτάμενο Ολλανδό και το Α330 να κάνει push back με μια μικρή καθυστέρηση. Κατά το taxi καταλαβαίνεις ότι το αεροδρόμιο είναι σχεδόν κλειστό, με τα A380 να περιμένουν την επιστροφή τους στη δράση. Το Α330 σηκώθηκε αργά-αργά με τα γνωστά τριξίματα που δεν ακούς πλέον στα Α350: κατεύθυνση ο Ειρηνικός ωκεανός και σύντομα την νύχτα, μιας που αλλάζαμε 4 ζώνες ωρών. To πρώτο που σερβιρίστηκε ήταν αυτό: ζεστή σαμπάνια με ψιψιψονια. Το οποίο και είναι και κρίμα, είπαμε Φιλιατρά αλλά όχι και ζεστή σαμπάνια. Την σαμπάνια με τα γαριδάκια ακολούθησε ένα κοτόπουλο με πατάτες που ήταν πολύ μέτριο έως κακό.
''Ναι αλλά η άσκηση εδώ είναι κυρίως γευσιγνωστική, τι άλλο να κάνω μιας που το ife της Fiji είναι χάλια μαύρα γιατρέ;'' Το IFE λοιπόν παρέχει τις βασικές ταινίες, που είναι οκ για να περάσεις κάπως τον χρόνο σου, αλλά πόσες φορές να δεις το Batman και τα friends;
''Ε βγάλε βιντεάκια με το κινητό σου γεροξούρη, για αυτό σε στείλαν μακριά, για να αποφύγουν την γκρίνια'' άκουσα μια φωνή μέσα μου. Πέρασα λοιπόν το υπόλοιπο με ποιοτικά βίντεο και ταινίες στο λάπτοπ που είχα αποθηκεύσει από την Σιγκαπούρη. Αναταράξεις δεν είχε ή μάλλον είχε πολύ λίγες, αρκετές για να γλιστρήσει η κούπα με το livery της εταιρείας και να βρεθεί τώρα στην Παπούα - Ν. Γουινέα, μαζί με τα άλλα συμπράγκαλα
. Ο πιλότος είχε κρεμάσει do not disturb, οι αεροσυνοδοί και φροντιστές είχαν κρυφτεί και το σκοτάδι είχε απλωθεί πλέον σε όλη την καμπίνα για τις επόμενες αρκετές ώρες. Ώσπου να έρθει η ώρα του πρωινού...Το οποίο έσωσε την κατάσταση για την εταιρεία, μιας που ήταν όντως πολύ καλό και απλό. Ούτε ομελέτες που να μην θες να ακουμπήσεις, ούτε κρουασάν φτιαγμένα από πλαστικό. Ντόπια εξωτικά φρούτα, κατάλληλα για δίαιτα επίσης.
Το ξημέρωμα άρχισε να αχνοφαίνεται στο βάθος του ορίζοντα, εγώ συνέχισα να το παίζω Αγγελόπουλος και η ένδειξη προσδεθείτε άναψε. Οι 10 ώρες είχαν περάσει πολύ γρήγορα και ήμασταν πλεόν σε απόσταση αναπνοής από τα Φίτζι, 35 ώρες μετά την αναχώρηση από τη Αθήνα. Το πρώτο σκέλος από ένα υπέροχο ταξίδι έφτανε στο τέλος του, με τα καταπράσινα νησάκια και τους υφάλους από κάτω να μαρτυρούν ότι είμαι κάπου μακριά από το σπίτι. Τα δύο τελευταία λεπτά της προσγείωσης μπορείτε να τα δείτε εδώ.
Το Α330 μετά από σύντομη τροχοδρόμηση-τουρνέ στο μικρό διεθνές αεροδρόμιο του Νάντι, μας αποβίβασε σε φυσούνα, δίπλα στον υπέροχο batman. Αν μη τι άλλο η εταιρεία έχει ένα υπέροχο livery, από τα ομορφότερα κατά την γνώμη μου με αυτά τα γεωμετρικά σχέδια που βρίσκεις στους πολιτισμούς του Ειρηνικού. Κατά τα άλλα το σέρβις στην πτήση ήταν μάλλον αδιάφορο και το φαγητό μέτριο. Όσο και αν είναι ''αδικία'' να πετάς Fiji στο καπάκι αφού έχεις πετάξει με την Singapore που ανεβάζει τον πήχη κατά πολύ, η εταιρεία δεν είναι boutique, είναι μια συνηθισμένη εταιρεία όπως ο ευρωπαικός μ.ο. . Τίποτα εξαιρετικό όπως οι ασιατικές, τίποτα κακό όπως οι αμερικάνικες. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι μια εταιρεία σε μια σχετικά φτωχή χώρα στη μέση του πουθενά, η οποία παρόλα αυτά είναι μέλος της One World, έχει A350 στον στόλο της και μεταφέρει το 60% των τουριστών στα νησιά, μια βιομηχανία που προσφέρει πάνω από το 50% του ΑΕΠ της χώρας.
