- Εγγραφή
- 04/05/2004
- Μηνύματα
- 6.857
- Likes
- 3.468
- Περιοχή
- LGAT, East Terminal
- Website
- www.flickr.com
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- AOA
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- LGAT
Χθες είδα στον Alpha μια πολύ ενδιαφέρουσα αεροπορική ιστορία η οποία μου ήταν άγνωστη.
Ιπτάμενος της Πολεμικής Αεροπορίας ο Κρητικός Μιχάλης Μανιαδάκης αρνιόταν μετά την 21η Απριλίου να ενσωματώσει στη στολή του τα σύμβολα της χούντας. Την απόφασή του αυτή δεν την έκαμψαν ούτε οι φυλακίσεις ούτε οι συνεχείς μεταθέσεις σε όλη τη χώρα (Τανάγρα, Αραξος, Σούδα, Λάρισα). Λίγο πριν μετατεθεί στη Σχολή Πολέμου στο Τατόι και διαβλέποντας ότι του ετοίμαζαν νέες διώξεις αποφάσισε να διαφύγει στη Σοβιετική Ενωση με το αεροπλάνο του. "Προκειμένου να με κάψουν αυτοί, καλύτερα να κάψω μόνος μου τον εαυτό μου", εξηγεί ο ίδιος.
Κατέστρωσε λεπτομερές σχέδιο πτήσης, υπολόγισε τη διαδρομή, τα καύσιμα που χρειαζόταν η Ντακότα του, και το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου 1970 μπήκε στη βάση της Σούδας προφασιζόμενος την ετοιμασία του αεροπλάνου για πτήση το επόμενο πρωι. Μπήκε μέσα στο αεροσκάφος με νηολόγιο 92621 και περίμενε υπομονετικά ένα DC-6 της ΟΑ που ήταν σταθμευμένο μπροστα απο τη Ντακότα, να βάλει μπρος τους κινητήρες, ώστε να κάνει το ίδιο και αυτός, για να μη γίνει αντιληπτός απο τον πύργο ελέγχου. Έτσι κι έγινε. Τροχοδρόμησε πίσω απο το DC-6 και απογειώθηκε δευτερόλεπτα μετά, μην αφήνοντας χρονικό περιθώριο στους υπευθυνους να τον σταματήσουν. Πέταγε στα 11.500 πόδια χωρίς κανένα απολύτως εσωτερικό ή εξωτερικό φωτισμό, που σημαίνει ότι τα όργανα ήταν θεοσκότεινα και πετούσε νύχτα, με την εμπειρία του.
Πέρασε από το Ηράκλειο όπου ήταν έτοιμα τα αντιεροπορικά για να τον καταρρίψουν αλλά λόγω ύψους ήταν αδύνατον και έφτασε με ελιγμούς πάνω απο τη Ρόδο, όπου ζήτησε να έρθει σε επαφή με το FIR της Τουρκίας. Το επιτελείο επιχείρησε να τον μεταπείσει, χωρίς επιτυχία.
Πάνω από την Τουρκία πέταξε ανενόχλητος. Πολύ αργότερα πληροφορήθηκε από έλληνα αξιωματικό του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη ότι η Χούντα έστειλε σήμα στην τουρκική πολεμική αεροπορία να τον ρίξουν. Είχαν απογειωθεί 4 τουρκικά μαχητικά F-102 να τον αναχαιτίσουν, αλλά ο ίδιος δεν τα συνάντησε ποτέ. Μόλις μπήκε στο σοβιετικό εναέριο χώρο αναχαιτίστηκε από σοβιετικά μαχητικά, τα οποία τον οδήγησαν και προσγειώθηκε στη Σεβαστούπολη, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο.
Εμεινε 6 χρόνια στην Τασκένδη δουλεύοντας σε οικοδομές. Αδεια επιστροφής στην Ελλάδα του δόθηκε μόλις δυο χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, το Νοέμβριο του 1976. Στις αρχές του 1977 πέρασε από δίκη με τις κατηγορίες της προδοσίας και της καταστρατήγησης βασικών κανόνων εναέριας κυκλοφορίας, αλλά αθωώθηκε, συνέχισε για λίγο διάστημα τις πτήσεις κυρίως σε ψεκασμούς και μετά επέστρεψε στο χωριό του. Από το 1982 μέχρι σήμερα εκλέγεται συνεχώς πρόεδρος της κοινότητας Καλού Χωριού Λασηθίου.