Αεροσκάφος: 7.5/10. Το Α330 δυστυχώς δεν ήταν απολύτως καθαρό και ναι μεν 10 χρόνια δεν είναι παλιό, αλλά ο ανταγωνισμός (o οποίος βέβαια με την στενή έννοια δεν υπάρχει στο νησί) προσφέρει σχεδόν παντού πλέον ολοκαίνουργια καμπίνα σε εισιτήρια που κοστίζουν μερικές χιλιάδες ευρώ. Η ηλικία στο άσπρο πλαστικό φαίνονται εύκολα. Παρόλα αυτά η θέση είναι πολύ άνετη, υπάρχουν μέχρι και παπλώματα αν η κουβερτούλα δεν είναι αρκετή και το IFE αν και δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, είναι μια κάποια λύση.
Πληρωμα: 7.5/10, οι περισσότεροι φάνηκαν μάλλον άπειροι αλλά πάντα πολύ ευγενικοί.
On-Time: 9/10
Στο επόμενο επεισόδιο:
- Ρίχνουμε βελάκια και (ξανα)ανακαλύπτουμε την χαρά της αεροπορίας με island hopping και Fiji link
- Ζούμε επικίνδυνα με B737 Max-800. Όχι, δεν είναι αυτό που νομίζεις.
- First world problem: is business class really worth it? Air Niugini: hold my beer.
''Έφτασες Φίτζι;'' αναρωτιόταν ο Ολλανδός στο εμαιλ από Γερμανία (χαιρετίσματα στην υπέροχη Ρηνανία) όσο εγώ σκεπτόμουν το αν η Fiji είναι boutique ή όχι. ''Για το μόνο που έχω μάτια είναι τα γαλάζια αεροσκάφη της γεννετηρας σου τέλειο αφεντικό, κάνε φρρρρ να σε ακούσω'' απάντησα με όλη την ομάδα σε CC, τον ίδιο να απαντάει όλο υπερηφάνια για τον ιπτάμενο Ολλανδό και το Α330 να κάνει push back με μια μικρή καθυστέρηση. Κατά το taxi καταλαβαίνεις ότι το αεροδρόμιο είναι σχεδόν κλειστό, με τα A380 να περιμένουν την επιστροφή τους στη δράση. Το Α330 σηκώθηκε αργά-αργά με τα γνωστά τριξίματα που δεν ακούς πλέον στα Α350: κατεύθυνση ο Ειρηνικός ωκεανός και σύντομα την νύχτα, μιας που αλλάζαμε 4 ζώνες ωρών. To πρώτο που σερβιρίστηκε ήταν αυτό: ζεστή σαμπάνια με ψιψιψονια. Το οποίο και είναι και κρίμα, είπαμε Φιλιατρά αλλά όχι και ζεστή σαμπάνια. Την σαμπάνια με τα γαριδάκια ακολούθησε ένα κοτόπουλο με πατάτες που ήταν πολύ μέτριο έως κακό.