Αυτό κι αν θέλει κοτσια...
Ιπτάμενος της Πολεμικής Αεροπορίας ο Κρητικός Μιχάλης Μανιαδάκης αρνιόταν μετά την 21η Απριλίου να ενσωματώσει στη στολή του τα σύμβολα της χούντας. Την απόφασή του αυτή δεν την έκαμψαν ούτε οι φυλακίσεις ούτε οι συνεχείς μεταθέσεις σε όλη τη χώρα (Τανάγρα, Αραξος, Σούδα, Λάρισα). Λίγο πριν μετατεθεί στη Σχολή Πολέμου στο Τατόι και διαβλέποντας ότι του ετοίμαζαν νέες διώξεις αποφάσισε να διαφύγει στη Σοβιετική Ενωση με το αεροπλάνο του. "Προκειμένου να με κάψουν αυτοί, καλύτερα να κάψω μόνος μου τον εαυτό μου", εξηγεί ο ίδιος.
Κατέστρωσε λεπτομερές σχέδιο πτήσης, υπολόγισε τη διαδρομή, τα καύσιμα που χρειαζόταν η Ντακότα του, και το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου 1970 μπήκε στη βάση της Σούδας προφασιζόμενος την ετοιμασία του αεροπλάνου για πτήση το επόμενο πρωι. Μπήκε μέσα στο αεροσκάφος με νηολόγιο 92621 και περίμενε υπομονετικά ένα DC-6 της ΟΑ που ήταν σταθμευμένο μπροστα απο τη Ντακότα, να βάλει μπρος τους κινητήρες, ώστε να κάνει το ίδιο και αυτός, για να μη γίνει αντιληπτός απο τον πύργο ελέγχου. Έτσι κι έγινε. Τροχοδρόμησε πίσω απο το DC-6 και απογειώθηκε δευτερόλεπτα μετά, μην αφήνοντας χρονικό περιθώριο στους υπευθυνους να τον σταματήσουν. Πέταγε στα 11.500 πόδια χωρίς κανένα απολύτως εσωτερικό ή εξωτερικό φωτισμό, που σημαίνει ότι τα όργανα ήταν θεοσκότεινα και πετούσε νύχτα, με την εμπειρία του.
Πέρασε από το Ηράκλειο όπου ήταν έτοιμα τα αντιεροπορικά για να τον καταρρίψουν αλλά λόγω ύψους ήταν αδύνατον και έφτασε με ελιγμούς πάνω απο τη Ρόδο, όπου ζήτησε να έρθει σε επαφή με το FIR της Τουρκίας. Το επιτελείο επιχείρησε να τον μεταπείσει, χωρίς επιτυχία.
Πάνω από την Τουρκία πέταξε ανενόχλητος. Πολύ αργότερα πληροφορήθηκε από έλληνα αξιωματικό του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη ότι η Χούντα έστειλε σήμα στην τουρκική πολεμική αεροπορία να τον ρίξουν. Είχαν απογειωθεί 4 τουρκικά μαχητικά F-102 να τον αναχαιτίσουν, αλλά ο ίδιος δεν τα συνάντησε ποτέ. Μόλις μπήκε στο σοβιετικό εναέριο χώρο αναχαιτίστηκε από σοβιετικά μαχητικά, τα οποία τον οδήγησαν και προσγειώθηκε στη Σεβαστούπολη, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο.
Εμεινε 6 χρόνια στην Τασκένδη δουλεύοντας σε οικοδομές. Αδεια επιστροφής στην Ελλάδα του δόθηκε μόλις δυο χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, το Νοέμβριο του 1976. Στις αρχές του 1977 πέρασε από δίκη με τις κατηγορίες της προδοσίας και της καταστρατήγησης βασικών κανόνων εναέριας κυκλοφορίας, αλλά αθωώθηκε, συνέχισε για λίγο διάστημα τις πτήσεις κυρίως σε ψεκασμούς και μετά επέστρεψε στο χωριό του. Από το 1982 μέχρι σήμερα εκλέγεται συνεχώς πρόεδρος της κοινότητας Καλού Χωριού Λασηθίου.
Αυτό κι αν θέλει κοτσια...
. Απλά πρόσθεσα κάποια πραγματακια που άκουσα στη χθεσινή εκπομπή και δεν υπάρχαν στο κείμενο.