''Ναι αλλά η άσκηση εδώ είναι κυρίως γευσιγνωστική, τι άλλο να κάνω μιας που το ife της Fiji είναι χάλια μαύρα γιατρέ;'' Το IFE λοιπόν παρέχει τις βασικές ταινίες, που είναι οκ για να περάσεις κάπως τον χρόνο σου, αλλά πόσες φορές να δεις το Batman και τα friends;
''Ε βγάλε βιντεάκια με το κινητό σου γεροξούρη, για αυτό σε στείλαν μακριά, για να αποφύγουν την γκρίνια'' άκουσα μια φωνή μέσα μου. Πέρασα λοιπόν το υπόλοιπο με ποιοτικά βίντεο και ταινίες στο λάπτοπ που είχα αποθηκεύσει από την Σιγκαπούρη. Αναταράξεις δεν είχε ή μάλλον είχε πολύ λίγες, αρκετές για να γλιστρήσει η κούπα με το livery της εταιρείας και να βρεθεί τώρα στην Παπούα - Ν. Γουινέα, μαζί με τα άλλα συμπράγκαλα
. Ο πιλότος είχε κρεμάσει do not disturb, οι αεροσυνοδοί και φροντιστές είχαν κρυφτεί και το σκοτάδι είχε απλωθεί πλέον σε όλη την καμπίνα για τις επόμενες αρκετές ώρες. Ώσπου να έρθει η ώρα του πρωινού...Το οποίο έσωσε την κατάσταση για την εταιρεία, μιας που ήταν όντως πολύ καλό και απλό. Ούτε ομελέτες που να μην θες να ακουμπήσεις, ούτε κρουασάν φτιαγμένα από πλαστικό. Ντόπια εξωτικά φρούτα, κατάλληλα για δίαιτα επίσης.Το ξημέρωμα άρχισε να αχνοφαίνεται στο βάθος του ορίζοντα, εγώ συνέχισα να το παίζω Αγγελόπουλος και η ένδειξη προσδεθείτε άναψε. Οι 10 ώρες είχαν περάσει πολύ γρήγορα και ήμασταν πλεόν σε απόσταση αναπνοής από τα Φίτζι, 35 ώρες μετά την αναχώρηση από τη Αθήνα. Το πρώτο σκέλος από ένα υπέροχο ταξίδι έφτανε στο τέλος του, με τα καταπράσινα νησάκια και τους υφάλους από κάτω να μαρτυρούν ότι είμαι κάπου μακριά από το σπίτι. Τα δύο τελευταία λεπτά της προσγείωσης μπορείτε να τα δείτε εδώ.
Το Α330 μετά από σύντομη τροχοδρόμηση-τουρνέ στο μικρό διεθνές αεροδρόμιο του Νάντι, μας αποβίβασε σε φυσούνα, δίπλα στον υπέροχο batman. Αν μη τι άλλο η εταιρεία έχει ένα υπέροχο livery, από τα ομορφότερα κατά την γνώμη μου με αυτά τα γεωμετρικά σχέδια που βρίσκεις στους πολιτισμούς του Ειρηνικού. Κατά τα άλλα το σέρβις στην πτήση ήταν μάλλον αδιάφορο και το φαγητό μέτριο. Όσο και αν είναι ''αδικία'' να πετάς Fiji στο καπάκι αφού έχεις πετάξει με την Singapore που ανεβάζει τον πήχη κατά πολύ, η εταιρεία δεν είναι boutique, είναι μια συνηθισμένη εταιρεία όπως ο ευρωπαικός μ.ο. . Τίποτα εξαιρετικό όπως οι ασιατικές, τίποτα κακό όπως οι αμερικάνικες. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι μια εταιρεία σε μια σχετικά φτωχή χώρα στη μέση του πουθενά, η οποία παρόλα αυτά είναι μέλος της One World, έχει A350 στον στόλο της και μεταφέρει το 60% των τουριστών στα νησιά, μια βιομηχανία που προσφέρει πάνω από το 50% του ΑΕΠ της χώρας.
Αεροσκάφος: 7.5/10. Το Α330 δυστυχώς δεν ήταν απολύτως καθαρό και ναι μεν 10 χρόνια δεν είναι παλιό, αλλά ο ανταγωνισμός (o οποίος βέβαια με την στενή έννοια δεν υπάρχει στο νησί) προσφέρει σχεδόν παντού πλέον ολοκαίνουργια καμπίνα σε εισιτήρια που κοστίζουν μερικές χιλιάδες ευρώ. Η ηλικία στο άσπρο πλαστικό φαίνονται εύκολα. Παρόλα αυτά η θέση είναι πολύ άνετη, υπάρχουν μέχρι και παπλώματα αν η κουβερτούλα δεν είναι αρκετή και το IFE αν και δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, είναι μια κάποια λύση.
Πληρωμα: 7.5/10, οι περισσότεροι φάνηκαν μάλλον άπειροι αλλά πάντα πολύ ευγενικοί.
On-Time: 9/10
Στο επόμενο επεισόδιο:
- Ρίχνουμε βελάκια και (ξανα)ανακαλύπτουμε την χαρά της αεροπορίας με island hopping και Fiji link
- Ζούμε επικίνδυνα με B737 Max-800. Όχι, δεν είναι αυτό που νομίζεις.
- First world problem: is business class really worth it? Air Niugini: hold my beer.